ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα η ηθοποιός Νίκη Παλληκαράκη διαβάζει για τo AVANTGARDE το μονόλογο της Λιουμπόβ Ρανέφσκαγια από το τελευταίο έργο του Αντόν Τσέχωφ Ο Βυσσινόκηπος, γραμμένο το 1903. Ο Βυσσινόκηπος ανέβηκε για πρώτη φορά από τον Στανισλάφσκι στο Θέατρο Τέχνης της Μόσχας στις 17 Ιανουαρίου 1904 και το ρόλο της Ρανέφσκαγια ερμήνευσε η σύζυγος του Τσέχωφ, Όλγα Κνίππερ-Τσέχοβα. «Ο Βυσσινόκηπος είναι ιδιαίτερο έργο, είπε στη συνέντευξή του ο μεγάλος Ρώσος σκηνοθέτης ADOLF SHAPIRO με αφορμή την κινηματογραφική προβολή στο Evanston (Σικάγο) της ομώνυμης παράστασής του στο Θέατρο Τέχνης στα πλαίσια του πρότζεκτ “Stage Russia HD” το Νοέμβρη του 2016. Σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει και τι συμβαίνει γύρω σου. Αν μου πρότειναν να ονομάσω πέντε καλύτερα θεατρικά έργα παγκοσμίως, οπωσδήποτε θα έλεγα το Βυσσινόκηπο. Μ’ αυτό το έργο ο Τσέχωφ, όπως και ο Σαίξπηρ με το «Άμλετ», έθεσε στην ανθρωπότητα μεγάλα διλήμματα, που μπορούμε να ερμηνεύσουμε με διάφορους τρόπους… Πρόσφατα έκανα μια ανακάλυψη. Όλα τα έργα του Τσέχωφ είναι αφίξεις και αναχωρήσεις, συναντήσεις και χωρισμοί. Εδώ που τα λέμε, η ίδια η ζωή δεν είναι παρά η ιστορία των απωλειών. Απώλεια των γονιών μας, απώλεια των νιάτων, των ονείρων μας. Είναι καλό, όταν η απώλεια γίνεται απόκτηση, όταν αρχίζεις και βλέπεις τη ζωή με νέα ματιά…»
Ο μονόλογος της Λιουμπόβ Ρανέφσκαγια από το «Βυσσινόκηπο» του Αντόν Τσέχωφ ακούγεται στα ελληνικά σε μετάφραση της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια.