Το δυσκολότερο βήμα, που πρέπει να κάνει ένας ηθοποιός είναι εκείνο από τα παρασκήνια στη σκηνή. Αυτό ισχύει τόσο για έναν πρωτάρη, όσο και για έναν έμπειρο πρωταγωνιστή. Παρόλο που το βήμα αυτό δεν είναι το πρώτο. Γιατί του προηγήθηκαν δεκάδες χιλιάδες βήματα στις πρόβες με το πρώτο-πρώτο – από το κείμενο γραμμένο από τον Τσέχωφ, στο κείμενο ειπωμένο από τον ίδιο τον ήρωά του.
Ένας από τους δυσκολότερους ρόλους στις Τρεις Αδερφές είναι εκείνο της Νατάσα. Της μνηστής στην Πρώτη Πράξη και της συζύγου στις υπόλοιπες του Αντρέι, αδερφού της Όλγας, της Μάσα και της Ιρίνα, στην ουσία μιας παρείσακτης, μιας γυναίκας από άλλη τάξη, από άλλον κόσμο, που στο τέλος εκτοπίζει τις αδερφές από το ίδιο τους το σπίτι. Η Νατάσα δε λέει ψέμματα, στα λόγια της υπάρχει σιδερένεια λογική και απόλυτο δίκαιο, είναι ατόφια και υπερασπίζεται και το δικό της το δίκαιο, και το δίκαιο της οικογένειάς της.
Γιατί όμως οι μορφωμένες, οι έξυπνες Τρεις αδερφές την δέχτηκαν στο σπίτι τους; Γιατί ο μορφωμένος και λεπτός στα αισθήματά του Αντρέι, που ετοιμαζόταν να γίνει καθηγητής του Πανεπιστημίου της Μόσχας την ερωτεύτηκε και την παντρεύτηκε;
Γιατί; Γιατί όλοι μας την πατάμε γενικώς με τέτοιους ανθρώπους;