ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ
Σήμερα ο ηθοποιός Βασίλης Μπισμπίκης διαβάζει ένα απόσπασμα από το τετράπτυχο του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι Σύννεφο με τα παντελόνια, που ο 22χρονος ποιητής έγραψε το 1914-1915. Διαβάζει από τη σκηνή του Θεάτρου Παλλάς, που φωτίστηκε εκείνη την ώρα της πρόβας της παράστασης Αναζητώντας τον Αττίκ για χάρη του μεγάλου Ρώσου, που έβαλε τέρμα στη ζωή του 88 χρόνια και μια εβδομάδα πριν, στις 14 Απριλίου του 1930. Στις αρχές του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου πίστευε, ότι είχε όλη τη ζωή μπροστά του και είχε όλο το δικαίωμα να κατακεραυνώνει τον κόσμο:
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης….
Το ποίημα ανησύχησε και αναστάτωσε τη τσαρική λογοκρισία, και πρωτοδημοσιεύτηκε με πολλές περικοπές: ακόμα και ο τίτλος άλλαξε – αντί για Δεκατος τρίτος απόστολος ονομάστηκε Σύννεφο με τα παντελόνια, και μ’ αυτό το όνομα ταξίδεψε στην αιωνιότητα. Δημοσιεύτηκε ολόκληρο 100 χρόνια πριν ακριβώς, το 1918, από τους εκδότες της Επανάστασης, που δεν είχε τη λογοκρισία ανάμεσα στις προτεραιότητές της… Προλογίζοντας την πρώτη κανονική έκδοση, ο Μαγιακόφσκι γράφει, ότι το ποίημα αποτελείται από 4 μέρη: «Κάτω τον έρωτά σας», «Κάτω την τέχνη σας», «Κάτω το καθεστώς σας», «Κάτω τη θρησκεία σας». Μόνο ένας 22χρονος μπορούσε να πιστέψει, ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό…
Απόσπασμα από το «Σύννεφο με τα παντελόνια» του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι ακούγεται σε μετάφραση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου