Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

Άννα Αχματοβα

Αρσένι Ταρκόφσκι

Μπορίς Πάστερνακ

Μαρίνα Τσβετάγιεβα

Αντρέι Πλατόνοφ

Ιωσήφ Μπρόντσκι

Όσιπ Μάντελσταμ

Μαριέττα Σαγκινιάν

Ιβάν Τουργκένιεφ

Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

Μπέλα Αχμαντούλινα

Ίγκορ Σεβεριάνιν

Μιχαήλ Κουζμίν

Ρασούλ Γκαμζάτοφ

Αλεξάντρ Μπλοκ

Αλεξάντρ Πούσκιν

Βησσαρίων Μπελίνσκι

Σάσα Τσιόρνι

Σεργκέι Γεσένιν

Βελιμίρ Χλέμπνικοφ

Οστρόφσκι

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός Αντώνης Αντωνίου διαβάζει το ποίημα του Κωνσταντίν Σίμονοφ (1915-1979) Περίμενέ με, γραμμένο το καλοκαίρι του 1941, στις […]

Ο Αντώνης Αντωνίου διαβάζει Κωνσταντίν Σίμονοφ

Όπως έλεγε και ο ADOLF SHAPIRO, το θέατρο μπορεί να παίζεται παντού. Εννοείται, το καλό θέατρο. Την Παρασκευή της 21 Ιουνίου, ένα τέτοιο θέατρο παίχτηκε […]

Σαν θέλει ο σκηνοθέτης κι οι ηθοποιοί…

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός Θανάσης Παπαγεωργίου διαβάζει ένα απόσπασμα από το δοκίμιο του Νικολάι Γκόγκολ (1809-1852) Ο φτωχός υιός της ερήμου […]

Ο Θανάσης Παπαγεωργίου διαβάζει Νικολάι Γκόγκολ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα η ηθοποιός Ελένη Ουζουνίδου διαβάζει ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα Μαιτρ και Μαργαρίτα του μεγάλου Ρώσου Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ (1891-1940), […]

Η Ελένη Ουζουνίδου διαβάζει Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

Ένα σουβλατζίδικο αλλιώτικο της οδού Παπαδιαμάντη. Καθημερινές ιστορίες Ο Γιάννης Υδραίος, ιδιοκτήτης του γκουρμέ Ψητοπωλείου «Το Στέκι του Γιάννη» στην αρχή της οδού Παπαδιαμάντη της […]

Σουβλάκι από έναν… μουσικό παραγωγό

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Στις 6 Ιουνίου συμπληρώνονται 220 χρόνια από τη γέννηση του εθνικού Ρώσου ποιητή Αλεκσάντρ Πούσκιν (1799-1837), που θεωρείται «πατέρας» της […]

Ο Σεργκέι Καζαρνόφσκι διαβάζει Αλεκσάντρ Πούσκιν

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός και συγγραφέας Γιάννης Μποσταντζόγλου διαβάζει απόσπασμα από το μυθιστόρημα και κατόπιν θεατρική βερσιόν του, του σύγχρονου Ρώσου […]

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου διαβάζει Αλεξέι Σλαπόφσκι

Στις 19 Μαΐου το Κέντρο Πολιτισμού και Ανάπτυξης AVANTGARDE έχει μαζέψει και πάλι τους θεατές στο χώρο δίπλα στο Θέατρο Άλσος στο Πεδίο του Άρεως, […]

Μια μεγάλη Γιορτή AVANTGARDE της Άνοιξης στο Πεδίο του Άρεως

Adolf Shapiro – Γιάννης Λεοντάρης Στις 10 Μαίου στο πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ ο Adolf Shapiro συνάντησε τον Γιάννη Λεοντάρη και τους ακροατές τους για να μιλήσουν […]

Διάλογοι για το Θέατρο

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο Νίκος Θεοδωράκης ερμηνεύει τους στοίχους του Οδυσσέα Ελύτη Ανοίγω το στόμα μου, μελωποιημένους από τον μέγα Μίκη Θεοδωράκη, […]

Ο Νίκος Θεοδωράκης ερμηνεύει τον Οδυσσέα Ελύτη

ADOLF SHAPIRO. ΑΘΗΝΑ ΜΑΙΟΣ-2019. POST SCRIPTUM Μια μαθήτρια είπε τον ADOLF SHAPIRO «Life Couch» και είχε απόλυτο δίκαιο: ο μεγάλος Δάσκαλος του Θεάτρου δεν διδάσκει […]

ADOLF SHAPIRO. ΑΘΗΝΑ ΜΑΙΟΣ-2019. POST SCRIPTUM

Στις 19 Μαίου, στις 12.00 στο Πεδίο του Άρεως, το Κέντρο Πολιτισμού και Ανάπτυξης AVANTGARDE διοργανώνει μια φαντασμαγορική γιορτή της Άνοξης με τίτλο «Ούτε κρύο, […]

Ούτε κρύο, ούτε ζέστη

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα η υψίφωνος Κάθριν Σκαλίδου διαβάζει το ποίημα Αποχαιρετισμός του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, γραμμένο το 1925 και αφιερωμένο στο αγαπημένο του […]

Η Κάθριν Σκαλίδου διαβάζει Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός Γιώργος Νανούρης διαβάζει το ποίημα Μπροστά σε όλους του Ρώσου ποιητή, ζωγράφου, σκηνογράφου, αρχαιολόγου, φιλοσόφου Νικολάι Ρέριχ […]

Ο Γιώργος Νανούρης διαβάζει Νικολάι Ρέριχ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα η ηθοποιός Τζίνα Θλιβέρη διαβάζει το ποίημα του Ιωσήφ Μπρόντσκι (1940-1996) Μοναξιά, γραμμένο 60 χρόνια πριν, το 1959, όταν […]

Η Τζίνα Θλιβέρη διαβάζει Ιωσήφ Μπρόντσκι

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα η Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Λογκβίνοβα, απόφοιτη της Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας, διαβάζει το ποίημα Το μήνυμά […]

Η Άννα Λογκβίνοβα διαβάζει Ευγενία Λουπάκη

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός Δημοσθένης Παπαδόπουλος διαβάζει το XIII ποίημα του κύκλου Βερτούμνος του Ρώσου κλασικού Ιωσήφ Μπρόντσκι (1940-1996), που ο […]

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος διαβάζει Ιωσήφ Μπρόντσκι

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα Ο ηθοποιός Αλέξανδρος Λογοθέτης διαβάζει ένα απόσπασμα από το θεατρικό Συνομωσία των Συναισθημάτων του Ρώσου συγγραφέα Γιούρι Ολέσα (1899-1960), […]

Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης διαβάζει Γιούρι Ολέσα

«Όλα είναι ένα ψέμα, ένα όνειρο…» Την 1 Απριλίου η Ρωσία γιόρτασε τα 210 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Ρώσου κλασικού Νικολάι Γκόγκολ, του […]

Όλα είναι ένα ψέμα, ένα όνειρο…

Δύο Θέατρα, δύο επέτειοι… της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια Έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για το μεγάλο λίκνο του σύγχρονου ευρωπαϊκού θεάτρου, Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, τέκνο των […]

Δύο Θέατρα, δύο επέτειοι…

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ – ΜΙΑ ΖΩΗ Σήμερα ο ηθοποιός Νίκος Ψαρράς διαβάζει ένα από τα ωραιότερα ερωτικά ποιήματα του Αλεξάντρ Μπλοκ Όταν στέκεστε μπροστά μου, που […]

Ο Νίκος Ψαρράς διαβάζει Αλεξάντρ Μπλοκ

	Ιούνιος 2019
Δε	Τρ	Τε	Πε	Πα	Σα	Κυ
					1 Σαν σήμερα: Την 1 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος ζωγράφος, που ερωτεύτηκε την Ελλάδα Σαν σήμερα: Την 1 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος ζωγράφος, που ερωτεύτηκε την Ελλάδα Ιούνιος 1, 2019 Σαν σήμερα: Την 1 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος ζωγράφος, που ερωτεύτηκε την Ελλάδα Την 1 Ιουνίου του 1844, στην οικογένεια του εξέχοντα διπλωμάτη Δημήτρη Πολένοφ, γεννήθηκε ο Βασίλι Πολένοφ, ένας από τους σπουδαιότερους Ρώσους ζωγράφους, που διέπρεψε σχεδόν σε όλα τα είδη: στο τοπίο, στο πορτραίτο, στους μουσαμάδες πάνω στα ιστορικά, πολεμικά, φιλοσοφικά θέματα. Αυτό ήταν το προνόμιο ζωγράφων με καλές σπουδές, με ήθος και ενεργή συμμετοχή στα κοινά. Ο Βασίλι Πολένοφ ήταν από λίγους μεγάλους Ρώσους ζωγράφους, που επισκέφθηκαν την Ελλάδα και αποτύπωσαν τις εικόνες της: ο Παρεθενώνας του Πολένοφ θεωρείται ίσως η καλύτερη ζωγραφική απεικόνιση του σπουδαιότερου μνημείου της Ελλάδας, γιατί δεν είναι μόνο θέμα σύνθεσης ή χρωματικής λύσης, αλλά και της βαθύτερης φιλοσοφικής σκέψης, όταν πίσω από τον Παρθενώνα τον 19ο αιώνα διαγράφονται όλοι οι προηγούμενοι αιώνες της ελληνικής ιστορίας. Ο Βασίλι Πολένοφ πέθανε 90 χρόνια πριν, το 1927. В этот день: 1 мая родился русский художник, влюбившийся в Грецию 1 июня 1844 года, в семье выдающегося дипломата Дмитрия Поленова родился Василий Поленов, крупнейший русский художник, прославившийся во всех жанрах живописи – пейзаже, портрете, в живописи исторической, батальной, философской. Василий Поленов был из тех немногих великих русских художников, которые посетили Грецию и запечатлели ее картины: «Парфенон» Поленова считается, наверное, лучшим изображением величайшего греческого памятника. И дело не только в композиции и не столько в цветовом, сколько в глубоком философском решении: за Парфеноном XIX века вырисовываются прошлые века греческой истории. Василий Поленов ушел из жизни 90 лет назад, в 1927 году. See more details •	2 Σαν σήμερα: Στις 2 Ιουνίου γεννήθηκε ο νομικός, που δίδαξε στους τελευταίους Ρώσους αυτοκράτορες, ότι οι δημοκρατικές εκλογές δεν οδηγούν απαραίτητα στην ελευθερία Σαν σήμερα: Στις 2 Ιουνίου γεννήθηκε ο νομικός, που δίδαξε στους τελευταίους Ρώσους αυτοκράτορες, ότι οι δημοκρατικές εκλογές δεν οδηγούν απαραίτητα στην ελευθερία Ιούνιος 2, 2019 Σαν σήμερα: Στις 2 Ιουνίου γεννήθηκε ο νομικός, που δίδαξε στους τελευταίους Ρώσους αυτοκράτορες, ότι οι δημοκρατικές εκλογές δεν οδηγούν απαραίτητα στην ελευθερία Φέτος συμπληρώνονται 190 χρόνια από τη γέννηση και 110 χρόνια από το θάνατο ενός αδίκως ξεχασμένου Ρώσου στοχαστή, αξιωματούχου, Γενικού Εισαγγελέα της Ιεράς Συνόδου, συγγραφέα, ιστορικού της Εκκλησίας Κωνσταντίν Πομπεντονόστσεφ. Γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου του 1827 και πέθανε το 1907. Ήταν εκπαιδευτής του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄ και εμπνευστής των κατοπινών του πράξεων και ιδεών. Αργότερα έγινε δάσκαλος του γιου και διαδόχου του, Νικόλαου Β΄. Ο μεγάλος Ρώσος ποιητής του Αργυρού αιώνα Αλέξανδρος Μπλοκ (1880-1821) αφιέρωσε στον Πομπεντονόστσεφ το 1911 τους εξής στίχους: Εκείνα τα βουβά χρόνια Στις καρδιές βασίλευαν ο ύπνος και το σκοτάδι: Ο Πομπεντονόστσεφ άπλωσε πάνω από τη Ρωσία Τα φτερά της κουκουβάγιας. Και δεν υπήρχε ούτε μέρα, ούτε νύχτα. Παρά μονάχα η σκιά των τεράστιων φτερών του. Κύκλωσε με έναν θαυμαστό κύκλο τη Ρωσία, Κοιτάζοντάς την στα μάτια Με το γυάλινο βλέμμα ενός μάγου. Γυάλινο βλέμμα; Πιθανόν… Αλλά όσα έλεγε ο Πομπεντονόστσεφ έναν και βάλε αιώνα πριν, παραμένουν επίκαιρα και σήμερα, για τη Ρωσία, την Ελλάδα, για όλο τον κόσμο… «Τι εστί ελευθερία; γράφει ο Πομπεντονόστσεφ στο κείμενό του Νέα Δημοκρατία. Αυτή, που αναστατώνει τους ανθρώπους στην εποχή μας, στο όνομα της οποίας κάνουν τόσες αλλόφρονες πράξεις, βγάζουν τόσους αλλόφρονες λόγους, και ο λαός λιμοκτονεί; Από άποψη δημοκρατίας, η ελευθερία είναι το δικαίωμα στην πολιτική εξουσία ή αλλιώς το δικαίωμα να συμμετέχει κανείς στα κοινά… Διευρύνοντας τη βάση της, η νεώτερη δημοκρατία θέλει να συγκεντρώσει όσο γίνεται περισσότερες ψήφους, και εδώ κρύβεται μια από τις μεγαλύτερες πλάνες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η πολιτική εξουσία, την οποία παθιασμένα επιδιώκει η δημοκρατία, θρυμματίζεται σε εκατομμύρια κομμάτια, και στα χέρια του κάθε πολίτη φτάνει ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού του δικαιώματος. Τι θα το κάνει; Πώς θα το χειριστεί; Η δημοκρατία διαστρεβλώνει την ιερή φόρμουλα της ελευθερίας, άρρηκτα συνδεδεμένης με την ισότητα, και μοιράζοντας την ελευθερία μεταξύ όλων, στην ουσία παραβιάζει την ισότητα, δηλαδή επιβάλλει απόλυτη ανισότητα. Κάθε ψήφος, ως απειροελάχιστο μέρος της δύναμης, δεν αξίζει από μόνη της τίποτα, σχετική σημασία μπορεί να έχει μόνο κάποιος συγκεκριμένος αριθμός ή ομάδα ψήφων. Συμβαίνει δηλαδή ό, τι και στη Συνέλευση των μετόχων: οι μονάδες από μόνες τους είναι αδύναμες, αλλά όποιος καταφέρει να συγκεντρώσει τα περισσότερα κομμάτια της δύναμης, γίνεται κύριος των δυνάμεων, επομένως – επικεφαλής της διοίκησης, εκφραστής της θέλησής της. Ποιο είναι τότε το πραγματικό πλεονέκτημα της δημοκρατίας έναντι άλλων μορφών εξουσίας; Παντού και πάντα κυβερνάει ο δυνατότερος, είτε κάποιος τυχερός και αποφασιστικός στρατηγός, είτε κάποιος μονάρχης ή διοικητής με γνώσεις, καπατσοσύνη, με σαφές σχέδιο δράσης, με ακλόνητη θέληση. Στη δημοκρατία την εξουσία καταλαμβάνουν οι πιο επιδέξιοι αλιείς ψήφων με τους οπαδούς τους, οι τεχνικοί, που με μεγάλη μαεστρία κινούν τους παρασκηνιακούς μοχλούς, κινούν τις κούκλες στη σκηνή των δημοκρατικών εκλογών. Αυτού του είδους άτομα βγάζουν μακροσκελείς λόγους περί ισότητας, αλλά στην ουσία κάθε τύραννος ή δικτάτορας έχει την ίδια κυρίαρχη θέση απέναντι στο λαό. Η διεύρυνση του δικαιώματος συμμετοχής στις εκλογές θεωρείται πρόοδος. Σύμφωνα με τη θεωρία της δημοκρατίας, όσο περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν πολιτικά δικαίωμα, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα, ότι θα ψηφίζουν για το καλό όλων και για την εδραίωση της ελευθερίας. Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο…» Θέλετε συνέχεια; Δεν μένει παρά να μάς το ζητήσετε… В этот день: 2 июня родился юрист, который учил последних российских императоров, что демократические выборы – не обязательно ведут к свободе... В этом году исполняется 190 лет со дня рождения и 110 лет со дня смерти несправедливо забытого русского философа, чиновника, генерального прокурора Священного Синода Константина Победоносцева. Родился он 2 июня 1827 года и умер в1907 году. Служил Победоносцев и воспитателем императора Александра Третьего и вдохновителем его будущих реформ. Затем стал воспитателем и его сына и наследника Николая Второго. Александр Блок посвятил Победоносцеву следующие строки: В те годы дальние, глухие, В сердцах царили сон и мгла: Победоносцев над Россией Простер совиные крыла, И не было ни дня, ни ночи А только — тень огромных крыл; Он дивным кругом очертил Россию, заглянув ей в очи Стеклянным взором колдуна... Стеклянным взором? Возможно... Вот только слова Победоносцева, сказанные более века назад, остаются, как никогда актуальными и сегодня – для России, для Греции, для всего мира... «Что такое свобода, - вопрошает Победоносцев в своем тексте «Новая Демократия», - из-за которой так волнуются умы в наше время, столько совершается безумных дел, столько говорится безумных речей, и народ так бедствует? Свобода в смысле демократическом есть право власти политической, или, иначе сказать, право участвовать в правлении государством. Это стремление всех и каждого к участию в правлении не находит себе до сих пор верного исхода и твердых границ, но постоянно расширяется, и про него можно сказать что сказано древним поэтом про водяную болезнь: «Crescit indulgens sibi» [1]. Расширяя свое основание, новейшая демократия ставит ближайшею себе целью всеобщую подачу голосов — вот роковое заблуждение, одно из самых поразительных в истории человечества. Политическая власть, которой так страстно добивается демократия, раздробляется в этой форме на множество частиц, и достоянием каждого гражданина становится бесконечно малая доля этого права. Что он с нею сделает, куда употребит ее? В результате несомненно оказывается, что в достижении этой цели демократия оболживила свою священную формулу свободы, нераздельно соединенной с равенством. Оказывается, что с этим, по-видимому, уравновешенным распределением свободы между всеми и каждым соединяется полнейшее нарушение равенства, или сущее неравенство. Каждый голос, представляя собою ничтожный фрагмент силы, сам по себе ничего не значит: относительное значение может иметь только некоторое число, или группа голосов. Происходит явление, подобное тому, что бывает в собрании безымянных или акционерных обществ. Единицы сами по себе бессильны, но тот, кто сумеет прибрать к себе самое большое количество этих фрагментов силы, становится господином силы, следовательно, господином правления и решителем воли. В чем же, спрашивается, действительное преимущество демократии перед другими формами правления? Повсюду, кто оказывается сильнее, тот и становится господином правления: в одном случае — счастливый и решительный генерал, в другом — монарх или администратор с умением, ловкостью, с ясным планом действия, с непреклонной волей. При демократическом образе правления правителями становятся ловкие подбиратели голосов, с своими сторонниками, механики, искусно орудующие закулисными пружинами, которые приводят в движение кукол на арене демократических выборов. Люди этого рода выступают с громкими речами о равенстве, но в сущности любой деспот или военный диктатор в таком же, как и они, отношении господства к гражданам, составляющим народ. Расширение прав на участие в выборах демократия считает прогрессом, завоеванием свободы; по демократической теории выходит, что чем большее множество людей призывается к участию в политическом праве, тем более вероятность, что все воспользуются этим правом в интересе общего блага для всех, и для утверждения всеобщей свободы. Опыт доказывает совсем противное. Интересно? Тогда найдите продолжение и прочтите! See more details •
3 Σαν σήμερα: Στις 3 Ιουνίου συνέβη η χειρότερη στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης σιδηροδρομική τραγωδία Σαν σήμερα: Στις 3 Ιουνίου συνέβη η χειρότερη στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης σιδηροδρομική τραγωδία Ιούνιος 3, 2019 Σαν σήμερα: Στις 3 Ιουνίου συνέβη η χειρότερη στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης σιδηροδρομική τραγωδία Στις 3 Ιουνίου του 1989 συνέβη η φρικτότερη στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης σιδηροδρομική τραγωδία, που στοίχισε τη ζωή σε 575 ανθρώπους και ακόμα 623 άφησε ανάπηρους. Πρόκειται για τους επιβάτες, μηχανοδηγούς και άλλο προσωπικό των δυο τρένων, που δεν συγκρούστηκαν, αλλά κάηκαν ολοσχερώς από την αμέλεια του προσωπικού του αγωγού φυσικού αερίου, το οποίο περνούσε παράλληλα με τις γραμμές. Η ανείπωτη τραγωδία συνέβη στην περιοχή της πόλης Τσελιάμπινσκ της Σιβηρίας. Τρεις ώρες πριν φανούν στο συγκεκριμένο σημείο τα δυο τρένα, το ένα από την πόλη Νοβοσιμπίρσκ με προορισμό το θέρετρο του Καυκάσου, το Άντλερ, με πολλά παιδιά, που πήγαιναν να παραθερίσουν, και το άλλο – από το Άντλερ προς το Νοβοσιμπίρσκ, στον αγωγό έχει πέσει απότομα η πίεση. Αντί να ψάξουν για διαρροή, οι χειριστές αύξησαν την παροχή υγραερίου για να ισορροπήσουν την πίεση. Όπως έγινε γνωστό αργότερα, ο αγωγός έχανε αέριο επί αρκετές ημέρες, και σαν αποτέλεσμα, δίπλα στις γραμμές δημιουργήθηκε μια ολόκληρη λίμνη αερίου, που εξερράγη, όταν πλησίασαν τα τρένα. Ανάμεσα στους 575 νεκρούς ήταν και τα 181 παιδιά, που κάηκαν μαζί με τα βαγόνια. Η ισχύ της έκρηξης έφτανε 12 κιλοτόνους ΤΝΤ: η ισχύ της πυρηνικής έκρηξης στη Χιροσίμα υπολογιζόταν σε 16 κιλοτόνους ΤΝΤ… Εκτός από εγκληματική αμέλεια, το χεράκι της έβαλε και η μοίρα… Το τρένο από το Νοβοσιμπίρσκ καθυστέρησε 7 λεπτά: αν περνούσε στην ώρα του ή αν τα δυο τρένα είχαν συναντηθεί σε κάποιο άλλο σημείο, δε θα είχε συμβεί τίποτα. Αλλά συναντήθηκαν μοιραία και φρέναραν μοιραία: η σπίθα του απότομου φρεναρίσματος προκάλεσε την έκρηξη, που κατέκαψε τα πάντα… В этот день: 3 июня случилась самая страшная железнодорожная трагедия в истории Советского Союза 3 июня 1989 года случилась самая ужасная в истории Советского Союза железнодорожная трагедия, стоившая жизни 575 пассажирам и железнодорожникам и оставившая инвалидами еще 623 человека. Речь идет о пассажирах и персонале двух поездов, которые не столкнулись, а... сгорели из-за преступной безалаберности персонала пролегавшего параллельно путям газопровода. Немыслимая трагедия произошла в районе Челябинска... За три часа до того, как в конкретном пункте появились два поезда, один следующий из Новосибирска в Адлер, где ехали на отдых дети, и другой – из Адлера в Новосибирск, в трубопроводе резко упало давленое. Вместо того, чтобы проверить объект на утечку, дежурная смена увеличила подачу газа, дабы выровнять давление. Как выяснилось в ходе расследования, газ потихоньку утекал в течение многих дней, в результате чего рядом с путями образовалось газовое озеро, взорвавшееся, когда мимо прошли поезда. Среди погибших оказались все 181 детей, сгоревших вместе с вагонами. Мощность объёмного взрыва, как определили, доходила до 12 килотонн ТНТ: мощностью ядерного взрыва в Хиросиме равнялась 16 килотоннам... Кроме преступной безалаберности, свою роль сыграл и рок. Поезд из Новосибирска в Адлер опаздывал на 7 минут: если бы не это опоздание, если бы поезда встретились в другом пункте, ничего не случилось бы... Искра от затормозивших поездов вызвала роковой взрыв, спаливший всю округу... See more details •	4 Σαν σήμερα: Στις 4 Ιουνίου έφυγε από τη ζωή Ρώσος ηθοποιός, που πρωτόπαιξε στη ταινία Έλληνα σκηνοθέτη Σαν σήμερα: Στις 4 Ιουνίου έφυγε από τη ζωή Ρώσος ηθοποιός, που πρωτόπαιξε στη ταινία Έλληνα σκηνοθέτη Ιούνιος 4, 2019 Σαν σήμερα: Στις 4 Ιουνίου έφυγε από τη ζωή Ρώσος ηθοποιός, που πρωτόπαιξε στη ταινία Έλληνα σκηνοθέτη Στις 4 Ιουνίου του 1999, σε ηλικία μόλις 60 ετών, έφυγε από τη ζωή ένας πολύ καλός Ρώσος ηθοποιός Γιούρι Βασίλιεφ (1939-1999) . Όμορφος, ταλαντούχος και αρκετά άτυχος στην κινηματογραφική του καριέρα του: έπαιξε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δύο μόλις ταινίες, αλλά και οι δυο ήταν σταθμοί στην ιστορία του σοβιετικού κινηματογράφου. Τον πρώτο του ρόλο πάντως στον κινηματόγραφο, ακόμα φοιτητής της Θεατρικής Σχολής της Μόσχας, ο21χρονος Γιούρι Βασίλιεφ έπαιξε στην ταινία του Μάνου Ζαχαρία σε σενάριο του Γ. Σεβαστίκογλου «Οι σφουγγαράδες», όπου έπαιξε τον όμορφο Έλληνα ονόματι Νίκος. Ήταν πολύ καλός θεατρικός ηθοποιός, που σχεδόν 40 χρόνια δούλεψε στο ίδιο θέατρο, στο Θέατρο Μάλι (Μικρό Θέατρο) της Μόσχας, που πήρε αυτό το όνομα μόνο και μόνο επειδή βρισκόταν πλάι στο Θέατρο Μπολσόι (δηλαδή Μεγάλο Θέατρο). Ο Βασίλιεφ ήταν σταθερός και στις καλλιτεχνικές του προτιμήσεις, και στη ζωή, μια και σχεδόν 40 χρόνια ήταν ερωτευμένος και παντρεμένος με την ίδια γυναίκα: σπάνιο ταλέντο και για ηθοποιό και για άνδρα… В этот день: 4 июня ушел из жизни русский актер, который впервые появился на экране в фильме греческого режиссера 4 июня 1999 года, в возрасте всего лишь 60 лет, из жизни ушел очень хороший русский актер Юрий Васильев (1939-1999). Красивый, талантливый и достаточно... невезучий в кино, где он сыграл лишь две главные роли (и множество второстепенных!), правда, обе роли были в знаковых для советского кино картинах – «Журналист» и «Москва слезам не верит». Однако свою самую первую роль в кино, еще студентом ГИТИСа, 21-летний Юрий Васильев сыграл в картине греческого режиссера Маноса Захариаса по сценарию Г. Севастикоглу «Ловцы губок», где он выступил в роли грека по имени Николас. Юрий Васильев был прекрасным театральным актером и проработал почти 40 лет в одном театре – в Малом. Он был стабилен не только в своем творческом выборе, но и в жизни, прожив почти 40 лет в браке с одной-единственной женщиной. Редкий талант- как для актера, так и для мужчины... See more details •	5 Σαν σήμερα: Στις 5 Ιουνίου γεννήθηκε γιος του πρίγκιπα του Καμερούν, που πολιόρκησε και κατέλαβε το Ναβαρίνο Σαν σήμερα: Στις 5 Ιουνίου γεννήθηκε γιος του πρίγκιπα του Καμερούν, που πολιόρκησε και κατέλαβε το Ναβαρίνο Ιούνιος 5, 2019 Σαν σήμερα: Στις 5 Ιουνίου γεννήθηκε γιος του πρίγκιπα του Καμερούν, που πολιόρκησε και κατέλαβε το Ναβαρίνο Στις 5 Ιουνίου του 1735 γεννήθηκε ο Ιβάν Γκαννιμπάλ, μεγαλύτερος γιος του Αμπράμ Γκαννιμπάλ, πρίγκιπα του Καμερούν και βαφτισιμιού του Μέγα Πέτρου: τον πατέρα του Ιβάν απήγαγαν σε μικρή ηλικία οι πειρατές, τον πούλησαν στον Σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη, από όπου τον αγόρασε ένας Σέρβος μεγαλέμπορας και τον χάρισε στον Μέγα Πέτρο. Ουφ! Ζωή σαν παραμύθι! Όπως γνωρίζουμε, ο Μέγας Πέτρος εκτιμούσε περισσότερο το μυαλό, το θάρρος και την εργατικότητα παρά τις περγαμηνές, και το μικρό τετραπέρατο αραπάκι σπούδασε, διακρίθηκε και απέκτησε στην Αγία Πετρούπολη και υψηλή κοινωνική θέση, και περιουσία. Ο Αμπράμ Γκαννιμπάλ έκανε 11 παιδιά, μεγαλύτερος από τα οποία, γεννημένος στις 5 Ιουνίου Ιβάν, έγινε ήρωας της ναυμαχίας του Τσεσμέ και μαζί με τη μοίρα του πυροβολικού του πολιόρκησε και κατέλαβε για σχεδόν 2 μήνες (Μάιος-Ιούνιος 1770) το τότε οθωμανικό φρούριο Ναυαρίνο. Το 1778 Ιβάν Γκαννιμπάλ ίδρυσε την πόλη Χερσώνα στη Νότια Ρωσία, έγινε ο πρώτος διοικητής του και προσέκλυσε εκεί Έλληνες εμπόρους και τεχνίτες. Πέθανε ο Ιβάν Γκαννιμπάλ το 1801. В этот день: 5 июня родился сын камерунского князя, взявший штурмом некогда турецкую крепость Наварин 5 июня 1735 года родился двоюродный дед Пушкина, Иван Абрамович Ганнибал, старший сын Абрама Ганнибала, крестника Петра Великого: отца Ивана, сына камерунского князя, еще мальчишкой похитили пираты и продали султану в Константинополь, откуда его выкупил сербский коммерсант и подарил Петру Великому. Жизнь точно сказка! Как известно, Петр Великий ум, храбрость и работоспособность ценил больше, чем родословную, и смекалистый и бесстрашный арапчонок выучился и обрел, как высокое место в петербургском обществе, так и состояние. У Абрама Ганнибала было 11 детей, старший из них, родившийся 5 июня 1737 года Иван, стал героем Чесменского сражения и командовал десантниками и артиллерийской бригадой, захватившей в 1770 году тогда турецкую крепость Наварин, которая в течение двух месяцев оставалась морской русской базой. В 1778 году Иван Ганнибал заложил Херсон на юге России, стал первым начальником городской крепости и привлек в город греческих и итальянских коммерсантов и ремесленников. Умер Иван Ганнибал холостым и бездетным в 1801 году. И был отец он Ганнибала, Пред кем средь Чесменских пучин Громада кораблей вспылала, И пал впервые Наварин, - написал Пушкин ог своем двоюродной деде Пушкин в стихотворении «Моя родословная». See more details •	6 Σαν σήμερα: Στις 6 Ιουνίου στη Μόσχα άνοιξε Ο κόσμος του Παιδιού Σαν σήμερα: Στις 6 Ιουνίου στη Μόσχα άνοιξε Ο κόσμος του Παιδιού Ιούνιος 6, 2019 Σαν σήμερα: Στις 6 Ιουνίου στη Μόσχα άνοιξε Ο κόσμος του Παιδιού 60 χρόνια πριν, στις 6 Ιουνίου του 1957, άνοιξε τις πύλες του το μεγαλύτερο παιδικό πολυκατάστημα της Σοβιετικής Ένωσης Ο κόσμος του Παιδιού, που την επομένη κιόλας έγινε ο αγαπημένος τόπος για ψώνια, διασκέδαση, βόλτα και χάζεμα για εκατομμύρια μικρούς και μεγάλους Μοσχοβίτες και επισκέπτες της πρωτεύουσας. Τα καλύτερα ρούχα, τα καλύτερα παπούτσια, τα καλύτερα παιχνίδια της χώρας πωλούνταν εδώ. Τον πρώτο κιόλας χρόνο το κατάστημα έκανε τζίρο 93 εκατομμύρια, δηλαδή ιλιγγιώδες ποσόν για εκείνη την εποχή. Εδώ αγοράζαμε τα σχολικά είδη και τις σχολικές ποδιές μας, εδώ ψωνίζαμε τα δώρα μας, κάθε επίσκεψή στον Κόσμο του παιδιού, ένα τεράστιο επταώροφο πολυκατάστημα 58.000 τ.μ., κτίριο με τις πρώτες στην ΕΣΣΔ με κυλιόμενες σκάλες, ήταν για μας κοσμοϊστορικό γεγονός, ιδιαίτερα στις χριστουγεννιάτικες διακοπές, με το θεόρατο του έλατο, με βουνά παιχνίδια και ζαχαρωτά, με τον Άγιο Βασίλη και την εγγονή του, τη Χιονάτη. Σήμερα Ο Κόσμος του Παιδιού ανήκει σε εταιρεία, είναι εξίσου επιβλητικός και γεμάτος εμπορεύματα. Μόνο που δεν διαφέρουν σε τίποτα από κείνα, που πωλούνται σε όλες τις χώρες του κόσμου. Έχει χάσει εκείνο το κάτι, που τον έκανε μοναδικό, ανεπανάληπτο, που τον έκανε στέκι για τα παιδιά της Μόσχας… В этот день: 6 июня в Москве открылся Детский мир 60 лет назад, 6 июня 1957 года, свои двери открыл самый крупный детский универмаг Советского Союза «Детский мир», уже со следующего дня ставший любимым местом для покупок, развлечений, прогулок и просто праздного шатания для маленьких и взрослых москвичей и гостей столицы. Здесь продавалась самая лучшая в СССР детская одежда и обувь и самые лучшие игрушки. В первый же год «Детский мир» сделал оборот 93 млн рублей, заоблачную сумму по тем временам. Здесь мы покупали перед каждым новым учебным годом портфели и форму, сюда приходили за подарками, да и вообще – каждый визит в «Детский мир», семиэтажный колосс площадью 58.000 кв.м., здание с первыми в СССР эскалаторами, становилось событием мирового масштаба, особенно в новогодние каникулы – с его огромной елью, горами елочных игрушек и сладостей, с Дедом Морозом и Снегурочкой. Сегодня «Детский мир» принадлежит частной компании. Он такой же величественный и полон товаров. Вот только они ничем не отличаются от тех, что продаются во всех странах мира. «Детский мир» потерял свою «изюминку», делавшую его неповторимым, единственным, местом встречи детей Москвы... See more details •	7 Σαν σήμερα: στις 7 Ιουνίου αγιάστηκε η θεμέλιος λίθος του Ναού, που θεμελιώθηκε τρεις φορές στα 200 χρόνια Σαν σήμερα: στις 7 Ιουνίου αγιάστηκε η θεμέλιος λίθος του Ναού, που θεμελιώθηκε τρεις φορές στα 200 χρόνια Ιούνιος 7, 2019 Σαν σήμερα: στις 7 Ιουνίου αγιάστηκε η θεμέλιος λίθος του Ναού, που θεμελιώθηκε τρεις φορές στα 200 χρόνια Στις 7 Ιουνίου του 1883 έγιναν με λαμπρότητα τα Θυρανοίξια του μεγαλύτερου (και τότε, και τώρα) Ιερού Ναού της Μόσχας, Ναού του Σωτήρος, που συνέπεσαν με τη στέψη του Αυτοκράτορα Αλέξανδρου Γ΄. Έπρεπε να είχε χτιστεί πολύ νωρίτερα, μετά τη νίκη στον πόλεμο κατά του Ναπολέοντα και την θριαμβευτική είσοδο των ρωσικών στρατευμάτων στο Παρίσι: 200 χρόνια πριν, το 1817, αγιάστηκε η θεμέλιος λίθος του Ναού και το 1825 εγκρίθηκαν από τον τσάρο-θριαμβευτή Αλέξανδρο Α΄ τα τελικά σχέδια του Ναού. Αλλά η δολοφονία του τσάρου χάλασε τα σχέδια, και ο διάδοχος και αδερφός του, Αυτοκράτορας Νικόλαος Α΄, σταμάτησε τα έργα κα εξόρισε στη Σιβηρία τον αρχιτέκτονα… Το 1832 εγκρίθηκαν τα νέα σχέδια, ενός άλλου αρχιτέκτονα, και το 1839 αγιάστηκε μια άλλη θεμέλιος λίθος στην άλλη πλέον τοποθεσία, επιλεγμένη από τον ίδιο τον εστεμμένο. Ούτε εκείνος όμως πρόλαβε να δει το Ναό όρθιο, αλλά ο εγγονός του, Αλέξανδρος Γ΄. Ο Ναός του Σωτήρος στον ποταμό Μόσκοβα έζησε μόλις 48 χρόνια: το 1931 οι σοβιετικές αρχές της πρωτεύουσας αποφάσισαν να κατεδαφίσουν αυτό το έργο τέχνης, στολισμένο από τους καλύτερους ζωγράφους και γλύπτες της Ρωσίας. Η νέα εποχή για το Ναό εγκαινιάστηκε μόλις 65 χρόνια αργότερα, το 1996, και το 1999, στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, ο Ναός του Σωτήρα παραδόθηκε στους πιστούς του… В этот день: 7 июня был освящен первый камень храма, который закладывался три раза в течение 200 лет 7 июня 1883 года был торжественно освящен самый большой в Москве (и тогда, и теперь) Храм Христа Спасителя, причем торжества совпали с коронацией императора Александра Третьего. Храм должен был быть построен гораздо раньше, еще после победы в Отечественной войне 1812 года и торжественного входа русских войск в Париж: 200 лет назад, в 1817 году, был освящен первый камень храма и в 1825 году – утвержден окончательный проект самим императором-триумфатором Александром Первым. Вот только убийство императора спутало все планы: строительство храма было приостановлено, и новый император Николай Первый, наследник и брат Александра Первого, услал архитектора в ссылку в Сибирь... Лишь в 1832 году Николай утвердил другой проект, другого архитектора, и в 1839 году был торжественно освящен первый камень нового храма – уже совсем в другом месте. Николаю также не довелось узреть Храм Спасителя достроенным, а довелось его внуку, Александру Третьему. Но... Храм Спасителя на Волхонке простоял лишь 48 лет: в 1931 году советские власти столицы взорвали этот шедевр искусства, богато украшенный лучшими художниками и скульпторами России. Новая эпоха для Храма Спасителя началась 65 спустя, в 1996 году, когда в третий раз за 200 лет был освящен первый камень, а на пороге нового тысячелетия, в 1999 году, Храм Спасителя передали москвичам. See more details •	8 Σαν σήμερα: στις 8 Ιουνίου απεβίωσε η πρώτη επίσημη διάμεσος της Σοβιετικής Ένωσης Σαν σήμερα: στις 8 Ιουνίου απεβίωσε η πρώτη επίσημη διάμεσος της Σοβιετικής Ένωσης Ιούνιος 8, 2019 Σαν σήμερα: στις 8 Ιουνίου απεβίωσε η πρώτη επίσημη διάμεσος της Σοβιετικής Ένωσης Στις 8 Ιουνίου του 2015 απεβίωσε μια από τις πλέον θρυλικές προσωπικότητες της Σοβιετικής Ένωσης κι αργότερα – της Ρωσίας, Τζούνα Νταβιτασβίλι, ή απλά Τζούνα, όπως την γνώριζε όλη η χώρα. Το μύθο της το έχτισε σε μεγάλο βαθμό η ίδια, ώστε κανείς πια δεν ήξερε, πού είναι η αλήθεια και που το ψέμα. Η Τζούνα γεννήθηκε ως Ευγενία Σαρδίς το 1949 σε ένα χωριό του Κρασνοντάρ της Νότιας Ρωσίας, και, όπως λέγεται, ήταν κόρη ενός μετανάστη από το Ιράν και μιάς ντόπιας Ρωσίας. Λέγεται επίσης, ότι ήταν επίσημη θεραπεύτρια του μισού Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΣΕ, συμπεριλαμβανομένου και του ΛεονίντΜπρέζνιεφ, και ότι στα χέρια της «παραδόθηκαν» κάποτε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, η Τζουλιέτα Μαζίνα και πολλοί άλλοι από το ντόπιο και ξένο τζετ σετ. Κάποια στιγμή οι σοβιετικοί επιστήμονες βάλθηκαν να εξετάσουν το «φαινόμενο Τζούνα», και το μόνο που κατάφεραν, ήταν να επιβεβαιώσουν, ότι τα χέρια της βγάζουν ελαφριά υπέρυθρη ακτινοβολία, την οποία έχουν φωτογραφίσει… Αυτή η φωτογραφία των χεριών της Τζούνα εμφανιζόταν… στην αρχή του κάθε επισοδίου της αγαπημένης αμερικανικής σειράς «X-files!» Δεν είμαστε κατάλληλοι για να βγάζουμε συμπεράσματα. Η Τζούνα ήταν επίσημη θεραπεύτρια και διάμεσος, αστρολόγος και Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας των Εναλλακτικών Επιστημών. Το 1995 πήρε μέρος στις εκλογές στην Κρατική Ντούμα στην προσπάθεια να μεταπηδήσει στην πολιτική, και το 1997 αυτοανακηρύχθηκε βασίλισσα του λαού της Ασσυρίας… Πρώτη επίσημη διάμεσος δεν την αποκαλέσαμε εμείς, αλλά… το κράτος, όταν το 1989, ακόμα επί της Σοβιετικής Ένωσης, καταχώρησε την πατέντα της, το ανέπαφου μασάζ… Η Τζούνα ισχυριζόταν, ότι βλέπει το μέλλον. Ο θρύλος λέει, ότι στα όνειρά της είδε την τραγωδία του ατμόπλοιου «Ναύαρχος Ναχίμοφ», που βυθίστηκε το 1986 στη Μαύρη θάλασσα, την τραγωδία του Τσερνομπίλ, το πραξικόπημα του 1991 και τη διάλυση της ΕΣΣΔ. В этот день: 8 июня ушла из жизни первая официальная экстрасенс Советского Союза 8 июня 2015 года ушла из жизни одна из самых легендарных личностей Советского Союза, а позже – и России, Джуна Давиташвили или просто – Джуна: ведь именно так знала ее вся страна. Свой миф она создала себе сама, так что в результате и до сих пор никто не знает, где правда, а где – выдумка. Джуна (а Давиташвили – это фамилия ее первого мужа) родилась в 1949 году как Евгения Сардис, в краснодарском селе, как пишут - в семье иранского эмигранта и местной казачки. Говорят также, что она была официальной целительницей половины Политбюро, в том числе и самого Леонида Брежнева, и что в ее руках обретали здоровье Марчелло Мастроянни и Роберт Де Ниро, Джульетта Мазина и другие деятели всех областей жизни – местные и зарубежные. В какой-то момент советские ученые взялись исследовать «феномен Джуна», но только и смогли установить, что от ее рук исходит слабое инфракрасное излучение, каковое и сфотографировали. Именно этот снимок рук легендарной Джуны служил заставкой ко всем сериям знаменитого американского сериала «X-files!» Мы не считаем уместным выступать в роли судей и спешить с выводами. Джуна была официальной целительницей, астрологом и Президентом Международной Академии Альтернативных наук. В 1995 году она приняла участие в выборах в Думу, желая перепрыгнуть в политику, а в 1997 нарекла себя царицей ассирийского народа. Первым официальным экстрасенсом назвали ее не мы, а само государство, зарегистрировав авторские права Джуны на «бесконтактный массаж»... Джуна уверяла, что видит в снах будущее. Легенда гласит, что она видела гибель теплохода «Адмирал Нахимов» в 1986 году в Черном море, Чернобыльскую катастрофу и распад СССР... See more details •	9 Σαν σήμερα: Στις 9 Ιουνίου γεννήθηκε ο άνθρωπος, που άνοιξε το παράθυρο στην Ευρώπη για τη Ρωσία Σαν σήμερα: Στις 9 Ιουνίου γεννήθηκε ο άνθρωπος, που άνοιξε το παράθυρο στην Ευρώπη για τη Ρωσία Ιούνιος 9, 2019 Σαν σήμερα: Στις 9 Ιουνίου γεννήθηκε ο άνθρωπος, που άνοιξε το παράθυρο στην Ευρώπη για τη Ρωσία Στις 9 Ιουνίου του 1682, 335 χρόνια πριν, γεννήθηκε ο Μέγας Πέτρος, τελευταίος τσάρος Πασών των Ρωσιών (1682-1721) και πρώτος Αυτοκράτορας της Ρωσίας (1721-1725), που πέθανε πολύ νέος, μόλις 43 ετών, αλλά πρόλαβε και έκανε άνω-κάτω μια αχανή χώρα. Άνθρωπος σπάνιων χαρισμάτων, αλλά και σπάνιας σκληρότητας, δίκαιος και άδικος, που ήξερε να δουλεύει σαν σκλάβος και να γλεντάει σαν τελευταίος μπεκρής. Ήταν πάμψηλος για την εποχή του και όλα πάνω του ήταν «πολύ»: ζητούσε πολλά από τους γύρω του, αλλά και ο ίδιος ήταν αμείλικτος απέναντι στον εαυτό του. Το 1697 ο τσάρος έφυγε για το εξωτερικό με το όνομα Πιότρ Μιχαϊλοφ: σπούδασε την πυροβολική στην Πρωσία, δούλεψε στα ναυπηγεία της Ολλανδίας, επέστρεψε στην πατρίδα, όπου έφτιαξε έναν στρατό, έναν στόλο και έχτισε μια πόλη απαράμιλλης ομορφιάς, την Βενετία του Βορρά, Αγία Πετρούπολη. Ο Μέγας Πέτρος, άνθρωπος, που, όπως έγραψε ο Πούσκιν, άνοιξε παράθυρο στην Ευρώπη, πέθανε το 1725 και ενταφιάστηκε στο φρούριο των Πέτρου και Παύλου, από το οποίο ξεκίνησε η οικοδόμηση της Αγίας Πετρούπολης. В этот день: 9 июня родился человек, который «прорубил окно в Европу» 9 июня 1682 года, 335 лет назад, родился Петр Великий, последний царь Всея Руси (1682-1721) и первый император Российский (1721-1725), умерший очень молодым, всего лишь 43 лет, но успевший, однако, поставить с ног на голову огромную страну. Человек редких харизм, но и редкой жестокости, справедливый и неправедный, умевший работать как раб и гулять, как последний забулдыга. Он был очень высок для своей эпохи, да и вообще, все в нем было «очень»: Петр много требовал от своих подчиненных, но не щадил и себя самого. В 1697 году под именем Петр Михайлов русский царь уехал в Европу: учился артиллерийскому ремеслу в Пруссии, тянул лямку на верфях Голландии и, вернувшись на родину, создал мощную армию, мощный флот и построил город невиданной красоты, Северную Венецию, Санкт-Петербург. Петр Великий, человек, который по словам Пушкина, «в Европу прорубил окно», умер в 1725 году и был захоронен в Петропавловской крепости, откуда и начал возводиться Петербург. See more details •
10 Σαν σήμερα: Στις 10 Ιουνίου γεννήθηκε η «χρυσή φωνή» της Ρωσίας Σαν σήμερα: Στις 10 Ιουνίου γεννήθηκε η «χρυσή φωνή» της Ρωσίας Ιούνιος 10, 2019 Σαν σήμερα: Στις 10 Ιουνίου γεννήθηκε η «χρυσή φωνή» της Ρωσίας Στις 10 Ιουνίου του 1929, στο χωριό έξω από τη Μόσχα, γεννήθηκε η Λιουντμίλα Ζίκινα, η «χρυσή φωνή» της Ρωσίας. Ήταν από κείνες τις λαϊκές, αλάνθαστες φωνές-καμπάνες, που χαρίζει μόνο ο Θεός. Η Λιούνμίλα Ζίκινα δεν σπούδασε μουσική, δεν έκανε φωνητικά, δεν πρόλαβε καν να πάει σχολείο, γιατί όταν ήταν 12 χρονών, άρχισε ο πόλεμος. Μετά τη νίκη δούλευε ράφτρα, νοσοκόμα και το 1947 πήρε μέρος στο Πανρωσικό Διαγωνισμό νεαρών ταλέντων. Δεν μπορούσε να μην διακριθεί: αμέσως μετά την «μάζεψαν» στη διάσημη χορωδία της πρωτεύουσας – Χορωσία Πιάτνιτσκι. Μόλις το 1967, στα 38 της, έκανε μουσικές σπουδές, όταν έχει κερδίσει ήδη καμπόσους Διαγωνισμούς Τραγουδιού. Η Ζίκινα τραγουδούσε με την καρδιά της και έλεγε στους μαθητές της: «Όταν σιωπά η καρδιά, δεν τραγουδάω». Τραγουδούσε μέχρι τα 80 της: σταμάτησε να τραγουδά, όταν την 1η Ιουλίου του 2009 σταμάτησε η καρδιά της. https://www.youtube.com/watch?v=b-HsmJw6N00 Λιουνμίλα Ζίκινα В этот день: 10 июня родился «золотой голос» России 10 июня 1929 года, в подмосковном поселке, родилась Людмила Зыкина, «золотой голос» России. Это был один из тех народных, безошибочных звонких голосов, которые бывают только от Бога. Людмила Зыкина не училась музыке, не училась вокалу, она даже в школу походить не успела: война началась, когда певице было 12 лет. После победы она работала швеей, санитаркой, и в 1947 году приняла участие во Всероссийском песенном конкурсе. Ее не могли не выделить, и сразу же после конкурса Людмила «забрали» в Хор Пятницкого. Только лишь в 1967 году, в 38 лет, она получила музыкальное образование: к этому времени Зыкина была уже лауреатом самых разных конкурсов. Людмила Зыкина пела сердцем: «Когда сердце молчит, я песен не пою», - говорила она. Зыкина пела до 80 лет, и перестала петь, когда 1 июля 2009 года остановилось ее сердце. https://www.youtube.com/watch?v=b-HsmJw6N00 Людмила Зыкина See more details •	11 Σαν σήμερα: Στις 11 Ιουνίου γεννήθηκε ο Μπραντ Πιτ της Σοβιετικής Ένωσης Σαν σήμερα: Στις 11 Ιουνίου γεννήθηκε ο Μπραντ Πιτ της Σοβιετικής Ένωσης Ιούνιος 11, 2019 Σαν σήμερα: Στις 11 Ιουνίου γεννήθηκε ο Μπραντ Πιτ της Σοβιετικής Ένωσης Στις 11 Ιουνίου του 1943 γεννήθηκε ο ωραιότερος ηθοποιός της Σοβιετικής Ένωσης, Ολεγκ Βίντοφ: ήρθε στον κινηματόγραφο 17 ετών, όταν σπούδασε στο νυχτερινό σχολείο και δούλευε ως ηλεκτρολόγος. Δεν ήταν απλά όμορφος, αλλά είχε αληθινή χολιγουντιανή εμφάνιση και ύφος, εδώ που τα λέμε, καθόλου «σοβιετικό». Όσοι πήγαιναν σινεμά στη δεκαετία του ΄70, πρέπει να τον θυμούνται στον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία «Ο Ακέφαλος Καβαλάρης», ακόμα μεγαλύτεροι – στις ταινίες, βασισμένες στα έργα του Πούσκιν – «Χιονοθύελλα», «Παραμύθι για τον τσάρο Σαλτάνο». Είχε ευγενική, αγέρωχη εμφάνιση ενός Βίκινγκς, γι’ αυτό τον καλούσαν στις ταινίες τους Δανοί και Σουηδοί παραγωγοί, σπάνιο φαινόμενο για τους Σοβιετικούς ηθοποιούς. Έχει εγκαταλείψει την πατρίδα ακόμα στα σοβιετικά χρόνια, ίδρυσε στην Αμερική την εταιρία «Films by Jove» (FBJ), και στη δεκαετία του ΄90 επένδυσε μεγάλα ποσά στην αποκατάσταση των παλιών σοβιετικών ταινιών κινούμενων σχεδίων, αποκτώντας συνάμα και τα δικαιώματα πάνω τους. Έχει μεταφράσει σχεδόν 600 ταινίες σε 35 γλώσσες του κόσμου, συνεισφέροντας έτσι, σύμφωνα με την «New York Times», στην προπαγάνδα του ρωσικού πολιτισμού στη Δύση. Ως ηθοποιός έπαιξε σε πολλές χολιγουντιανές ταινίες και πέθανε ένα μήνα πριν, στις 16 Μαίου, σε ηλικία 73 ετών. https://www.youtube.com/watch?v=jsq0kUckxBk Στη μνήμη του Ολέγκ Βίντοφ В этот день: 11 июня родился «советский Брэд Питт» 11 июня 1943 года родился самый красивый актер Советского Союза, Олег Видов: он пришел в кино 17-летним мальчишкой, когда учился в вечерней школе и одновременно работал электриком. Видов был не просто красивым: у него была голливудская внешность и весь стиль, прямо скажем, не советский. Те из нас, кто ходил в кино в 70-ые годы, помнят его в заглавной роли «Всадник без головы», принесшей ему славу, а еще постарше – в фильмах по мотивам произведений Пушкина – «Метель», «Сказка о царе Салтане»: ни до, ни после Видова не было в нашем кинематографе роскошнее Гвидона, чем он... У Олега Видова было благородное лицо Викинга, поэтому его так любили приглашать к себе датские и шведские режиссеры, редчайший случай для советского актера. Олег Видов не вернулся на родину со съемок в Югославии еще в советские времена, он перебрался в Америку и создал там компанию «Films by Jove» (FBJ), которая в 90-ые годы приобрела авторские права на почти 600 старых советских мультфильмов и отреставрировала их. Олег Видов перевел их более, чем на 35 языков, внеся огромный вклад, как писала газета«New York Times», в пропаганду российской культуры на Западе. Кроме того, русский красавец сыграл во многих голливудских лентах и как актер. Умер «советский Брэд Питт» меньше месяца назад, 16 мая, в возрасте 73 лет от болезни-бича века. https://www.youtube.com/watch?v=jsq0kUckxBk Памяти Олега Видова See more details •	12 Σαν σήμερα: Στις 12 Ιουνίου η Γη έστειλε «πεσκέσι» στη δίδυμη αδερφή της Σαν σήμερα: Στις 12 Ιουνίου η Γη έστειλε «πεσκέσι» στη δίδυμη αδερφή της Ιούνιος 12, 2019 Σαν σήμερα: Στις 12 Ιουνίου η Γη έστειλε «πεσκέσι» στη δίδυμη αδερφή της Στις 12 Ιουνίου 1967, 50 χρόνια πριν, το ταξίδι του προς την Αφροδίτη ξεκίνησε ο μη επανδρωμένος διαστημικός σταθμός Αφροδίτη-4 (Βενέρα -4), που έπρεπε να εξερευνήσει το δίδυμο πλανήτη της Γης. Το αυτόματο σκάφος έπρεπε να προσεδαφιστεί στην Αφροδίτη και να δουλεύει στο περιβάλλον των 425 °C και με πίεση, όπως υπολόγιζαν, 10 ατμόσφαιρες (10 ΑΤΜ). Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 18 Οκτωβρίου του 1967, ο σταθμός έφτασε την ατμόσφαιρα της Αφροδίτης και ετοιμαζόταν να κατεβάσει στην επιφάνειά της το αποσπώμενοσκάφος. Μόνο που η πίεση κοντά στην επιφάνεια του πλανήτη ήταν… 100 ΑΤΜ, και όχι 10 ΑΤΜ, και ο μηχανισμός διαλύθηκε στα 26 χμ από την επιφάνεια της Αφροδίτης. Εντούτοις, το Αφροδίτη-4 εκπλήρωσε τα καθήκοντά της, αν και έπεσε στην άνιση μάχη με το άγνωστο: οι βασικές μετρήσεις, οι βασικές πληροφορίες για τη δίδυμη αδερφή της Γης έχουν φτάσει στο προορισμό τους. Τη δουλειά του σκάφους ολοκλήρωσε το 1970 το Αφροδίτη-7, υπολογισμένο ν’ αντέξεις πίεση 180 ΑΤΜ: ήταν το πρώτο σκάφος που «προσαφροδίστηκε» και το πρώτο στην ιστορία, που προσεδαφίστηκε σε άλλο πλανήτη και μετέδωσε σήμα στη Γη. https://www.youtube.com/watch?v=aHaLIriJXY4 Τα πρώτα σκάφη, που έφτασαν τον Άρη και την Αφροδίτη В этот день: 12 июня Земля послала «гостинчик» своей сестре-близнецу 12 июня 1967 года, 50 лет назад, начала свое путешествие к Венере космическая станция «Венера-4», которой было поручено изучить планету-близнеца Земли. Автоматический аппарат должен был спуститься на поверхность Венеры и работать при температуре 425 °C и давлении, как предполагалось, около 10 атмосфер. Четыре месяца спустя, 18 октября 1867 года станция подплыла к атмосфере Венеры и готовилась спустить на ее поверхность специальный аппарат. Вот только давление у поверхности Венеры оказалось не 10 атмосфер, а 100, в 10 раз больше, и в 26 километрах от поверхности планеты аппарат был раздавлен... Но все-таки, «Венера-4» свой долг исполнила, хоть и пала в сражении с неизвестным: основные измерения, основная информация о планете-близнеце Земли до земных ученых дошла. Работу «Венеры-4» довершил аппарат «Венера-7», запущенный в 1970 году и способный выдержать давление в 180 атмосфер: он стал первым «привенерившимся» космическим аппаратом, а также первым в истории аппаратом, приземлившимся на другую планету и передавшим сигнал на Землю. https://www.youtube.com/watch?v=aHaLIriJXY4 See more details •	13 Σαν σήμερα: στις 13 Ιουνίου ‘έφυγε από τη ζωή ο πιο διάσημος σοβιετικός «λογοτεχνικός ντετέκτιβ» Σαν σήμερα: στις 13 Ιουνίου ‘έφυγε από τη ζωή ο πιο διάσημος σοβιετικός «λογοτεχνικός ντετέκτιβ» Ιούνιος 13, 2019 Σαν σήμερα: στις 13 Ιουνίου ‘έφυγε από τη ζωή ο πιο διάσημος σοβιετικός «λογοτεχνικός ντετέκτιβ» Στις 13 Ιουνίου του 1990, σε ηλικία 82 ετών, έφυγε από τη ζωή ο Ιράκλι Αντρόνικοφ, Γεωργιανός στην καταγωγή δημοσιογράφος, συγγραφέας, μελετητής και ιστορικός λογοτεχνίας, άνθρωπος με σχεδόν ελληνικό όνομα και επώνυμο, όπως και ο αδερφός του Ελευτέρ, γεγονός, που μας βάζει σε υποψίες… Στο εξωτερικό το όνομά του είναι μάλλον άγνωστο, όπως και το όνομα του ποιητή Μιχαήλ Λέρμοντοφ (1814-1841), στη μελέτη της ζωής και του έργου του οποίου ο Αντρόνικοφ αφιέρωσε τη ζωή του. Στη Σοβιετική Ένωση αυτό το όνομα ήταν στα χείλη όλων, όπως και τα βιβλία του, γραμμένα σαν αστυνομικά μυθιστορήματα. Αξίζει να μεταφραστούν στα ελληνικά και να πάρουν τη θέση τους, για παράδειγμα, δίπλα στα βιογραφικά μυθιστορήματα του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, αφιερωμένα στους Ρώσους συγγραφείς. В этот день: 13 июня из жизни ушел самый знаменитый советский «литературный детектив» 13 июня 1990 года, в возрасте 82 лет, ушел из жизни Ираклий Андроников, грузинского происхождения журналист, писатель, исследователь и историк литературы с почти греческими именем и фамилией, как и его брат Элефтер, что наводит нас на определенные мысли... За границей его имя неизвестно, как, впрочем, и имя великого русского поэта Михаила Лермонтова (1814-1841), исследованию жизни и творчества которого Андроников посвятил свою жизнь. В Советском Союзе он был широко известен, как и его книги, написанные в духе самого настоящего детектива. Они достойны того, чтобы быть переведенными на греческий язык и занять свое место рядом с биографическими романами Мицоса Александропулоса, посвященными русским писателям... See more details •	14 Σαν σήμερα: Στις 14 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι η μοναρχία μπορεί να είναι πιο φιλολαϊκή από δημοκρατία Σαν σήμερα: Στις 14 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι η μοναρχία μπορεί να είναι πιο φιλολαϊκή από δημοκρατία Ιούνιος 14, 2019 Σαν σήμερα: Στις 14 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι η μοναρχία μπορεί να είναι πιο φιλολαϊκή από δημοκρατία Φαίνεται, ότι η ζωή κύκλους κάνει… Η νέα τάξη πραγμάτων εν έτει 2017 και στο πεφωτισμένο 21ο αιώνα της τεχνολογίας και της προόδου φαντάζει πολύ πιο οπισθοδρομική κοινωνικά από τον 19ο αιώνα σκληρών κοινωνικών και πολιτικών μαχών… Έτσι, στις 14 Ιουνίου του 1897 ο Ρώσος Αυτοκράτωρ Νικόλαος ο Β΄ εξέδωσε το Νόμο, που απαγόρευε εργασία στις φάμπρικες, τα εργοστάσια και σε άλλες επιχειρήσεις τις Κυριακές και τις ημέρες των 14 μεγάλων θρησκευτικών γιορτών! Και κάτι εντελώς τρελό: αν στις επιχειρήσεις εργάζονταν αλλόθρησκοι, οι ιδιοκτήτες είχαν το δικαίωμα (έως και υποχρεούνταν!) να ορίζουν αργίες άλλες ημέρες, σύμφωνα με τη θρησκεία των εργαζομένων! Ο Νόμος ήταν απαράβατος και οι παραβάτες τιμωρούνταν αυστηρά! В этот день: 14 июня было доказано, что монархия может быть более народолюбивой, чем демократия Похоже на то, что история не только повторяется, но течет и вспять... Общество в 2017 году и в просвещенном XXI веке технологий и прогресса выглядит гораздо более консервативным в социальном плане, нежели в XIX веке суровой социальной и политической борьбы... Так, 14 июня 1897 года император Николай Второй издал закон, которым запрещался труд на фабриках, заводах и других предприятиях в воскресные дни и в дни больших церковных праздников, числом 14! Мало того! Если на предприятиях трудились иноверные рабочие, то хозяева имели право (а точнее- были обязаны!) назначать праздничными другие дни, согласно вероисповеданию своих рабочих! Закон соблюдался самым строжайшим образом, и нарушители жестоко наказывались... See more details •	15 Σαν σήμερα: Στις 15 γεννήθηκε ο άνθρωπος, που από τα σπάργανα ήταν «εχθρός του λαού» Σαν σήμερα: Στις 15 γεννήθηκε ο άνθρωπος, που από τα σπάργανα ήταν «εχθρός του λαού» Ιούνιος 15, 2019 Σαν σήμερα: Στις 15 γεννήθηκε ο άνθρωπος, που από τα σπάργανα ήταν «εχθρός του λαού» 25 χρόνια πριν, στις 15 Ιουνίου του 1992, πέθανε ο συγγραφέας, ιστορικός-εθνολόγος, μεταφραστής ανατολικών γλωσσών Λεφ Γκουμιλιόφ, μοναχογιός των δυο σπουδαίων Ρώσων ποιητών, Νικολάι Γκουμιλιόφ και Άννα Αχμάτοβα. Ο Λεφ Γκουμιλιόφ γεννήθηκε 105 χρόνια πριν, το 1912, στο Τσαρικό Χωριό κοντά στην Αγία Πετρούπολη, όπου τότε ζούσαν οι νεόνυμφοι ποιητές. Τα φρονήματα των γονέων του προδιέγραψαν και τη δική του μοίρα (αμαρτίες γονέων, δηλαδή): ο Νικολάι Γκουμιλιόφ εκτελέστηκε το 1921 ως μέλος μιας αντεπαναστατικής οργάνωσης, και τη μητέρα του, παρότι δεν φυλακίστηκε ποτέ, την είχαν πάντα στη μπούκα οι αρχές. Ο γιος του διάσημου ζευγαριού εξ’ ορισμού ήταν εχθρός του λαού… Παρόλο που φυλακίστηκε, εξορίστηκε τέσσερις ολόκληρες φορές και πέρασε στα στρατόπεδα εργασίας αρκετά χρόνια, δεν το έβαλε κάτω: μετά πολλών εμποδίων τελείωσε το Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ, ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή, έμαθε ανατολικές γλώσσες, πολέμησε, και μόλις το 1956, μετά το θάνατο του Στάλιν και το 20ο Συνέδριο, απαλλάχθηκε από τη μόνιμη απειλή να συλληφθεί και να φυλακιστεί. Δεν έγινε διάσημος και αποδεκτός σαν τους γονείς του, αν και πλήρωσε ακριβά για τις δικές τους αμαρτίες, χωρίς να εισπράξει από αυτούς την αγάπη, που αναλογεί σε κάθε παιδί. Πέθανε μόνος, χωρίς να τολμήσει να κάνει τη δική του οικογένεια… В этот день: 15 июня родился человек, который с пеленок был заклеймен «врагом народа» 25 лет назад, 15 июня 1992 года, умер писатель, историк-этнолог, переводчик с восточных языков, Лев Гумилев, сын двух великих русских поэтов Николая Гумилева и Анны Ахматовой. Лев Гумилев родился 105 лет назад, в 1912 году, в Царском Селе под Санкт-Петербургом, где в то время жили молодожены. Взгляды родителей предрешили и его судьбу (дети расплачиваются за «грехи» родителей): Николай Гумилев был казнен в 1921 году как член контрреволюционной организации, Анну Ахматову, хотя ее никогда не сажали и не ссылали, официальные власти никогда не баловали и держали на прицеле. Сын знаменитых поэтов с пеленок был отмечен печатью «врага народа»... Но, несмотря на то, что его арестовывали и ссылали четыре раза, несмотря на долгие годы в лагерях, Лев Гумилев не сломался: с огромными препятствиями ему удалось окончить университет, защитить кандидатскую, докторские, выучить восточные языки, повоевать и лишь в 1956 году, после смерти Сталина и ХХ Съезда дамоклов меч ссылок и тюрем перестал висеть на его головой. Славы своих родителей он не достиг, всеобщего признания не добился, хотя и дорого заплатил за их «грехи», не получив при этом той доли родительской любви, которая полагается любому ребенку. Умер Лев Гумилев одиноким, так и не решившись создать свою семью... See more details •	16 Σαν σήμερα: Στις 16 Ιουνίου εκτελέστηκε ο «Σπάρτακος» της Ρωσίας Σαν σήμερα: Στις 16 Ιουνίου εκτελέστηκε ο «Σπάρτακος» της Ρωσίας Ιούνιος 16, 2019 Σαν σήμερα: Στις 16 Ιουνίου εκτελέστηκε ο «Σπάρτακος» της Ρωσίας Στις 16 Ιουνίου του 1671, στην πλατεία των Βάλτων στη Μόσχα, όπου στήνονταν πανηγύρια, αλλά και εκτελούνταν οι εχθροί της τσαρικής εξουσίας, εκτελέστηκε ο θρυλικός Στεπάν Ράζιν (γεν. 1630), αρχηγός των Κοζάκων του Ντον, που τόλμησε να ξεσηκώσει την ρωσική αγροτιά και να απειλήσει τον ίδιο τον τσάρο Αλέξιο, πατέρα του Μέγα Πέτρου. Εκτελέστηκε βάναυσα: στην αρχή του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια και στο τέλος – το κεφάλι. Τα άκρα και το κεφάλι τα παλούκωσαν προς γνώση και συμμόρφωση, και τον κορμό τον πέταξαν στα σκυλιά. Ο πόλεμος, που εξαπέλυσε ο Ράζιν κατά των Αρχών, ήταν τόσο σκληρός και απρόβλεπτος, ο κόσμος, που τον ακολούθησε – τόσο πολύς, που η τιτάνια μορφή του επαναστάτη τράβηξε την προσοχή όλου του δυτικού κόσμου: ο Στεπάν Ράζιν ήταν ο πρώτος Ρώσος, στη ζωή και τη δράση του οποίου ένας δυτικός επιστήμονας αφιέρωσε τη διδακτορική του διατριβή. Πρόκειται για τον Γερμανό ιστορικό Johanne Justo Martio, που έγραψε την περίφημη διατριβή το 1674, μόλις 3 χρόνια μετά τον αργό θάνατο του Ράζιν. Στην εξέγερση του Ράζιν ήταν αφιερωμένη και η πρώτη ρωσική ταινία, διάρκειας μόλις 6 λεπτών, που γυρίστηκε το 1908. Ο Στεπάν Ράζιν δεν έμεινε μόνο στη ρωσική ιστορία, αλλά και στα ρωσικά τραγούδια, στη ρωσική ποίηση, στη ρωσική λογοτεχνία, αλλά και στη ρωσική ψυχή και τη ρωσική συνείδηση. Όπως σ΄αυτό το πολυτραγουδισμένο και αγαπημένο λαϊκό τραγούδι, γραμμένο το 17ο αιώνα – για το προφητικό όνειρο, που είδε ο Ράζιν. https://www.youtube.com/watch?v=7pVoGixwTCs Όνειρο του Στεπάν Ράζιν, τραγουδά η μαργαρίτα Ζορμπαλά, μετάφραση του Γιάννη Ρίτσου В этот день: 16 июня был казнен «русский Спартак» 16 июня 1671 года, на Болотной площади в Москве, где устраивались народные гулянья, но и казнили государственных преступников, был четвертован легендарный Степан Разин (род. 1630), предводитель донских казаков, осмелившийся поднять русское крестьянство на бунт и угрожать самому царю Алексею Михайловичу, отцу родившегося год спустя Петра Великого. Казнили Степана Разина лютейшим образом: сначала отрубили руки и ноги, а уж затем – голову. Конечности и голову посадили на колы, чтобы неповадно было, а тело выбросили собакам. Война, развязанная Разиным против власти, была такой жестокой и непредсказуемой, а последовавший за ним народ – таким многочисленным, что титаническая фигура Разина привлекла к себе внимание всего Запада: Разин был первым в истории русским, кому на Западе была посвящена диссертация. Написал ее немецкий историк Johanne Justo Martio, причем, написал в 1674 году, всего лишь три года спустя после медленной смерти Разина. Стеньке Разину был посвящен и первый российский художественный фильм, длительностью в 6 минут и снятый в 1908 году. Степан Разин остался жить не только в русской истории, но и в русском фольклоре, в русских песнях, в русской литературе и – в русской душе и в русском сознании.Как, к примеру, в любимой народной песне, написанной еще в XVII веке – о сне, предвещающем беду, который увидел Стенька. https://www.youtube.com/watch?v=7pVoGixwTCs Сон Стеньки Разина. Исполняет на греческом языке Маргарита Зорбала. Перевод – Янниса Рицоса. See more details •
17 Σαν σήμερα: Στις 17 Ιουνίου γεννήθηκε ο ρωσικός έρωτας του Πικάσο Σαν σήμερα: Στις 17 Ιουνίου γεννήθηκε ο ρωσικός έρωτας του Πικάσο Ιούνιος 17, 2019 Σαν σήμερα: Στις 17 Ιουνίου γεννήθηκε ο ρωσικός έρωτας του Πικάσο Στις 17 Ιουνίου του 1891, στην ελληνοκρατούμενη πόλη Νέζιν της Μικρορωσίας, νυν Ουκρανίας, άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομα του Νικολάι Γκόγκολ, γεννήθηκε η ωραία Όλγα Χοχλόβα, κόρη Ρώσου συνταγματάρχη και μέλλουσα κυρία Πικάσο. Η Όλγα ονειρευόταν να γίνει μπαλαρίνα, και όχι μόνο έγινε, αλλά μπήκε στο θίασο του διάσημου Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, που ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη. Δεν ήταν αστέρι του μπαλέτου, αλλά ήταν πολύ νέα και πολύ όμορφή: 100 χρόνια πριν, στη Ρώμη την είδε και την ερωτεύτηκε ο συνομήλικός της Πάμπλο Πικάσο, που βρέθηκε στην Αιώνια πόλη με πρόσκληση του Ζακ Κοκτό για να φτιάξει σκηνικά για την παράσταση του Ντιάγκιλεφ. Στις 12 Ιουλίου του 1918 η Χοχλόβα και ο Πικάσο παντρεύτηκαν και υπέγραψαν συμφωνητικό: «Εμείς, κάθωτι υπογραφόμενοι, Όλγα Χοχλόβα και Πάμπλο Πικάσο, ορκιζόμαστε να ζούμε αγαπημένοι μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος. Όποιος παραβιάσει αυτό το συμφωνητικό, θα καταδικαστεί σε θάνατο». Αλλά το γάμο δεν τον έσωσε ούτε το συμφωνητικό, ούτε και η γέννηση του γιου τους. Το 1935 ο γάμος διαλύθηκε, αλλά ο «σφιχτός» ζωγράφος δεν ζήτησε ποτέ διαζύγιο. Η Όλγα Χοχλόβα πέθανε το 1955 στην κλινική από ανίατη ασθένεια. Ο Πικάσο «κέρδισε» άλλα 18 χρόνια ζωής. Από το Μάρτη έως και τις 3 Σεπτεμβρίου του 2017 στο Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι διοργανώνεται η Έκθεση «Η Όλγα Πικάσο», αφιερωμέμη στα 100 χρόνια από τη συνάντηση του ζωγράφου και της χορεύτριας. Και τον Οκτώβρη του 2018 στο Μουσείο Καλών Τεχνών Πούσκιν στη Μόσχα θ’ ανοίξει η Έκθεση «Ο Πάμπλο Πικάσο και η Όλγα Χοχλόβα», αφιερωμένη στα 100 χρόνια από το γάμο τους. В этот день: 17 июня родилась русская любовь Пабло Пикассо 17 июня 1891 года, в обжитом греками городе Нежине в Малороссии, теперешней Украине, неразрывно связанном с именем Николая Гоголя, родилась Ольга Хохлова, дочь полковника и будущая госпожа Пикассо. Ольга мечтала стать балериной и не только стала ею, но и попала в труппу самого Сергея Дягилева, путешествующую по всей Европе. Звездой балета Хохлова не была, зато была красива и молода: 100 лет назад, в Риме, ее увидел и влюбился в нее ее ровесник, художник Пабло Пикассо, которого Жак Кокто пригласил в Вечный город, чтобы он исполнил декорации к скандальному балету Дягилева. 12 июля 1918 года Ольга Хохлова и Пабло Пикассо поженились и даже подписали контракт: «Мы, нижеподписавшиеся, Ольга Хохлова и Пабло Пикассо, клянемся жить до смерти в мире и любви. Тот, кто нарушит этот контракт, будет приговорен к смерти». Но брак их не смог спасти ни контракт, ни рождение сына. В 1935 году они расстались, но скаредный художник развода не потребовал. Ольга Хохлова умерла в 1955 году в клинике от тяжелой болезни, Пикассо судьба подарила еще 18 лет жизни. С марта по 3 сентября 2017 года в парижском Музее Пикассо проводится выставка «Ольга Пикассо», посвященная 100-летию встречи балерины и художника. В октябре 2018 года в Музее Пушкина в Москве откроется выставка «Пабло Пикассо и Ольга Хохлова», посвященная 100-летию их бракосочетания. See more details •	18 Σαν σήμερα: Στις 18 Ιουνίου απεβίωσε ένας μεγάλος συγγραφέας, στον οποίο δεν χαρίστηκε τίποτα Σαν σήμερα: Στις 18 Ιουνίου απεβίωσε ένας μεγάλος συγγραφέας, στον οποίο δεν χαρίστηκε τίποτα Ιούνιος 18, 2019 Σαν σήμερα: Στις 18 Ιουνίου απεβίωσε ένας μεγάλος συγγραφέας, στον οποίο δεν χαρίστηκε τίποτα Στις 18 Ιουνίου του 1936, σε ηλικία 68 ετών, πέθανε ο μεγάλος Ρώσος και σοβιετικός συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι, που γεννήθηκε στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ το 1868 ως Αλεξέι Πέσκοφ. Γκόρκι ή Πικρός ο Αλεξέι Πέσκοφ έγινε αργότερα, αφού είδε όλους τους κύκλους της σύγχρονής του Κόλασης και παρακολούθησε, σε τι συνθήκες ζουν οι συντοπίτες του. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1892, 24 ετών, με το διήγημα Μακάρ Τσουντρά, και από τότε η καριέρα του - συγγραφέα και δραματουργού - τράβηξε την ανηφόρα. Οι εμπειρίες του δεν του επέτρεπαν να αμφιβάλλει για την αναγκαιότητα της Επανάστασης στη Ρωσία, αλλά δεν ακολούθησε τους μπολσεβίκους τυφλά και αβούλως: παρά τη φιλία με τον Λένιν, η κριτική εκ μέρους του Γκόρκι υπήρξε σφοδρή. Για το πόσο μεγάλος συγγραφέας ήταν ο Γκόρκι, οι απόψεις διίστανται. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε το γεγονός, ότι όλος ο πλανήτης τον αποθέωνε, τον σεβόταν και 5 φορές ο Γκόρκι προτάθηκε για Νόμπελ λογοτεχνίας. Το όνομά του συνδέεται στενά με τη λογοτεχνία του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, και επομένως, στις ημέρες μας προφέρεται με αρνητικό πρόσημο και με δόση χλευασμού. Αλλά ποιος μπορεί να ορίσει σαφή σύνορα ανάμεσα στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό και τον κλασικό ρεαλισμό; Ο Γκόρκι εγκατέλειψε τη Ρωσία το 1921 και επέστρεψε οριστικά το 1932 κατόπιν επίμονης προτροπής του Στάλιν. Αποθεώθηκε από εκατομμύρια κόσμο και… κλείστηκε σε χρυσό κλουβί. Το ίδιο έτος, με αφορμή των 40 χρόνων της παρουσίας του Γκόρκι στη ρωσική λογοτεχνία, η γενέτειρά του, Νίζνι Νόβγκοροντ, μετονομάστηκε σε Γκόρκι. Εκτός όλων των άλλων, η κεντρική οδός της Μόσχας, Τβερσκάγια, μετονομάστηκε στην οδό Γκόρκι, ένας από κεντρικούς σταθμούς του μετρό της Μόσχας επίσης πήρε το όνομά του, όπως και το μεγαλύτερο πάρκο αναψυχής της πρωτεύουσας, Πάρκο Γκόρκι. Ο Γκόρκι ασθένησε βαριά μετά το παράξενο θάνατο του αγαπημένου του γιου, Μαξίμ, το 1934. Γύρω από το θάνατο του Γκόρκι στις 18 Ιουνίου του 1936 επίσης υπάρχουν ερωτηματικά… Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, όταν γκρεμίστηκαν επί δικαίων και αδίκων πολλά σοβιετικά και επαναστατικά είδωλα, αμφισβητήθηκε και το γόητρο του Μαξίμ Γκόρκι: η πόλη Γκόρκι ξανά μετονομάστηκε σε Νίζνι Νόβγκοροντ, η κεντρική αρτηρία της Μόσχας, οδός Γκόρκι, πάλι έγινε οδός Τβερσκάγια, ο σταθμός του μετρό μετονομάστηκε σε «Τβερσκάγια». Το όνομά του κράτησε στη Μόσχα το Πάρκο αναψυχής. Του χρόνου, 2018, θα γιορτάζονται τα 150 χρόνια από τη γέννηση του συγγραφέα. Ας ελπίσουμε, ότι θα του αποδοθούν οι τιμές, που του αναλογούν. Και του αναλογούν δίχως άλλο – και ως ανθρώπου, και ως συγγραφέα. В этот день: 18 июня ушел из жизни великий писатель, которому не простили ничего 18 июня 1936 года, в возрасте 68 лет, ушел из жизни выдающийся русский и советский писатель Максим Горький, родившийся в 1868 году в Нижнем Новгороде как Алексей Пешков. Горьким Алексей Пешков стал, пройдя все круги ада и увидев, в каких условиях живут его соотечественники. В литературе 24-летний Горький появился в 1892 году рассказом «Макар Чудра», и с тех пор его карьера – писателя и драматурга – развивалась по возрастающей. Его жизненный опыт не позволял ему сомневаться в целесообразности Революции в России, но он не последовал за большевиками слепо и безвольно: несмотря на дружбу с Лениным, критика со стороны Горького была суровой и искренней. Мнения расходятся по поводу того, насколько великим писателем был Горький. Но ни в коем случае нельзя игнорировать того факта, что вся планета боготворила его и уважала, и что 5 раз кандидатура Горького выставлялась на Нобелевскую премию. Имя Горького связывается с рождением литературы социалистического реализма, и в наши дни пересмотра истории его имя произносится с некоторой усмешкой. Но кто может прочертить линию между социалистическим реализмом и реализмом классическим? Горький уехал из России в 1921 году и вернулся лишь в 1932, по настоятельной просьбе Сталина. Миллионы людей на родине встретили его с ликованием: так Горький очутился в золотой клетке. В том же году, в ознаменование 40-летия его литературной деятельности, родной город писателя, Нижний Новгород, бы переименован в Горький, центральная улица столицы из Тверской стала улицей Горького, парк Культуры стал Парком культуры им. Горького, а затем – одна из центральных станций Московского метрополитена также стала «Горьковской». Горький тяжело заболел после непонятной смерти в 1934 году своего любимого сына Максима. Да и вокруг смерти самого Горького 15 июня 1936 года до сих пор не кончаются пересуды... После развала СССР, когда были свержены – справедливо и несправедливо – советские и революционные идолы, сомнению подверглась и ценность самого Горького. Город Горький был вновь переименован в Нижний Новгород, улица Горького вновь сделалась Тверской, равно как и станция метро, выходящая на нее, вот только столичный Парк культуры устоял... В будущем 2018 году будет праздноваться 150-летие со дня рождения Максима Горького. Надеемся, что писатель будет удостоен заслуженных почестей. А то, что он их заслужил – и как человек, и как писатель – нет никаких сомнений. See more details •	19 Σαν σήμερα: Στις 19 Ιουνίου στις ΗΠΑ εκτελέστηκαν οι σοβιετικοί κατάσκοποι, που πέθαναν για την τιμή, αλλά κυρίως – για τον έρωτά τους Σαν σήμερα: Στις 19 Ιουνίου στις ΗΠΑ εκτελέστηκαν οι σοβιετικοί κατάσκοποι, που πέθαναν για την τιμή, αλλά κυρίως – για τον έρωτά τους Ιούνιος 19, 2019 Σαν σήμερα: Στις 19 Ιουνίου στις ΗΠΑ εκτελέστηκαν οι σοβιετικοί κατάσκοποι, που πέθαναν για την τιμή, αλλά κυρίως – για τον έρωτά τους Στις 19 Ιουνίου του 1953 στις ΗΠΑ εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα το ανδρόγυνο Ρόζενμπεργκ, Ιούλιους (1918-1953) και Εθέλ (1915-1953), που κατηγορήθηκε για κατασκοπεία υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν οι μοναδικοί πολίτες, όχι στρατιωτικοί, που εκτελέστηκαν για αυτό το λόγο στις ΗΠΑ την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Η κατηγορία ήταν βαρύτερη: το ζευγάρι τάχα παρέδωσε στη Σοβιετική Ένωση τα μυστικά της πυρηνικής βόμβας, αλλά ακόμα και σήμερα η ιστορία αυτή παραμένει πέρα για πέρα σκοτεινή. «Αγαπημένη μου… Μου έρχονται δάκρυα, όταν προσπαθώ να καταθέσω τα συναισθήματά μου στο χαρτί. Μπορώ να πω, ότι η ζωή μου είχε νόημα, μόνο και μόνο επειδή δίπλα μου ήσουν εσύ…Όλη αυτή η λάσπη, όλο η στοίβα από ψέμματα και συκοφαντίες αυτής της πολιτικής παρωδίας όχι μόνο δεν μας έσπασαν, αλλά αντιθέτως, μας εμφύσησαν αποφασιστικότητα να κρατηθούμε γερά ώσπου να αθωωθούμε τελεσίδικα…Σε αγκαλιάζω τρυφερά και σε αγαπώ…» έγραφε από το κελί του ο Ιούλιους. «Αγαπημένε μου Γιούλι, έγραφε η Εθέλ στον άνδρα της, μετά από τη συνάντησή μας, πρέπει να βασανίζεσαι, όσο κι εγώ.Και όμως… τι υπέροχη ανταμοιβή – να είμαστε απλά μαζί! Ξέρεις, πόσο παράφορα είμαι ερωτευμένη μαζί σου;» Οι ανακρίσεις κράτησαν σχεδόν τρία χρόνια, αλλά το δικαστήριο δεν κατάφερε να αποδείξει την ενοχή τους: ήταν κομμουνιστές, ο Ιούλιος πολέμησε εθελοντής στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αγάπησε τη Σοβιετική Ένωση και πίστεψε στη φωτεινή και δίκαια σοσιαλιστική κοινωνία. Η Εθέλ ήταν στο Κομμουνιστικό Κόμμα από τη δεκαετία του ΄30. Η συνεργασία του ζεύγους με την σοβιετική κατασκοπία ήταν πολύ προσεκτική, ώσπου τους πρόδωσε ένας σοβιετικός κατάσκοπος, που αμολήθηκε στη Δύση. Τα σχέδια της ατομικής βόμβας, που οι Ρόζενμπεργκ τάχα παρέδωσαν στους σοβιετικούς, ήταν, κατά την ομολογία των Αμερικανών φυσικών, μια γελοία καρικατούρα, και μισό και βάλε αιώνα μετά πολλοί πιστεύουν, ότι τους «έδωσαν» για να καλύψουν τους πραγματικούς ενόχους. Από την ηλεκτρική καρέκλα τους Ρόζενμπεργκ δεν γλίτωσαν ούτε οι επιστολές των εξεχουσών προσωπικοτήτων του κόσμου – του Πάπα της Ρώμης, του Αϊνστάιν, του ντε Γκολ, του Σαρτρ, του Τόμας Μαν και άλλων. Στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων παρέλαυναν οι δυο μικροί γιοι των Ρόζενμπεργκ: «Μη σκοτώσετε τον μπαμπά και τη μαμά μας», έγραφαν τα πλακάτ, που κρατούσαν στα χέρια. Θα μπορούσαν να σωθούν, αν ομολογούσαν ή έστω κι αν «έδιναν» κάποιον από τους επιφανείς Αμερικανούς κομμουνιστές. Δεν το έκαναν. Πρώτος εκτελέστηκε ο Ιούλιους. Ο ραβίνος των φυλακών ζήτησε από την Εθέλ να δώσει έστω και ένα όνομα, έστω και πλασματικό, για να γλιτώσει, για να σωθεί για τα παιδιά της. Η Έθελ απάντησε: «Δεν έχω κανένα όνομα. Είμαι αθώα για το έγκλημα, που μου καταλογίζουν και έτοιμη να πεθάνω». Η Εθέλ ήταν μικρόσωμη και αδύνατη, και τα ηλεκτρόδια - πολύ κοντά. Το πρώτο ηλεκτρικό κύμα δεν την σκότωσε. Οι δήμιοι αναγκάστηκαν να επαναλάβουν την εκτέλεση, παρατείνοντας τη ζωή, αλλά και τα βάσανά της. Κανένα νεκροταφείο δεν δεχόταν τις σορούς της. Η Επιτροπή σωτηρίας των Ρόζενμπεργκ βρήκε ένα μικρό νεκροταφείο στη Νέα Υόρκη: στη διεύθυνση είπαν, ότι το ζευγάρι ήταν θύμα τροχαίου. Όταν μαθεύτηκε η αλήθεια, ήταν πολύ αργά: στη κηδεία μαζεύτηκαν πάνω από 10 χιλιάδες άτομα. Ο αμερικανικός Τύπος κατηγορούσε την Εθέλ, ότι αγαπούσε τη Σοβιετική Ένωση περισσότερο από τα παιδιά της. Λάθος. Δεν πέθανε για τη Σοβιετική Ένωση, αλλά για τις ιδέες και για τον έρωτά της. В этот день: 19 июня в США были казнены советские шпионы, которые умерли, защищая свою честь, но главное – свою любовь 19 июня 1953 года в США на электрическом стуле была казнена супружеская пара Розенберг, Юлиус (1918-1953) и Этель по обвинению в шпионаже в пользу Советского Союза. Это были единственные гражданские лица, казненные за шпионаж в США в период «холодной войны». Обвинение было тяжелейшим: Розенбергов обвиняли в том, что они передали тайны атомной бомбы в руки советских ученых. Однако и сегодня эта история покрыта тайной. «Моя дорогая... Слезы наворачиваются мне на глаза, когда я пытаюсь излить свои чувства на бумаге. Я могу лишь сказать, что жизнь имела смысл потому, что подле меня была ты... Вся грязь, нагромождение лжи и клеветы этой гротескной политической инсценировки не только не сломили нас, но, напротив, вселили в нас решимость твердо держаться, пока не будем полностью оправданы... Нежно тебя обнимаю и люблю...» - писал Юлиус из камеры. «Дорогой Юли, – вторила ему Этель, – после нашего свидания ты, конечно, испытываешь такие же муки, как и я. И все же какое чудесное вознаграждение просто быть вместе! Знаешь ли ты, как безумно я влюблена в тебя?..» Допросы велись более трех лет, но суду так и не удалось доказать их вину: оба были коммунистами, Юлиус воевал добровольцем во Второй мировой войне, полюбил Советский Союз и поверил в светлое социалистическое общество, Этель состояла в Компартии с 30-ых годов. Их связь с советской разведкой, возможно, так и не была бы раскрыта, если бы их группу не «сдал» удравший на Запад советский агент. Как признавались американские физики, чертежи, якобы переданные Розенбергом советским ученым, были не более, чем карикатурой, и более полувека спустя многие считают, что Розенбергов «сдали», чтобы сберечь настоящих «ядерных» шпионов. От электрического стула супругов не избавили даже петиции выдающихся личностей – пары римского, Эйнштейна, де Голля, Сартра, Томаса Манна и других. В первых рядах многочисленных демонстраций шли маленькие сыновья Розенбергов с плакатами в руках: «Не убивайте наших маму и папу». Они могли бы спастись, если бы признали свою вину или «взяли бы в соучастники» кого-нибудь из руководителей американской Компартии. Розенберги этого не сделали. Первым был казнен Юлиус. Тюремный раввин потребовал от Этель назвать хоть одно имя, хоть вымышленное, чтобы спастись ради своих сыновей. Этель ответила: «У меня нет никаких имен. Я не виновна в преступлении, в котором меня обвиняют и я готова умереть». Этель была маленькая и худенькая, а электроды – слишком коротки. Первый удар электротока ее не убил. Пришлось повторить экзекуцию... Ни одно кладбище не соглашалось принять их прах. Комитет по спасению Розенбергов нашел небольшое кладбище в Нью-Йорке: администрации сказали, что погибшие были жертвами дорожного происшествия. Когда же выяснилось, кого собираются хоронить, было слишком поздно: на похороны собралось более 10.000 человек. Американская пресса обвиняла Этель в том, что она любила Советский Союз больше своих детей. Неправда. Она умерла не за Советский Союз, а за свои идеи и за свою любовь. See more details •	20 Σαν σήμερα: Στις 20 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος Ντίσνεϊ Σαν σήμερα: Στις 20 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος Ντίσνεϊ Ιούνιος 20, 2019 Σαν σήμερα: Στις 20 Ιουνίου γεννήθηκε ο Ρώσος Ντίσνεϊ Στις 20 Ιουνίου του 1927, 90 χρόνια πριν, γεννήθηκε ο μάγος των σοβιετικών κινούμενων σχεδίων Βιατσεσλάφ Κοτιόνοτσκιν. Μια σειρά, μάλιστα, με πρωταγωνιστές τον Λύκο και τον Λαγό (Nu pogodi), που προβλήθηκε και στην Ελλάδα, όπου ο Λύκος κυνηγάει το Λαγό και δεν μπορεί να τον πιάσει, συνεχίστηκε για 44 ολόκληρα χρόνια, από το 1968 έως το 2012: μετά το θάνατο του «μάγου» το 2000 το έργο του συνέχισε ο γιος του, επίσης animator. Όπως εξηγούσε ο ίδιος ο Κοτιόνοτσκιν, στο εργαστήρι των κινούμενων σχεδίων τον έφερε η αγάπη για το σχέδιο, αλλά και το αστείο επώνυμό του, που σημαίνει «Γατάκι». Δημιούργησε πάνω από 80 απίστευτες ταινίες κινούμενων σχεδίων, που καθηλώνουν και σήμερα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο. Το 2014 το Ίδρυμα «Κοινή γνώμη» έκανε ένα ιδιότυπο γκάλοπ: τα κινούμενα σχέδια για τον Λύκο και τον Λαγό βρέθηκαν στην πρώτη θέση των προτιμήσεων του κοινού, αποσπώντας 20% ψήφων, δεύτερη θέση πήρε η σειρά «Η Μάσα και ο Αρκούδος», που συγκέντρωσε μόλις 7%. Καμιά άλλη σειρά δεν είχε τέτοια τεράστια επιτυχία στους μικρούς και στους μεγάλους. Απολύτως δικαιολογημένα… https://www.youtube.com/watch?v=e2WYkUwrHlE Επεισόδιο 8 (1974) В этот день: 20 июня родился «Русский Дисней» 20 июня 1927 года, 90 лет назад, родился волшебник советских мультфильмов Вячеслав Котеночкин. Серия мультфильмов «Ну, погоди!» о волке и зайце, которая с успехом демонстрировалась и в Греции, где волк охотится за зайцем и никак не может его поймать, продолжалась целых 44 года, с 1968 по 2012 гг.: после смерти «волшебника» в 2000 году его дело продолжил сын Котеночкина, также мультипликатор. Как объяснял сам Котеночкин, в мультипликацию его привела любовь к рисованию, но и ужасно смешная фамилия. Он создал более 80 прекрасных фильмов, которые и сегодня приковывают к телеэкранам миллионы детей во всем мире. В 2014 году Фонд «Общественное мнение» провел своеобразный опрос: серия «Ну, погоди!» заняла первое место по популярности, набрав 20% и обойдя серию «Маша и Медведь», получившую всего 7% голосов. Ни один другой мультфильм не имел такого оглушительного успеха у малышей и взрослых. Абсолютно справедливо... https://www.youtube.com/watch?v=e2WYkUwrHlE Выпуск 8 (1974 г.) See more details •	21 Σαν σήμερα: Στις 21 Ιουνίου αποδείχθηκε, πόσο επικίνδυνο είναι να κάνεις ερωτήσεις σε έναν Κούκο Σαν σήμερα: Στις 21 Ιουνίου αποδείχθηκε, πόσο επικίνδυνο είναι να κάνεις ερωτήσεις σε έναν Κούκο Ιούνιος 21, 2019 Σαν σήμερα: Στις 21 Ιουνίου αποδείχθηκε, πόσο επικίνδυνο είναι να κάνεις ερωτήσεις σε έναν Κούκο Αυτή κι αν είναι μοίρα! Το 1990 ο διάσημος τραγουδοποιός και ερμηνευτής Βίκτορ Τσόι, 28 ετών όμορφος, νέος, πατέρας ενός μικρού αγοριού και πρωταγωνιστής του πιο λατρεμένου ροκ συγκροτήματος ΚΙΝΟ, γράφει το τραγούδι «Ο Κούκος», όπου ρωτάει τον Κούκο, πόσα τραγούδια θα γράψει ακόμα και τι θα κάνει: θα ζήσει σαν ακίνητη πέτρα ή θα καίει σαν άστρο; Τραγούδια δε θα γράψει και δε θα ζήσει, θα συνεχίζει όμως να καίει σαν άστρο: σε μερικές μέρες, στις 21 Ιουνίου του 1990, σε ένα θέρετρο της Λετονίας, όπου απομονώθηκε για να ξεκουραστεί και να γράψει τραγούδια για το νέο τους άλμπουμ, ο Βίκτορ Τσόι θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, όταν το αμάξι του θα συγκρουστεί μετωπικά με ένα τουριστικό πούλμαν. Το άλμπουμ με τον «Κούκο» θα βγει μετά το θάνατό του με τίτλο «Μαύρο άλμπουμ». Από το θάνατό του πέρασαν 27 χρόνια, αλλά ο Βίκτορ Τσόι παραμένει στο τοπ της λίστας: τα τραγούδια του σπάνε το Youtube με εκατομμύρια επισκέπτες και ν’ ακούγονται από τα αυτοκίνητα σε όλη την επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Στους κύκλους των θαυμαστών του μάλιστα ακόμα και σήμερα κυκλοφορεί η φράση: «Ο Βίκτορ δεν πέθανε. Απλά βγήκε για ένα τσιγάρο». Ο Βίκτορ Τσόι ηχογράφησε 8 άλμπουμ, ως ηθοποιός έπαιξε σε μερικές ταινίες, άφησε πίσω του αρκετά γραπτά. Πέθανε εξαιρετικά νωρίς και άδικα. Αλλά λάθος. Ο θάνατος ποτέ δεν είναι άδικος. Άδικη είναι η ζωή, όταν την αφήνουμε να είναι άδικη. Η μοίρα του Τσόι είναι να καίει σαν άστρο. Κάτι πρόλαβε και του είπε ο Κούκος… https://www.youtube.com/watch?v=B1Nx3SU2izA O Κούκος В этот день: 21 июня выяснилось, как опасно задавать кукушке вопросы... Вот что значит судьба! В 1990 году популярнейший автор песен и певец Виктор Цой, 28-летний красавец, отец маленького мальчика и руководитель самой, пожалуй, популярной в стране рок-группы «КИНО» пишет песню «Кукушка», в которой вопрошает эту вещую птицу, «песен ещё ненаписанных сколько» и «камнем (ему) лежать или гореть звездой»? Песен он больше не напишет, да и жить-то ему осталось совсем немного, но вот гореть, гореть звездой он будет еще очень долго... 21 июня 1990 года, на одном из курортов Латвии, куда он уехал, чтобы подготовить новый альбом, Цой погибнет в автокатастрофе, когда его автомобиль столкнется с туристическим автобусом. Альбом с «Кукушкой» выйдет уже после смерти Виктора Цоя, под названием «Черный альбом». Со дня его смерти прошло 27 лет, но Виктор Цой продолжает оставаться на вершине топ-списка, его песни взрывают Ютюб миллионами прослушиваний, несутся из динамиков автомобилей во всех республиках бывшего СССР. Среди его поклонников бытует фраза: «Виктор не умер. Он просто вышел покурить». Виктор Цой записал 8 альбомов, сыграл как актер в нескольких картинах, оставил после себя интересные записки. Он погиб рано и нелепо. Хотя, смерть не бывает нелепой. Нелепой бывает жизнь, когда мы ей позволяем быть нелепой. Виктору Цою выпала судьба «гореть звездой». Что-то да успела ему накуковать кукушка... https://www.youtube.com/watch?v=B1Nx3SU2izA Кукушка See more details •	22 Σαν σήμερα: Στις 22 Ιουνίου ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος Σαν σήμερα: Στις 22 Ιουνίου ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος Ιούνιος 22, 2019 Σαν σήμερα: Στις 22 Ιουνίου ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος Στις 22 Ιουνίου του 1941 η φασιστική Γερμανία παραβίασε τα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης παρά το Σύμφωνο μη Επίθεσης, που υπέγραψαν το 1939 οι Υπουργοί Εξωτερικών των δυο χωρών. Οι Γερμανοί σχεδίαζαν να ολοκληρώσουν την κατάληψη γης χώρας μέσα σε 2-3 πρώτους μήνες, χάρη στην επίθεση των στρατευμάτων ταυτόχρονα στις τρεις κατευθύνσεις: ομάδα στρατού «Βορράς» με στόχο το Λένινγκραντ, ομάδα «Κέντρο» με στόχο τη Μόσχα και ομάδα «Νότος» με στόχο το Κίεβο. Την πρώτη μέρα οι Γερμανοί κατέρριψαν 1200 σοβιετικά πολεμικά αεροπλάνα, και στις πρώτρες 18 ημέρες ο Κόκκινος στρατός έχασε 2 εκατομμύρια άνδρες νεκρούς και αιχμαλώτους. Το σχέδιο «Μπαρμπαρόσα» των ναζιστών ήταν συνέχεια του σχεδίου διάλυσης της Ρωσίας ακόμα στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά ήδη προς το τέλος του ιδίου έτους, μετά τη Μάχη της Μόσχας, φάνηκε, ότι η θεωρία του κεραυνοβόλου πολέμου δεν εφαρμοζόταν στη Σοβιετική Ένωση… Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους, ακόμα και σε κείνους, που προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα… https://www.youtube.com/watch?v=ZhRN6OLXR4c Χορωδία Αλεξάντροφ Σήκω, μεγάλη χώρα! В этот день: 22 июня началась Великая Отечественная война 22 июня 1941 года фашистская Германия нарушила границы Советского Союза, несмотря на Пакт о ненападении, подписанный в 1939 году министрами иностранных дел обеих стран. Немцы предполагали захватить страну в первые же 2-3 месяца благодаря натиску сразу на трех направлениях: армии группы «Север» шли на Ленинград, группы «Центр» - на Москву, а группы «Юг» - на Киев. В первый же день войны Советская армия потеряла 1200 военных самолетов, а в первые 18 дней – 2 миллиона солдат, убитыми, ранеными или пленными. План «Барбаросса» являлся продолжением плана разгрома России еще в Первой мировой войне, но уже к концу 1941 года после битвы под Москвой, стало ясно, что теория блицкрига в Советском Союзе не осуществима.... Продолжение знакомо всем, даже тем, кто всеми силами пытается исказить события… https://www.youtube.com/watch?v=ZhRN6OLXR4c Хор Александрова «Вставай, страна огромная» See more details •	23 Σαν σήμερα: Στις 23 Ιουνίου γεννήθηκε γυναίκα, που απέδειξε, ότι το αληθινό πάθος μπορεί να εκδηλωθεί και μετά τα…40 Σαν σήμερα: Στις 23 Ιουνίου γεννήθηκε γυναίκα, που απέδειξε, ότι το αληθινό πάθος μπορεί να εκδηλωθεί και μετά τα…40 Ιούνιος 23, 2019 Σαν σήμερα: Στις 23 Ιουνίου γεννήθηκε γυναίκα, που απέδειξε, ότι το αληθινό πάθος μπορεί να εκδηλωθεί και μετά τα…40 Στις 23 Ιουνίου του 1855 γεννήθηκε στο Αστραχάν της Νότια Ρωσίας γεννήθηκε ένα μάλλον ασχημούτσικο κορίτσι, Λυδία Σελέχοβα. Αφού μεγάλωσε, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης και έγινε δασκάλα γαλλικών. Η ζωή της θα μπορούσε να κυλάει φυσιολογικά, προσγειωμένη και γήινη, αλλά στα 29 της γνώρισε και παντρεύτηκε τον αστρονόμο Βιτόλντ Τσεράσκι, που μελετούσε τους μεταβλητούς αστέρες και… ερωτεύτηκε τον ουρανό. Από το 1898, στα 43 της, η Λυδία Τσεράσκαγια πλέον, ακολούθησε την επιστήμη του άντρα της και ανακάλυψε 219 μεταβλητούς αστέρες, συγκρίνοντας τις φωτογραφίες διάφορων τμημάτων του ουρανού. Θεωρείται μια από σπουδαιότερους αστρονόμους παγκοσμίως και γι’ αυτό οι συνάδελφοι έδωσαν το όνομα της σε ένα από τους κρατήρες της Αφροδίτης… В этот день: 23 июня родилась женщина, доказавшая, что настоящая страсть может проявиться и после 40 лет! 23 июня 1855 года в Астрахани на юге России родилась некрасивая девочка, Лидия Шелехова. Лидия выучилась в Педагогическом институте в Санкт-Петербурге и стала учительницей французского языка. Ее жизнь могла бы течь как спокойная река, приземленной и ... земной, но в свои 29 лет она познакомилась с астрономом Витольдом Цераским и вышла за него замуж. Витольд исследовал переменные звезды и Лидия влюбилась в небо. В 1898, в 43 года, уже Лидия Цераская пошла по стопам мужа и, сравнивая фотографии разных частей неба, открыла 219 переменных звезд. Так учительница французского языка стала одним из известнейших астрономов мира, и коллеги назвали в ее честь кратер на Венере. See more details •
24 Σαν σήμερα: Στις 24 Ιουνίου ξεκίνησε ο Πρώτος Πατριωτικός πόλεμος Σαν σήμερα: Στις 24 Ιουνίου ξεκίνησε ο Πρώτος Πατριωτικός πόλεμος Ιούνιος 24, 2019 Σαν σήμερα: Στις 24 Ιουνίου ξεκίνησε ο Πρώτος Πατριωτικός πόλεμος Πόσοι δύναμη έχουν τελικώς οι αριθμοί! Στις 22 Ιουνίου του 1941 ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός πόλεμος, όταν οι Γερμανοί χωρίς κήρυξη πολέμου παραβίασαν τα δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ, και στις 24 Ιουνίου 1812, τα δυτικά σύνορα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, επίσης χωρίς κήρυξη πολέμου, παραβίασαν τα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα και ξεκίνησε ο πατριωτικός πόλεμος. Οι ιστορίες ήταν πανομοιότυπες: δυο ισχυρά στρατεύματα, που έχουν αλωνίσει και έχουν γονατίσει ολόκληρη την Ευρώπη, εισβάλλουν στη Ρωσία, ο ρωσικός (και σοβιετικός) στρατός υποχωρεί, αλλά ο θρίαμβος του εχθρού ματαιώνεται: το Δεκέμβρη του 1812 ο γαλλικός στρατός εσπευσμένα εγκαταλείπει τη Ρωσία, και η Μάχη της Μόσχας το Δεκέμβρη του 1941 σημαίνει την αρχή του τέλους των Γερμανών. Ο ρωσικός αυτοκρατορικός και ο σοβιετικός στρατός παρελαύνουν στην Ευρώπη: ο πρώτος – στο Παρίσι, ο δεύτερος – στο Βερολίνο… В этот день: 24 июня началась первая Отечественная война Все-таки, какая великая сила у цифр! 22 июня 1941 года началась Великая Отечественная война, когда немцы без объявления войны нарушили западные границы СССР, и 24 июня 1812 года, западные границы Российской империи, опять же – без объявления войны, нарушили французские войска Наполеона, и началась Отечественная война. История повторила сама себя как «под копирку»: две мощнейшие армии, промаршировавшие по Европе и поставившие ее на колени, вторглись в Россию, русская (и советская армия) долго отступали вглубь страны, но триумф врагов сорвался: в декабре 1812 года французская армия бегом покинула Россию, и Битва под Москвой в декабре 1941 года стала началом гибели гитлеровских войск... Русская императорская армия и Красная Армия вошли в Европу победителями: первая – в Париж, вторая – в Берлин... See more details •	25 Σαν σήμερα: Στις 25 Ιουνίου ο Χρουστσόφ δοκίμασε την Pepsi Σαν σήμερα: Στις 25 Ιουνίου ο Χρουστσόφ δοκίμασε την Pepsi Ιούνιος 25, 2019 Σαν σήμερα: Στις 25 Ιουνίου ο Χρουστσόφ δοκίμασε την Pepsi Στις 25 Ιουνίου του 1959 ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ Νικίτα Χρουστσόφ και ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ρίστσρντ Νίξον εγκαινίασαν την πρώτη στην ιστορία της Σοβιετικής ¨Έωσης Αμερικανική Εθνική Έκθεση. Τα περίπτερα της Έκθεσης και διάφορα υπαίθρια εκθέματα τοποθετήθηκαν στην έκταση άνω 70 στρεμμάτων: αυτοκίνητα και αγροτικά μηχανήματα, περίπτερα εκπαίδευσης (και εκπαίδευσης εξ’ αποστάσεως, με χρήση τηλεόρασης!!) ,και αθλητισμού, ρούχα, παπούτσια και – ω, θαύμα! – τα αριστουργήματα των οικιακών συσκευών! Στο Πάρκο ΣΟΚΟΛΝΙΚΙ σαν να μετακόμισε μια τεράστια άγνωστη χώρα, για να δείξει τα απίθανα καλούδια της στους σοβιετικούς πολίτες, που ακόμα δεν έχουν συνέλθει ούτε από το πόλεμο, ούτε από την αλλαγή πορείας του κράτους λόγω θανάτου του Στάλιν και αποκαλυπτηρίων του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ… Ένα εκατομμύριο Μοσχοβίτες επισκέφθηκαν την Έκθεση. Οι περισσότεροι από αυτούς δοκίμασαν μαζί με τον ηγέτη τους και την περίφημη Pepsi… В этот день: 25 июня Никита Хрущев попробовал Pepsi 25 июня 1959 года Генсек КПСС и вице-президент США Ричард Никсон открыли первую в истории СССР Американскую национальную выставку. Ее павильоны и экспонаты разместились на площади в 7 гектаров: автомобили и сельскохозяйственная техника, павильоны образования (и дистанционного обучения – по телевизору!) и спорта, одежда, обувь и – о чудо! – шедевры домашней техники! В парк Сокольники как будто переехала огромная страна, чтобы показать свои невиданные блага советским гражданам, не оправившимся еще ни от войны, ни от изменений в курсе страны, связанных со смертью Сталина и откровениями ХХ Съезда … Миллион москвичей посетил выставку. Большинство из них отведали вместе с вождем страны и знаменитую Pepsi… See more details •	26 Σαν σήμερα: Στις 26 έφυγε από τη ζωή η πιο γλυκιά φωνή της σοβιετικής όπερας Σαν σήμερα: Στις 26 έφυγε από τη ζωή η πιο γλυκιά φωνή της σοβιετικής όπερας Ιούνιος 26, 2019 Σαν σήμερα: Στις 26 έφυγε από τη ζωή η πιο γλυκιά φωνή της σοβιετικής όπερας Στις 26 Ιουνίου του 1977, 40 χρόνια πριν, έφυγε από τη ζωή ο διάσημος τενόρος της σοβιετικής όπερας, Σεργκέι Λέμεσεφ, όνομα του οποίου ταυτίζεται πλέον με την άρια του Λένσκι από την όπερα του Τσαϊκόφσκι Ευγένιος Ονέγκιν. Γεννήθηκε το 1902, 115 χρόνια πριν, στην αγροτική φτωχή οικογένεια, και η Επανάσταση του έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Ο Λέμεσεφ δεν είχε μόνο θεσπέσια φωνή, ήταν και εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός, εκπαιδευμένος από τον ίδιον τον Στανισλάφσκι. Την άρια του Λένσκι ο Λέμεσεφ ερμήνευσε στη ζωή του πάνω από 500 φορές, ερμήνευσε επίσης όλες τις ρομάντζες του Τσαϊκόφσκι. https://www.youtube.com/watch?v=VHjx1dtwqds Άρια του Λένσκι, Σεργκέι Λέμεσεφ В этот день: 26 марта из жизни ушел самый сладкоголосый певец советской оперы 26 июня 1977 года, 40 лет назад, из жизни ушел выдающийся тенор советской оперы, Сергей Лемешев, чье имя ассоциируется с арией Ленского из оперы Чайковского «Евгений Онегин». Родился он в 1902 году, 115 лет назад, в бедной крестьянской семье, и Революция дала ему возможность осуществить свои заветные мечты. Лемешев не просто имел божественный голос: он был и прекрасным актером, воспитанником самого Станиславского. Арию Ленского Лемешев исполнил в своей жизни 500 раз, как, впрочем, и все романсы Чайковского. https://www.youtube.com/watch?v=VHjx1dtwqds Ария Ленского, Сергей Лемешев See more details •	27 Σαν σήμερα: Στις 27 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι οι δασμοί στα οινοπνευματώδη μπορούν να συμβάλλουν στην υψηλή Τέχνη Σαν σήμερα: Στις 27 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι οι δασμοί στα οινοπνευματώδη μπορούν να συμβάλλουν στην υψηλή Τέχνη Ιούνιος 27, 2019 Σαν σήμερα: Στις 27 Ιουνίου αποδείχθηκε, ότι οι δασμοί στα οινοπνευματώδη μπορούν να συμβάλλουν στην υψηλή Τέχνη Στις 27 Ιουνίου του 1754 η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ, μικρότερη κόρη του Μέγα Πέτρου, υπέγραψε τα σχέδια των Χειμερινών Ανακτόρων του Ιταλού αρχιτέκτονα Ραστρέλι με μήκος (κατά μήκος του Νέβα) – 210 μ, πλάτος – 175 μ, ύψος 22 μ και συνολική έκταση – 60.000 τ.μ. Τα Ανάκτορα είχαν 1000 αίθουσες και 117 διαφορετικές σκάλες και χτίζονταν σχεδόν 8 χρόνια, έως το 1762, με τα χρήματα από τους δασμούς στα οινοπνευματώδη, αλλά η Αυτοκράτειρα Ελισάβετ δεν χάρηκε το αριστούργημά της, αφού πέθανε το 1761. Ο διάδοχός και ανηψιός της, εγγονός του Μέγα Πέτρου, Πέτρος Γ΄, ανυπομονούσε να μετακομίσει στα Χειμερινά Ανάκτορα, 100 δωμάτια έχουν στολιστεί, χτίστηκε το Θέατρο, η Εκκλησία και η Πινακοθήκη. Αλλά ούτε κι αυτός γεύθηκε το κόσμημα του Ιταλού αρχιτέκτονα, διότι δολοφονήθηκε το 1762, και στο θρόνο ανέβηκε η Γερμανίδα γυναίκα του, ίσως η πιο τυχερή Αυτοκράτειρα, Αικατερίνη η Μεγάλη, η οποία έστησε εκεί το σπιτικό της. Με μικρές διακοπές τα Ανάκτορα παρέμειναν σπίτι των Αυτοκρατόρων και της Αυλής επί 155 χρόνια, έως το 1917, όταν το σύνθημα «Πόλεμος στα Ανάκτορα, ειρήνη- στις καλύβες!» έγινε πράξη… В этот день: 27 июня выяснилось, что пошлины на алкоголь могут с успехом послужить высокому искусству 27 июня 1754 года императрица Елизавета, младшая дочь Петра Великого, подписала чертежи Зимнего дворца итальянского архитектора Растрелли – длиной (вдоль Невы) – 210 м, шириной – 175 м, высотой 22 м и общей площадью – 60.000 кв.м. Во дворце было 1000 комнат и 117 различных лестниц, и строился он почти 8 лет, до 1762 года, на средства от «питейных пошлин». Вот только императрице Елизавете не довелось порадоваться этому шедевру, поскольку умерла она в 1761 году. Ее наследник и племянник, внук Петра Великого Петр Третий, горел нетерпением поскорее перебраться во дворец: 100 комнат уже были готовы, готовы были театр, церковь и галерея. Но и ему не довелось порадоваться архитектурной жемчужине итальянца, поскольку его убили в 1762 году, и на трон взошла его немецкая супруга, самая, пожалуй, везучая русская императрица Екатерина Великая, которая и обустроила там свой быт. С небольшими интервалами, Зимний дворец оставался резиденцией русских императоров в течение 55 лет, до 1917 года, когда из теории, лозунг «Мир хижинам, война - дворцам!» стал практикой… See more details •	28 Σαν σήμερα: Στις 28 Ιουνίου κατέβηκε από τη γραμμή παραγωγής το «Opel» της Σοβιετικής Ένωσης Σαν σήμερα: Στις 28 Ιουνίου κατέβηκε από τη γραμμή παραγωγής το «Opel» της Σοβιετικής Ένωσης Ιούνιος 28, 2019 Σαν σήμερα: Στις 28 Ιουνίου κατέβηκε από τη γραμμή παραγωγής το «Opel» της Σοβιετικής Ένωσης Στις 28 Ιουνίου του 1946, τον πρώτο χρόνο χωρίς πόλεμο, στην πόλη Γκόρκι, νυν Νίζνι Νόβγκοροντ, από τη γραμμή παραγωγής κατέβηκε το αυτοκίνητο μάρκας Pobeda (ΝΙΚΗ), πρότυπο του οποίου ήταν το τρόπαιο του πρώτου χρόνου του πολέμου, Opel Kapitän. Pobeda ήταν το πρώτο σοβιετικό αυτοκίνητο, που είχε όνομα και όχι έναν σειριακό αριθμό. Στην αρχή, οι κατασκευαστές ήθελα να το ονομάσουν ΠΑΤΡΙΔΑ, αλλά όταν το 1945 έδειξαν το μοντέλο στον Στάλιν, εκείνος ρώτησε: «Και πόσο θα πωλείται η πατρίδα, δηλαδή;» Το αυτοκίνητο μετονομάστηκε σε ΝΙΚΗ με συνοπτικές διαδικασίες και ένα χρόνο αργότερα – με σάρκα και οστά – παρουσιάστηκε στον κόσμο. Το Pobeda αγαπήθηκε, λατρεύτηκε από τους σοβιετικούς: ήταν ευρύχωρο, άνετο, με πολλά-πολλά εξτρά και καθίσματα από τεχνητό δέρμα. Εξαιρετικά λίγοι το είχαν για ΙΧ, αλλά το απήλαυσαν εκατομμύρια: χιλιάδες Pobeda παραδόθηκαν στην κρατική εταιρεία ΤΑΞΙ, και τα ταξί, ακόμα και στην μεταπολεμική Μόσχα. ήταν αρκετά προσιτή πολυτέλεια. Η παραγωγή των Pobeda σταμάτησε το 1958. В этот день: 28 июня с линии производства съехал советский «Opel» 28 июня 1946 года, в первый год без войны, в городе Горьком, ныне Нижнем Новгороде, с производственной линии съехал первый автомобиль марки «Победа», прототипом которого являлся трофейный Opel Kapitän, «захваченный» еще в первый год войны. «Победа» была первым советским автомобилем с именем, а не просто с серийным номером. Вначале новый автомобиль должен был называться «Родина», но когда в победном 1945 году Сталину показали модель, то он невозмутимо спросил: «И почем будете родину продавать?» Ясно, что после этого на названии никто не стал настаивать, и машину назвали «Победа». В 1946 году она в плоти и крови – металле и бензине – предстала перед советским народом, который тут же полюбил ее: у «Победы» был просторный салон, много всяких удобств и сидения из искусственной кожи. Мало у кого имелась «Победа» в частном пользовании, но насладиться ею смогли миллионы: уже в 1946 году машины были переданы таксопаркам и забегали по улицам Москвы. Ну а стоимость проезда была вполне доступной, даже для послевоенной столицы. Производство «Победы» прекратилось в 1958 году. See more details •	29 Σαν σήμερα: Στις 29 Ιουνίου φάνηκε, ότι «άλλαξε ο Μανωλιός»… Σαν σήμερα: Στις 29 Ιουνίου φάνηκε, ότι «άλλαξε ο Μανωλιός»… Ιούνιος 29, 2019 Σαν σήμερα: Στις 29 Ιουνίου φάνηκε, ότι «άλλαξε ο Μανωλιός»… Στις 29 Ιουνίου του 1957, ενάμιση χρόνο μετά το 20ο Συνεδρίο του ΚΚΣΕ, που καταδίκασε την προσωπολατρία του Στάλιν, ο νέος Γενικός Γραμματέας Νικίτα Χρουστσόφ αποφάσισε να δράσει με τις παλιές μεθόδους, που μόλις καταδικάστηκαν, και να απαλλαγεί μια και καλή από τους παλιούς του συντρόφους και πρωτοκλασάτα στελέχη του Στάλιν, για να εδραιωθεί στην καρέκλα του αρχηγού κράτους. Οι τρεις «αποστάτες» -Μόλοτοφ, Καγκανόβιτς και Μαλενκόφ – όχι μόνο καταδίκασαν ανοιχτά την απόφαση του Χρουστσόφ να «δώσει» στεγνά τον Στάλιν στο 20ο Συνέδριο και να τρελάνει τον κόσμο, αλλά τάχτηκαν επίσης κατά της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής, που ήθελε να επιβάλει ο Χρουστσόφ. Εκτός αυτού, είχαν την σύμφωνη γνώμη του Πολιτικού Γραφείου, ότι ο Χρουστσόφ έπρεπε να παραιτηθεί… Δεν εκτίμησαν όμως καλά τον νέο Γενικό Γραμματέα, που εξασφάλισε την στήριξη του άρχιστράτηγου-νικητή του πολέμου και Υπουργού Αμύνης Γκεόργκι Ζούκοφ και, πηγαίνοντας για μαλλί, βγήκαν κουρεμένοι…Στις 29 Ιουνίου του 1957 αποφασίστηκε, ότι η δράση αυτών των πάλαι ποτέ συντρόφων ήταν «ασυμβίβαστη με τις λενινιστικές αρχές» και αποτάχθηκαν από την κυβέρνηση και πό την Κεντρική Επιτροπή. Ο Χρουστσόφ «καθάρισε» το τοπίο, χωρίς να υποψιαστεί, ότι θα πεταχτεί σαν την τρίχα από το ζυμάρι με το ίδιο τρόπο επτά χρόνια αργότερα… В этот день: 29 июня стало ясно, что новая политика строится старыми методами 29 июня 1957 года, полтора года спустя после ХХ Съезда КПСС, где делегаты осудили культ личности Сталина и методы его работы, новый Генеральный секретарь партии Никита Хрущев решил действовать теми же старыми верными методами, чтобы раз и навсегда освободиться от своих старых товарищей и первых людей в партийном аппарате Иосифа Сталина: ведь только так он мог удержаться в кресле главы государства, а в таких случаях, как известно, не до этики. Три «отступника» - Вячеслав Молотов, Георгий Маленков и Лазарь Каганович –открыто выступали не только против резкого осуждения Сталина на Съезде, которое расшатало бы устои бытия миллионов советских людей, но и против катастрофической экономической политики, навязываемой Хрущевым. Кроме того, практически все Политбюро соглашалось с тем, что Хрущева следует сместить. Но, как обычно бывает в таких ситуациях, Хрущева недооценили: ему удалось заручиться поддержкой маршала-победителя во Второй мировой войне и министра обороны Георгия Жукова, и вместо победителей три бывших министра превратились, если не во врагов, то в членов партии, чья деятельность оказалась «несовместимой с ленинскими принципами»... 29 июня 1957 года их убрали из правительства и Центрального Комитета: Хрущев расчистил себе поле деятельности, не подозревая, что всего лишь семь лет спустя его и самого выкинут из политики как муху из молока - тем же самым проверенным дедовским методом... See more details •	30 Σαν σήμερα: Στις 30 Ιουνίοη σοβιετική αστροναυτική «έγραψε» μια τραγωδία Σαν σήμερα: Στις 30 Ιουνίοη σοβιετική αστροναυτική «έγραψε» μια τραγωδία Ιούνιος 30, 2019 Σαν σήμερα: Στις 30 Ιουνίοη σοβιετική αστροναυτική «έγραψε» μια τραγωδία Στις 30 Ιουνίου του 1971, το διαστημόπλοιο «Σογιουζ-11» επέστρεψε στη Γη με τρεις νεκρούς αστροναύτες, Γκεόργκι Ντομπροβόλσκι,κ Βλαντισλάβ Βόλκοβ και Βίκτωρ Πατσάγιεφ. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι ο θάνατός τους ήταν μοιραίος, γιατί μια αλυσίδα γεγονότων προδιέγραψε τη δική τους μοίρα. Στις 19 Απριλίου του 1971 η ΕΣΣΔ έχει εκτοξεύσει τον πρώτο στον κόσμο τροχιακό σταθμό ΣΑΛΙΟΥΤ, με τον οποίο έπρεπε να συνδεθεί το αμέσως επόμενο επανδρωμένο διαστημόπλοιο «ΣΟΓΙΟΥΖ-10». Το πλήρωμά όμως του «ΣΟΓΙΟΥΖ-10» δεν κατάφερε να συνδεθεί, και όλο το εγχείρημα έπρεπε να επαναλάβει το επόμενο πλήρωμα του «ΣΟΓΙΟΥΖ-11» με επικεφαλής τον Αλεξέι Λεόνοφ. Αλλά αυτό το πλήρωμα δεν κατάφερε καν να ταξιδέψει στο Διάστημα, γιατί οι γιατροί έχουν «φρενάρει» τον μηχανικό του πληρώματος. Και έτσι, το «ΣΟΓΙΟΥΖ-11» στελέχωσαν μοιραία οι Γκεόργκι Ντομπροβόλσκι, Βλαντισλάβ Βόλκοβ και Βίκτωρ Πατσάγιεφ… Η μοιραία απόφαση πάρθηκε 10 ώρες πριν από την πτήση… Το «ΣΟΓΙΟΥΖ-11» εκτέλεσε τον σκοπό του και συνδέθηκε επιτυχώς με τον τροχιακό σταθμό. Μετά από 23 μέρες σκληρής δουλειάς και ερευνών, οι αστροναύτες άρχισαν την κάθοδο στη Γη και το μοιραίο ταξίδι προς την Αιωνιότητα. Στις 30 Ιουνίου ξαφνικά άνοιξε η βαλβίδα του αναπνευστικού εξαερισμού και η πίεση στο διαστημόπλοιο έπεσε απότομα. Οι αστροναύτες λιποθύμησαν. Στη Γη «ΣΟΓΙΟΥΖ-11» επέστρεψε με νεκρούς αστροναύτες. Τα ονόματά τους έχουν σήμερα κάποιοι κρατήρες στη Σελήνη και μικροί αστεροειδείς του Ηλιακού μας συστήματος. В этот день: 30 июня – трагическая страница в истории советской космонавтики 30 июня 1971 года космический корабль «Союз-11» вернулся на Землю с мертвым экипажем – Георгием Добровольским, Владиславом Волковым и Виктором Пацаевым. Можно сказать, что смерть их была роковой, так как целая цепочка событий самым роковым образом повлияла и на их судьбу. 19 апреля 1971 года Советский Союз вывел в космос первую в мире орбитальную станцию САЛЮТ, с которой должен был состыковаться следующий космический корабль «СОЮЗ-10». Однако, экипажу «СОЮЗА-10» этого не удалось, и он вернулся на Землю. Операцию должен был повторить уже экипаж «СОЮЗА-11» во главе с Алексеем Леоновым. Но их полет не состоялся по причине физического состояния бортинженера, и, таким образом, «СОЮЗ-11» вылетел с резервным экипажем - Георгием Добровольским, Владиславом Волковым и Виктором Пацаевым … Причем решение было принято за 10 часов до полета... «СОЮЗ-11» свою задачу выполнил, и через 23 дня, заполненных работой, экипаж отправился в обратный полет... В Вечность.... 30 июня неожиданно открылся клапан дыхательной вентиляции, и космонавты потеряли сознание. На Землю «СОЮЗ-11» вернулся с мертвым экипажем: но их имена увековечили в названиях лунных кратеров и малых астероидов Солнечной системы. See more details •