Ταξίδι στο Χρόνο στο Χωριό του Παππού Χειμώνα στη άκρη του Ρωσικού Βορρά

Όπως γνωρίζουμε, το χωριό του Σάντα Κλάους βρίσκεται στο Ρόβανιεμι της Φινλανδίας: η πρώτη τουρίστρια, που το επισκέφθηκε το 1950, ήταν η σύζυγος του Προέδρου των ΗΠΑ Φράνκλιν Ρούζβελτ, Ελεονόρα Ρούζβελτ. Το μαγικό χωριό λειτουργεί εδώ και 67 χρόνια και, όπως και το Ντίσνεϋλαντ, έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα, αλλά και πανάκριβα ευρωπαϊκά χειμερινά θέρετρα.

Λίγοι γνωρίζουν, ότι υπάρχει και ένα άλλο χωριό του Άρχοντα του Χιονιού και του Πάγου – το χωριό του Παππού Χειμώνα στο Βορρά της Ρωσίας, στην πόλη Βελίκι Ούστιουγκ (Великий Устюг), στα σχεδόν 1000 χιλιόμετρα βόρεια της Μόσχας.
Αυτή η πανέμορφη πόλη είναι συνομήλικη της Μόσχας και φέτος γιορτάζει τα 870 της χρόνια. Ο Παππούς Χειμώνας ζει εδώ από το 1998: το κύριο σπίτι του βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και αποτελείται από την αίθουσα του θρόνου, τα εργαστήρια, όπου οι βοηθοί του πακετάρουν τα δώρα, το κατάστημα και το ταχυδρομείο. Στα 8 χιλιόμετρα από την πόλη βρίσκεται το Κτήμα του Παππού Χειμώνα, όπου λειτουργούν το ξύλινο παλάτι του, ένας ιδιότυπος ζωολογικός κήπος με τα ζώα της περιοχής, το πάρκο διασκέδασης Οι Δώδεκα μήνες με άπειρες δραστηριότητες και ένα μοναδικό Μουσείο Πάγου. Σε αντίθεση με το Χωριό του Σάντα Κλάους στο Ρόβανιεμι, στο Χωριό του Παππού Χειμώνα πληρώνεις τη γενική είσοδο, αλλά το εισιτήριο περιλαμβάνει την επίσκεψη στο Παλάτι του Παππού Χειμώνα και όλα τα ατραξιόν.

Το ωραίο είναι, ότι το Χωριό είναι ανοιχτό χειμώνα-καλοκαίρι, και οι καλοκαιρινές δραστηριότητες είναι εξίσου συναρπαστικές: ψάρεμα, ιππασία, περίπατοι στο δάσος.

Η πόλη Βελίκι Ούστιουγκ είναι η αρχαιότερη του ρωσικού Βορρά, κι εκτός από τις άπειρες δραστηριότητες στο Χωριό του Παππού Χειμώνα, τους επισκέπτες περιμένει ένα πραγματικό και συναρπαστικό ταξίδι στο Χρόνο, γιατί ολόκληρη η πόλη είναι ένα αληθινό μουσείο – ρωσικής ιστορίας, ρωσικής αρχιτεκτονικής, Ορθοδοξίας και ρωσικής λαϊκής τέχνης. Σε 31 χιλιάδες κατοίκους αντιστοιχούν οι 28 Ιεροί Ναοί, άλλοι τόσοι κατεδαφίστηκαν μετά την Επανάσταση του 1917, γι’ αυτό η πόλη ονομάστηκε «Η Πόλη των Εκκλησιών». Γνήσια ρωσική αρχιτεκτονική, μοναδική ηρεμία, που ταιριάζει στη φύση και στους ανθρώπους του Ρωσικού Βορρά, ο Χρόνος λες και έχει σταματήσει εδώ, και συνεχίζει να κυλάει μονάχα το ποτάμι Σουχόν, στις ψηλές όχθες του οποίου αναπαύεται η πόλη.