Στις 8 Φεβρουαρίου του 1837 (στις 27 Ιανουαρίου με το παλιό ημερολόγιο), 180 χρόνια πριν, ένας τόπος με κατσάβραχα, έρημος και σκοτεινός ονόματι Μαύρος Ποταμός, έξω από την Αγία Πετρούπολη , έγινε ξαφνικά θλιβερά διάσημος. Εκεί πραγματοποιήθηκε η μονομαχία ανάμεσα στον Αλεξάντρ Πούσκιν, μοναδικό Ρώσο ποιητή, και τον αντίζηλό του, λαμπρό αυλικό, βαρόνο Ζωρζ Νταντές. Το όνομα του Νταντές, όπως και το όνομα του Σαλιέρι, έγινε στη Ρωσία συνώνυμο προδοσίας, θανάσιμου φθόνου μια μετριότητας απέναντι στη μεγαλοφυϊα, βρόμικης προβοκάτσιας. Ο Νταντές τραυμάτισε θανάσιμα τον Ποιητή που ξεψύχησε δυο μέρες αργότερα στο σπίτι του.
Την επομένη του θανάτου γράφτηκαν τα εξής λόγια:
«Έδυσε ο Ήλιος της ρωσικής ποίησης! Ο Πούσκιν κατέληξε, κατέληξε στο άνθος της ηλικίας του, στη μέση του μεγάλου του δρόμου! Δεν έχουμε δυνάμεις να πούμε κάτι άλλο, και δεν χρειάζεται: κάθε ρωσική καρδιά γνωρίζει το κόστος αυτής της ανεπανόρθωτης απώλειας, και κάθε ρωσική καρδιά είναι ραγισμένη. Πούσκιν! Ο Ποιητής μας! Η χαρά μας, η εθνική μας δόξα! Στ’ αλήθεια τον έχουμε χάσει, τον Πούσκιν μας; Δεν μπορούμε να χωνέψουμε αυτή τη σκέψη…»
