της Ευγενίας Κριτσέφσκαγια
«Τσουσίμα» στα ρωσικά αποκαλούν μια οποιαδήποτε βαρύτατη ήττα, ακόμα και στον έρωτα. Γιατί στα στενά της Τσουσίμα, στο Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1904-1905, η Ιαπωνία κατέστρεψε το Βαλτικό στόλο των Ρώσων, τραυματίζοντας σχεδόν ανεπανόρθωτα τη Ρωσική Αυτοκρατορία.Ήταν μια από τις πιο καταστροφικές και ταπεινωτικές ήττες της ρωσικής ιστορίας.
Έτσι η ολοκληρωτική ήττα στον πρώτο διεθνή αγώνα της Εθνικής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη ακόμα και σήμερα μνημονεύεται ως «Τσουσίμα»…
Η νεαρή Εθνική Ρωσίας έχασε τότε από την επίσης νεαρή Εθνική Γερμανίας με 16-0 μπροστά στα μάτια των 2000 φιλάθλων, προκαλώντας χλευαστικά σχόλια όχι μόνο του Διεθνούς, αλλά και του Ρωσικού Τύπου, και από τότε το ρωσικό ποδόσφαιρο έχει τα απωθημένα του κατά των Γερμανών… Όχι, βέβαια, που η Γερμανία επωφελήθηκε στη Στοκχόλμη από τη νίκη: η ίδια έχασε με την πρώτη από την Αυστρία με 1-5. Αλλά για την Εθνική Γερμανίας το πάθημα έγινε μάθημα, και σήμερα η ομάδα θεωρείται η πιο επιτυχημένη όλων των εποχών με 4 νίκες στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα, συμπεριλαμβανομένου και του τελευταίου Μουντιάλ του 2014 στο Ρίο.
Η Εθνική Ρωσίας (Ρωσικής Αυτοκρατορίας-Σοβιετικής Ένωσης-Ρωσίας) από κείνη την «Τσουσίμα» αντιμετώπισε την Εθνική Γερμανίας άλλες 17 φορές, και όχι με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα: οι Γερμανοί κέρδισαν…13 φορές, 2 φορές οι αγώνες έληξαν με ισοπαλία, και μόλις 3 φορές οι Ρώσοι κατάφερε να κερδίσουν τους αιωνίους τους αντιπάλους στο γήπεδο.
Δεύτερος αγώνας των δυο ομάδων έγινε… 43 χρόνια μετά την συνάντηση της Στοκχόλμης! Το 1955, πλέον ανάμεσα στην Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, με τον θρυλικό Λεφ Γιασίν (http://www.avantgardecentre.gr/20161022_liketoday/) να υπερασπίζεται το σοβιετικό τέρμα. Δέκα χρόνια μετά την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον πόλεμο, η Εθνική Σοβιετικής Ένωσης νίκησε την Γερμανία και στο ποδόσφαιρο,στο νήμα, βέβαια, με 3-2, αλλά η νίκη είναι νίκη. Ήταν φιλικό παιχνίδι… όσο φιλικός μπορεί να είναι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας…
Και ο επόμενος αγώνας, ένα χρόνο αργότερα, ήταν νικηφόρος για την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης, 2-1: οι ομάδες έπαιξαν στο στάδιο «ΝΤΙΝΑΜΟ» της Μόσχας, της ομάδας του Γιασίν, όπου το 2018 θα γίνει ο πρώτος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος προς τιμή αυτού του μεγάλου παίκτη.
«Ποτέ πριν το Στάδιό μας δεν ήταν τόσο… πολυεθνικό, έγραψε ένα περιοδικό. Στις κερκίδες του μαζεύτηκαν φίλαθλοι από όλο τον κόσμο: Γερμανοί από την Ανατολική και τη Δυτική Γερμανία με φωτογραφικές τους μηχανές και τα κιάλια, με ασυνήθιστα για την πόλη μας κοντά παντελονάκια και τα τιρολέζικα σκουφάκια, Ινδοί με εθνικές ενδυμασίας και τα σαρίκια τους, Άραβες με τις λευκές τους κελεμπίες, Κινέζοι με τις μπλε τους στολές, μελαχροινοί Σύριοι και ξανθοί Πολωνοι, Εγγλέζοι, Κορεάτες, Αμερικανοί …και όλοι τους είχαν την αίσθηση, ότι πρόκειται να δουν κάτι ωραίο, κάτι ανεπανάληπτο…»¨
Ακολούθησε ακόμα μια νίκη των Σοβιετικών στον επόμενο φιλικό αγώνα, και το 1966, στους ημιτελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Αγγλία, 50 χρόνια πριν ακριβώς, η Δυτική Γερμανία νίκησε με 2-1 την ΕΣΣΔ, κερδίζοντας τα αργυρά μετάλλια κι αφήνοντας τους σοβιετικούς στην τέταρτη θέση.
Από τότε ούτε η ΕΣΣΔ, ούτε η Ρωσία κατάφεραν να νικήσουν τους Γερμανούς.
Μήπως το 2018 θα σπάσει η γκίνια;
Πάντως, ωραία εποχή ήταν το 1912! Και τα κριτήρια συμμετοχής στους Ολυμπιακούς ταίριαζαν απολύτως στον ολυμπισμό και τον αθλητισμό: στους ποδοσφαιρικούς αγώνες του 1912 είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο αθλητές, που ποτέ και πουθενά δεν αγωνίζονταν για χρηματικό έπαθλο, δεν έπαιρναν χρήματα ή αμοιβές σε οποιαδήποτε μορφή, ακόμα και μεταφορικά (!), που δεν ήταν καταχωρημένοι ως επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που δεν έχουν πουλήσει, υποθηκεύσει ή επιδείξει με χρηματικό αντίτιμο τα έπαθλά τους…
Πράγματι, Εποχή της Αθωότητας!
