Στις 10 Ιουνίου του 1929, στο χωριό έξω από τη Μόσχα, γεννήθηκε η Λιουντμίλα Ζίκινα, η «χρυσή φωνή» της Ρωσίας. Ήταν από κείνες τις λαϊκές, αλάνθαστες φωνές-καμπάνες, που χαρίζει μόνο ο Θεός. Η Λιούνμίλα Ζίκινα δεν σπούδασε μουσική, δεν έκανε φωνητικά, δεν πρόλαβε καν να πάει σχολείο, γιατί όταν ήταν 12 χρονών, άρχισε ο πόλεμος. Μετά τη νίκη δούλευε ράφτρα, νοσοκόμα και το 1947 πήρε μέρος στο Πανρωσικό Διαγωνισμό νεαρών ταλέντων. Δεν μπορούσε να μην διακριθεί: αμέσως μετά την «μάζεψαν» στη διάσημη χορωδία της πρωτεύουσας – Χορωσία Πιάτνιτσκι. Μόλις το 1967, στα 38 της, έκανε μουσικές σπουδές, όταν έχει κερδίσει ήδη καμπόσους Διαγωνισμούς Τραγουδιού.
Η Ζίκινα τραγουδούσε με την καρδιά της και έλεγε στους μαθητές της: «Όταν σιωπά η καρδιά, δεν τραγουδάω». Τραγουδούσε μέχρι τα 80 της: σταμάτησε να τραγουδά, όταν την 1η Ιουλίου του 2009 σταμάτησε η καρδιά της.
