Στις 5 Φεβρουαρίου του 1862, 165 χρόνια πριν, από τη ζωή έφυγε η πριγκίπισσα Ζηναϊδα Βολκόνσκαγια (1792-1862), ποιήτρια και συγγραφέας, την οποία ο:Αλεξάντρ Πούσκιν αποκάλεσε «βασίλισσα των Μουσών και της ομορφιάς». Πικραμένη από την υψηλή κοινωνία της Αγίας Πετρούπολης, που δεν εκτίμησε το επιστημονικό της έργο, τη μελέτη των ρωσικών αρχαιοτήτων, η Βολκόσνκαγια εγκατέλειψε την πρωτεύουσα και μετακόμισε στη Μόσχα, στην οδό Τβερσκάγια 14, (αργότερα – οδός Γκόρκι και σήμερα και πάλι οδός Τβερσκαγια). Τα τελευταία χρόνια η πριγκίπισσα πέρασε στα διαμερίσματά της στη Ρώμη, όπου φιλοξενούσε Ρώσους καλλιτέχνες, που επισκέπτονταν την ιταλική πρωτεύουσα: είναι το περίφημο Palazzo Poli, παράθυρα του οποίοι κοιτούν στο Fontana di Trevi…
Αλλά η ιστορία της πριγκίπισσας είχε μια αναπάντεχη συνέχεια…
Σχεδόν 40 χρόνια μετά τα θάνατό της, επίσης στις 5 Φεβρουαρίου, στην αυγή του νέου αιώνα, το 1901, στο κτίριο, όπου έμενε στη Μόσχα, στην οδό Τβερσκαγια 14, ο εγγονός του πρώην δουλοπάροικου Πιοτρ Γιελισέγιεφ, Γκριγκόρι Γιελισέγιεφ, άνοιξε ένα πολυτελέστατο κατάστημα «Γιελισέγιεφ και οι κάβες των ρωσικών και ξένων οίνων». Το κατάστημα έγινε το νούμερο ένα στη Μόσχα: εδώ πουλούσαν θαλασσινά και εξωτικά τρόφιμα, ελαιόλαδα, αλλαντικά και τυριά από όλο τον κόσμο, χαβιάρια και ψάρια. Και το ίδιο το κατάστημα ήταν ένα αληθινό έργο τέχνης, ένα μουσείο, όπου οι επαρχιώτες κυριολεκτικά…χάνονταν!
Το κατάστημα «Γιελισέγιεφ» στα σοβιετικά χρόνια έγινε Παντοπωλείο Ν1, αλλά οι Μοσχοβίτες συνέχιζαν να το αποκαλούν «Γιελισέγιεφ»: εδώ υπήρχαν ουρές, αλλά υπήρχε και του πουλιού το γάλα! Μόνο που οι επαρχιώτες συνέχισαν να χάνονται…
Το κατάστημα «Γιελισέγιεφ» λειτουργεί και σήμερα, το ίδιο πολυτελέστατο και φρεσκαρισμένο. Συνεχίζει να αποτελεί και ένα από τα αξιοθέατα της Μόσχας, αλλά και σταθερή αξία της ρωσικής πρωτεύουσας.
Να, πώς περίεργα περιπλέκεται η ιστορία μιας πριγκίπισσας κι ενός πρώην δουλοπάροικου…
