Η κουζίνα της Όλγας – Επεισόδιο 8 – Πεμλμένι και Βαρένικα

	Αύγουστος 2020
Δε	Τρ	Τε	Πε	Πα	Σα	Κυ
					1 Σαν σήμερα: Την 1 Αυγούστου πέθανε ο «Ρώσος Νταλί» Σαν σήμερα: Την 1 Αυγούστου πέθανε ο «Ρώσος Νταλί» Αύγουστος 1, 2020 Σαν σήμερα: Την 1 Αυγούστου πέθανε ο «Ρώσος Νταλί» 60 χρόνια πριν, την 1η Αυγούστου του 1957, στην Ιταλία πέθανε ο «μοναδικός Ρώσος σουρεαλιστής ζωγράφος», ο «ευαίσθητος ζωγράφος», ο «Ρώσος Νταλί», Πάβελ Τσελίστσεφ. Όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς του έδωσαν οι πολυάριθμοι θαυμαστές του στην Ευρώπη και την Αμερική. Μετανάστευσε από την επαναστατική Ρωσία το 1920 και δεν επέστρεψε ποτέ. Αλλά ούτε και μπορούσε να επιστρέψει. Και γενικά, λίγα μέρη στον κόσμο εκείνης της εποχής καταδέχονταν ανθρώπους με «εναλλακτικό σεξουαλικό προσανατολισμό», όπως ήταν ο Ρώσος ζωγράφος. Ακόμα και το 2005, όταν το όνομα και τα έργα του Τσελίστσεφ ξαναγύρισαν στη Ρωσία, αυτό έγινε μέσω ενός gay-περιοδικού. Ο Πάβελ Τσελίστσεφ γεννήθηκε στην παλιά αριστοκρατική οικογένεια στην πόλη Καλούγκα στις 3 Οκτωβρίου του 1898. Ο πατέρας του, μαθηματικός, του γνώρισε πολύ νωρίς την γεωμετρία του Λομπατσέφσκι και ευλόγησε την ενασχόληση του γιου του με τη ζωγραφική. Τα μαθηματικά έγιναν βάση για τον μελλοντικό ζωγράφο, και τον οδήγησαν στην ιδέα της «εσωτερικής μυστικιστικής προοπτικής». Στο Παρίσι, όπου κατέληξε μετά την Κωνσταντινούπολη και το Βερολίνο, έφτασε ένας ώριμος και ολοκληρωμένος ζωγράφος: το 1925 η διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέας Γερτρούδη Στάιν, η οποία βρέθηκε στο Παρίσι για να συμπληρώση τη συλλογή της με καινούργια αριστουργήματα, αγόρασε το Καλάθι με φράουλες του Τσελίστσεφ και κρέμασε τον πίνακα δίπλα το έργο του Πικάσο. Ο Πάβελ Τσελίστσεφ πέθανε από πνευμονία την 1η Αυγούστου 60 χρόνια πριν κι ενταφιάστηκε στην Ιταλία. Αργότερα η αδερφή του μετέφερε τη σορό του στο Παρίσι. В этот день: 1 августа скончался «русский Дали» 60 лет назад, 1 августа 1957 года, в Италии скончался «единственный русский художник-сюрреалист», «ранимый художник», «русский Дали», Павел Челищев. Всеми этими эпитетами художника наградили его многочисленные поклонники в Европе и Америке. Он эмигрировал из послереволюционной России в 1920 году и никогда больше не вернулся на Родину. Да и как ему было вернуться? В ту эпоху почти не было в мире стран, которые с распростертыми объятиями принимали бы у себя людей «альтернативной сексуальной ориентации», каким был Челищев. Даже в 2005, когда впервые после многих десятилетий его имя и работы прозвучали в России, это произошло через гей-журнал. Павел Челищев родился в старой аристократической семье в Калуге, 3 октября 1898 года. Его отец, математик, рано познакомил сына с геометрией Лобачевского и поощрял его увлечения живописью. Математика привела Челищева к идее «внутренней мистической проекции». Так что в Париж, после остановок в Константинополе и Берлине, прибыл сложившийся художник: в 1925 году американская писательница Гертруда Стайн, приехавшая в Париж прикупить новые живописные шедевры, приобрела для своей коллекции «Корзину с клубникой» Челищева. Павел Челищев умер 1 августа 60 лет назад в Италии от воспаления легких. Позже сестра художника перевезла его останки в Париж. See more details •	2 Σαν σήμερα: Στις 2 Αυγούστου ο Στάλιν υλοποίησε την ιδέα του Μέγα Πέτρου Σαν σήμερα: Στις 2 Αυγούστου ο Στάλιν υλοποίησε την ιδέα του Μέγα Πέτρου Αύγουστος 2, 2020 Σαν σήμερα: Στις 2 Αυγούστου ο Στάλιν υλοποίησε την ιδέα του Μέγα Πέτρου Στις 2 Αυγούστου του 1933 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του καναλιού ανάμεσα στη Λευκή και τη Βαλτική θάλασσα, που κράτησε… ένα χρόνο και εννέα μήνες. Ο Ιωσήφ Στάλιν υλοποίησε την ιδέα του Μέγα Πέτρου και σε χρόνο ρεκόρ: η διώρυγα του Παναμά μήκους 80 χμ χτιζόταν επί 28 χρόνια, η διώρυγα του Σουέζ μήκους 160 χμ – 10 χρόνια, και το κανάλι στο αφιλόξενο, βραχώδη Βορρά της Ρωσίας, μήκους 227 χμ (!) παραδόθηκε από τους εργολάβους σε λιγότερο από 2 χρόνια. Την ιδέα και την σκοπιμότητα της κατασκευής ενός τέτοιου έργου συνέλαβε ο Μέγας Πέτρος ακόμα το 1702, κατά τον Μεγάλο Βόρειο πόλεμο το 1702. Στους επόμενους δύο αιώνες την επανέλαβαν κάποιοι Ρώσοι αξιωματούχοι, και μόνο ο Στάλιν πέρασε από τις ιδέες στην πράξη. Βέβαια, το κανάλι στοίχισε ελάχιστα στο κράτος: το έχτισαν 280.000 κρατούμενοι, με μηδαμινά τεχνικά μέσα… В этот день: 2 августа Иосиф Сталин реализовал идею Петра Великого 2 августа 1933 года было завершено сооружение Беломорско-Балтийского канала, которое продолжалось... год и девять месяцев. Иосиф Сталин реализовал идею Петра Великого в рекордные сроки: Панамский канал длиной 80 км строился 28 лет, Суэцкий канал длиной 160 км – 10 лет, а канал на суровом, скалистом русском Севере длиной 227 км (!) был построен меньше, чем за 2 года! Идея о целесообразности постройки такого канала пришла Петру Первому во время Великой Северной войны 1702 года, после него в течение следующих веков эту идею поддерживали многие русские чиновники, но вот перейти от слов к делу удалось лишь Иосифу Сталину. Правда, государству этот проект почти ничего не стоил: строили канал 280.000 заключенных, и почти голыми руками… See more details •
3 Σαν σήμερα: Στις 3 Αυγούστου η Μόσχα υποδέχθηκε τους αστέρες του Χόλιγουντ Σαν σήμερα: Στις 3 Αυγούστου η Μόσχα υποδέχθηκε τους αστέρες του Χόλιγουντ Αύγουστος 3, 2020 Σαν σήμερα: Στις 3 Αυγούστου η Μόσχα υποδέχθηκε τους αστέρες του Χόλιγουντ Στις 3 Αυγούστου του 1959 στη Μόσχα άνοιξε το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που φιλοξένησε πολλούς αστέρες του παγκοσμίου κινηματογράφου, όπως, π.χ., η Τζίνα Λολομπρίτζιντα και Ελίζαμπεθ Τέιλορ, που απεικονίζονται στην φωτογραφία. Το σύνθημα του Φεστιβάλ ήταν «Για τον ανθρωπισμό της κινηματογραφικής τέχνης και για την φιλία των λαών!» Κανονικά το πρώτο Φεστιβάλ διοργανώθηκε στη Μόσχα το 1935, με Πρόεδρο τον Σεργκέι Αϊζενστάιν, και ήταν το δεύτερο αρχαιότερο της Ευρώπης μετά το Φεστιβάλ της Βενετίας (1932). Αλλά η ιστορία των τακτικών διοργανώσεων ξεκινάει από το Φεστιβάλ της 3ης Αυγούστου του 1959, όπου το Μεγάλο βραβείο κέρδισε η ταινία του Σεργκέι Μπονταρτσούκ Η μοίρα ενός ανθρώπου. Μέχρι το 1995 τα Διεθνή Κινηματογραφικά Φεστιβάλ της Μόσχας διοργανώνονταν κάθε μονό έτος, από το 1995 το Φεστιβάλ διεξάγεται κάθε χρόνο. Από το 1989 το κύριο βραβείο του Φεστιβάλ έγινε ο «Χρυσός Γεώργιος»: ως γνωστόν, ο Άγιος Γεώργιος είναι ο προστάτης της ρωσικής πρωτεύουσας και κοσμεί το έμβλημά της. В этот день: 3 августа Москва приняла у себя звезды Голливуда 3 августа 1959 года в Москве открылся Ι-ый Московский Международный Кинофестиваль, принявший многие звезды мирового кинематографа, таких как, к примеру, изображаемые на фотографии Джина Лоллобриджида и Элизабет Тейлор. Девиз Фестиваля – «За гуманизм киноискусства и дружбу между народами!». По идее, первый Фестиваль состоялся в Москве в 1935 году, руководил которым Сергей Эйзенштейн. Это был второй старейший Фестиваль в Европе, после Венецианского Фестиваля, открывшегося в 1932 году. Но история регулярных Кинофестивалей берет свое начало именно 3 августа 1959 года, на котором Большой приз был вручен фильму Сергея Бондарчука Судьба человека. До 1995 года Московские Международные Кинофестивали проводились по нечетным годам, с 1995 года – ежегодно. С 1989 года главным призом Фестиваля является «Золотой Георгий»: ведь известно, что Святой Георгий - покровитель российской столицы и украшает ее герб. See more details •	4 Σαν σήμερα: Στις 4 Αυγούστου σίγησε η «επίσημη φωνή» του Κρεμλίνου Σαν σήμερα: Στις 4 Αυγούστου σίγησε η «επίσημη φωνή» του Κρεμλίνου Αύγουστος 4, 2020 Σαν σήμερα: Στις 4 Αυγούστου σίγησε η «επίσημη φωνή» του Κρεμλίνου Στις 4 Αυγούστου του 1983 πέθανε άνθρωπος, τη φωνή του οποίου γνωριζαν πολύ καλά εκατομμύρια σοβιετικοί πολίτες. Είναι ο διάσημος Γιούρι Λεβιτάν, που ανακοίνωσε από ραδιόφωνο την αρχή του Μεγάλου Πατριωτικού πολέμου στις 22 Ιουνίου του 1941 και την νίκη της Σοβιετικής Ένωσης και τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 9 Μαίου του 1945. Όλα τα μεγάλα γεγονότα – καλά και κακά – έπαιρναν σάρκα και οστά χάρη στην βαθιά, ανεπανάληπτη φωνή του Λεβιτάν. Γεννήθηκε το 1914 στην πόλη Βλαντιμίρ και ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Ήρθε στη Μόσχα, αλλά απέτυχε και ήθελε να επιστρέψει στο σπίτι του και να ξεχάσει για πάντα τη σκηνή. Αντί αυτού όμως, έκανε μια τελευταία προσπάθεια και πήγε στην οντισιόν των εκφωνητών ραδιοφώνου. Τον δέχτηκαν αμέσως και στα 19 του χρόνια έγινε ο κύριος εκφωνητής της αχανούς Σοβιετικής Ένωσης. Πώς; Στο ραδιοφωνικό δελτίο διάβασε τον πεντάωρο λόγο του Στάλιν στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ χωρίς κανένα λάθος και χωρίς να σκοντάψει ούτε μια φορά. Οι Γερμανοί επίσης γνώριζαν πολύ καλά αυτή τη φωνή, και με την προσωπική διαταγή του Χίτλερ εξαπέλυσαν ένα ανελέητο κυνηγητό. Ο τόπος παραμονής του Λεβιτάν στη διάρκεια όλου του πολέμου παρέμεινε μυστικός. Το σήμα του ραδιοσταθμού περνούσε από κάμποσους διακομιστές, τον ίδιον τον Λεβιτάν μετέφεραν από πόλη σε πόλη… Η φωνή του ήταν φωνή του Κρεμλίνου και μετά το θάνατο του Στάλιν, μέχρι τις 4 Αυγούστου του 1983, όταν στην ηλικία των 69 ετών, ο θρυλικός εκφωνητής πέθανε μετά από τη συνάντηση με τους βετεράνους της περίφημης μάχης του Κουρσκ, μάχης των τανκς. https://www.youtube.com/watch?v=kYJ9uMtwbRI Ανακοίνωση της Νίκης και της Συνθηκολόγησης В этот день: 4 августа смолк «официальный голос» Кремля 4 августа 1983 года ушел из жизни человек, голос которого знал весь многомиллионный Советский Союз. Речь идет о легендарном Юрии Левитане, который 22 июня 1941 года объявил стране по радио о начале войны и 9 мая 1945 года возвестил о победе и капитуляции фашистской Германии. Все крупнейшие события страны – счастливые и несчастливые – объявлялись по радио глубоким, неповторимым голосом Юрия Левитана. Родился Левитан в 1914 году во Владимире, и в юности мечтал стать актером. Но в Москве в актерский цех его не приняли, и, разочарованный, он решил вернуться в родной город и навсегда забыть о профессии актера. Перед отъездом он пришел на прослушивание, где отбирались кандидаты в будущие дикторы на радио. Левитана не только тут же приняли, но уже в 19 лет он стал основным диктором бескрайнего СССР. Как это произошло? Он прочитал по радио пятичасовой доклад Сталина на 17-ом Съезде партии без единой ошибки и запинки. С листа. Немцам тоже был прекрасно известен левитановский голос. Не зря за диктором охотились по личному приказу фюрера. Место пребывания Левитана во время войны было строго засекречено, сигнал в обязательном порядке ретранслировался, а самого диктора перевозили из города в город... Он оставался «официальным голосом Кремля» и после смерти Сталина, вплоть до 4 августа 1983 года, когда в возрасте 69 лет легендарный диктор скончался после встречи с ветеранами Курской битвы. https://www.youtube.com/watch?v=kYJ9uMtwbRI Левитан объявляет о Победе в войне и капитуляции фашистской Германии See more details •	5 Σαν σήμερα: Στις 5 Αυγούστου γεννήθηκε ο «μυστικιστής» Ρώσος ζωγράφος Σαν σήμερα: Στις 5 Αυγούστου γεννήθηκε ο «μυστικιστής» Ρώσος ζωγράφος Αύγουστος 5, 2020 Σαν σήμερα: Στις 5 Αυγούστου γεννήθηκε ο «μυστικιστής» Ρώσος ζωγράφος Στις 5 Αυγούστου του 1844 γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους ρεαλιστές ζωγράφους, Ιλιά Ρέπιν (1844-1930), «Τολστόι» της ρωσικής ζωγραφικής, έργα του οποίου κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία της Ρωσίας. Στους μουσαμάδες του απεικονίζεται η ρωσική ιστορία, η ρωσική κοινωνία και στα περίφημα πορτραίτα του ζωντανεύουν τα πρόσωπα των σπουδαίων προσωπικοτήτων και άσημων ηρώων της εποχής του. Τον Ιλιά Ρέπιν αποκαλούν επίσης και «μυστικιστή» ζωγράφο και ως απόδειξη αναφέρουν τα εξής γεγονότα: 1. Το δεξί χέρι του ζωγράφου σταμάτησε να λειτουργεί, αφότου ολοκλήρωσε το 1885 τον πίνακα «Ο Ιβάν ο Τρομερός και ο γιος του Ιβάν, 16 Νοεμβρίου 1581». Οι μυστικιστές λένε, ότι ο πίνακας αυτός καταράστηκε, επειδή το απεικονιζόμενο από τον ζωγράφο γεγονός δεν συνέβη ποτέ… Αργότερα ο Ρέπιν έμαθε να ζωγραφίζει με το αριστερό χέρι… 2. Ένα άλλο περιστατικό συνέβη με τον ζωγράφο Αμπράμ Μπαλασόφ, που μόλις αντίκρισε αυτόν τον πίνακα, χίμηξε πάνω του και μαχαίρωσε τον μουσαμά. Μετά από αυτό κλείστηκε στο ψυχιατρείο. Εντωμεταξύ, όταν ο πίνακας πρωτοεκτέθηκε στην Πινακοθήκη Τρετιακόφ, πολλούς θεατές έπιασε τα κλάματα, κάποιους άλλους έπιασε υστερία. Οι σκεπτικιστές λένε, ότι ο πίνακας είναι υπερβολικά ρεαλιστικός, το αίμα ρέει άφθονο και δείχνει αληθινό. 3. Πολλά μοντέλα του Ρέπιν, ακόμα και τα επώνυμα, μετά την ολοκλήρωση του πορτραίτου τους, πέθαιναν. Κάποιοι – με βίαιο θάνατο. Έτσι, «θύματα» του Ρέπιν υπήρξαν ο συνθέτης Μουσόργκσκι και ο συγγραφέας Πίσεμσκι, ο γιατρός Πιρογκόφ και ο ηθοποιός Μερσί ντ’ Αρτζάντο. Ο ποιητής Τιούτσεφ πέθανε, μόλις ο Ρέπιν ξεκίνησε το πορτραίτο του. Πέθαιναν και οι απολύτως υγιείς άνδρες, που ήταν μοντέλα του: έτσι, πέθαναν κάποιοι άνδρες, που του πόζαραν για τον πίνακα «Βαρκάρηδες του Βόλγα». 4. Οι πίνακες του Ρέπιν επηρέαζαν τα πολιτικά γεγονότα στη Ρωσία. Έτσι, μόλις ο ζωγράφος ολοκλήρωσε το έργο «Η επίσημη συνεδρίαση του Συμβουλίου του Κράτους», τα πρόσωπα, που απεικονίζονταν στον μουσαμά, σκοτώθηκαν στην πρώτη Ρωσική επανάσταση του 1905. Και μόλις ο Ρέπιν ολοκλήρωσε το πορτραίτο του Υπουργού Στολίπιν, τον δολοφόνησαν στο Κίεβο. 5. Στην ιδιαίτερη πατρίδα του ο ζωγράφος την πάτησε και ο ίδιος, όταν πήρε για μοντέλο τον μακρινό συγγενή του, τον οποίον θεωρούσαν μάγο. Μετά την ολοκλήρωση του πορτραίτου «Μουζίκος με το κακό το μάτι», ο ζωγράφος ασθένησε βαριά και παραλίγο να πεθάνει… Πηγή: http://diletant.media/articles/25594413/ В этот день: 5 августа родился «мистический» русский художник 5 августа 1844 года родился один из величайших русских художников-реалистов, Илья Репин (1844-1930), «Лев Толстой» русской живописи, картины которого украшают крупнейшие музеи России. На его полотнах оживает российская история, российское общество, легендарные сыны и неизвестные герои своей эпохи. Но Илью Репина, художника-реалиста, называют еще и «мистическим» художником. Вот что пишет по этому поводу журнал «Дилетант», приводя в доказательство следующие пять фактов: «Первый факт. Известно, что из-за постоянных переутомлений у знаменитого живописца начала болеть, а потом и вовсе отказала правая рука. На время Репин перестал творить и впал в депрессию. Согласно мистической версии, рука художника перестала действовать после того, как он написал картину «Иоанн Грозный и его сын Иван» в 1885 году. Мистики связывают эти два факта из биографии художника с тем, что написанная им картина была проклята. Мол, Репин отразил в картине несуществующие историческое событие, и из-за этого был проклят. Однако позже Илья Ефимович научился писать картины левой рукой. Другой мистический факт, связанный с этой картиной, произошел с иконописцем Абрамом Балашовым. Когда он увидел полотно Репина «Иоанн Грозный и его сын Иван», он накинулся на картину и порезал ее ножом. После этого иконописца отправили в психиатрическую лечебницу. Между тем, когда эту картину выставили в Третьяковской галерее многие из зрителей начинали рыдать, других картина вводила в ступор, а с некоторыми и вовсе случались истерические припадки. Скептики связывают эти факты с тем, что картина очень реалистично написана. Даже кровь, которой на холсте нарисовано очень много, воспринимается настоящей. Третий факт. Все натурщики Репина после написания полотна умирали. Многие из них — не своей смертью. Так, «жертвами» художника стали Мусоргский, Писемский, Пирогов, актер Мерси д’Аржанто. Федор Тютчев скончался сразу, как только Репин начал писать его портрет. Между тем, даже абсолютно здоровые мужчины умирали после того, как побывали натурщиками для картины «Бурлаки на Волге». Четвертый факт. Необъяснимо, но факт. Картины Репина повлияли на общеполитические события в стране. Так, после того, как художник в 1903 году написал картину «Торжественное заседание Государственного совета», чиновники, которые были изображены на полотне, погибли во время первой русской революции 1905-го года. А как только Илья Ефимович написал портрет премьер-министра Столыпина, натурщика застрелили в Киеве. Пятый факт. Еще один мистический случай, который повлиял на здоровье художника произошел с ним в родном городе Чугуеве. Там он написал картину «Мужик с дурным глазом». Натурщиком для портрета выступил дальний родственник Репина, Иван Радов, мастер золотых дел. Этот мужчина слыл в городе колдуном. После того, как Илья Ефимович написал портрет Радова, он, не старый еще и вполне здоровый мужчина, заболел. «Я подцепил в селе проклятую лихорадку», — жаловался Репин друзьям, — «Возможно, моя болезнь связана с этим колдуном. Силу этого человека я сам испытал, притом, дважды». Источник: http://diletant.media/articles/25594413/ See more details •	6 Σαν σήμερα: Στις 6 Αυγούστου οι «νεκροί» νίκησαν τους ζωντανούς Σαν σήμερα: Στις 6 Αυγούστου οι «νεκροί» νίκησαν τους ζωντανούς Αύγουστος 6, 2020 Σαν σήμερα: Στις 6 Αυγούστου οι «νεκροί» νίκησαν τους ζωντανούς Στις 6 Αυγούστου του 1915, στην ιστορία του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου γράφτηκαν σελίδες με τρομακτικό και μυστικιστικό τίτλο, Η Επίθεση των νεκρών. Σ’ αυτό, που συνέβη στην πραγματικότητα, δεν υπήρχε κανένα μυστήριο. Υπήρχε απαράμιλλος ηρωισμός και αμέτρητη αυταπάρνηση, που επέτρεψε στους 60 Ρώσους στρατιώτες να νικήσουν… 7000 Γερμανούς! Μάλλον, οι 7000 Γερμανοί τράπηκαν σε φυγή χωρίς καν να ανταποδώσουν την επίθεση! Τράπηκαν σε φυγή από τρόμο και δέος, όταν οι στρατιώτες, που σύμφωνα με όλους τους κανόνες έπρεπε να ήταν νεκροί, κυριολεκτικά, σηκώθηκαν από τον τάφο τους και κυνήγησαν τον εχθρό! Αυτό το μοναδικό γεγονός συνέβη στις 6 Αυγούστου του 1915, όταν οι Γερμανοί έριξαν στο φρούριο Οσοβέτς στο Ανατολικό μέτωπο, που υπερασπιζόταν ένα ρωσικό τάγμα, θανατηφόρο χλώριο. Το φρούριο ήταν μικρό, αλλά απροσπέλαστο από τους γύρω βάλτους, και κατακτώντας το, για τους Γερμανούς άνοιγε ο δρόμος στη Ρωσία. «Οι Ρώσοι δεν παραδίδονται!» Αυτή η περίφημη φράση ακούστηκε για πρώτη φορά στις 6 Αυγούστου, όταν τόννοι χλωρίου έπεσαν πάνω στους υπερασπιστές του Οσοβέτς. «Δεν είχαμε μάσκες, γι΄αυτό τα τραύματα, τα χημικά εγκαύματα ήταν φρικτά. Το δέρμα στα χέρια και στα πρόσωπα γέμισε φουσκάλες, φτύναμε κομμάτια πνευμόνων με κάθε εκπνοή», θυμούνταν όσοι επέζησαν. Οι εναπομείναντες άνδρες τύλιξαν τα κεφάλια τους με κουρέλια και σαν ζωντανοί νεκροί όρμησαν πάνω στους Γερμανούς. Η όψη τους ήταν τόσο τρομακτική, ώστε οι Γερμανοί στρατιώτες πέταξαν τα τουφέκια και τράπηκαν σε φυγή, ποδοπατώντας ο ένας τον άλλον… В этот день: 6 августа «мертвые» победили живых 6 августа 1915 года в историю Первой мировой войны были вписаны страницы под ужасным и мистическим заголовком «Атака мертвецов». В действительности, в том, что произошло, не было никакой мистики. Был несравненный героизм, было полное самоотречение, что позволило 60 русским воинам обратить в бегство … 7000 немцев! Точнее, 7000 немцев обратились в бегство, не приняв боя! Обратились в бегство от ужаса и животного страха, когда вражеские воины, которые, по всем законам природы должны были быть мертвы, в буквальном смысле, поднялись из могил и бросились в атаку! Это не имеющее аналогов событие произошло 6 августа 1915 года, когда немцы атаковали смертоносным хлором крепость Осовец на Восточном фронте, которую защищал русский гарнизон. Крепость была небольшой и неприступной из-за окружающих ее глухих болот, но, если бы немцам удалось ее взять, то им открывался бы путь на Россию. «Русские не сдаются!» Эта знаменитая фраза прозвучала впервые 6 августа, когда тонны хлора обрушились на защитников Осовца. «Противогазов у нас не было, поэтому раны, химические ожоги, были ужасны. Кожа на руках и лице пузырилась, с каждым выдохом, мы выплевывали кровавые ошметки легких», - вспоминали уцелевшие защитники. Оставшиеся в живых воины, обмотав головы тряпками, как вставшие из гробов мертвецы бросились на немцев. Вид их был настолько жутким, что немцы побежали назад, побросав оружие и давя друг дружку ... See more details •	7 Σαν σήμερα: στις 7 Αυγούστου ξεκίνησε ο πρώτος «ρωσικός» γύρος του κόσμου Σαν σήμερα: στις 7 Αυγούστου ξεκίνησε ο πρώτος «ρωσικός» γύρος του κόσμου Αύγουστος 7, 2020 Σαν σήμερα: στις 7 Αυγούστου ξεκίνησε ο πρώτος «ρωσικός» γύρος του κόσμου Στις 7 Αυγούστου του 1803, από το λιμάνι της Κρονστάνδης στο Βορρά της Ρωσίας ξεκίνησε για το γύρω του κόσμου ένας μικρός στολίσκος, αποτελούμενος από δύο πλοία, την «Ναντέζντα» («Ελπίδα») και τον «Νέβα» με πλοιάρχους τον Ιβάν Κρουζενστέρν, που περιέγραψε μια σειρά νήσων της Ιαπωνίας και εξέδωσε τις σημειώσεις του ταξιδιού, και τον Γιούρι Λισιάνσκι, που ανακάλυψε μια νήσο της Χαβάης (έχει και το όνομά του, νήσος Λισιάνσκι) και περιέγραψε το νησί του Πάσχα (που πρωτοανακαλύψθηκε το 1722). Το ταξίδι κράτησε 3 χρόνια και 12 ημέρες, και τα πλοία πέρασαν από: Δανία, Μεγάλη Βρετανία, Κανάρια, Βραζιλία, Νησί του Πάσχα, νήσους Μαρκέζας, Χαβάη, Ιαπωνία, Αλάσκα, Κίνα, Πορτογαλία, νήσο Αγίας Ελένης, Αζόρες και επέστρεψαν στις 17 Αυγούστου του 1806 στην Κρονστάνδη. Η αποστολή εκπλήρωσε κάποιους κύριους στόχους ( όπως η μεταφορά στην Άπω Ανατολή των φορτίων της Ρωσοαμερικανικής Εταιρείας και η πώληση γούνας στην Κίνα), και απέτυχε αλλού (όπως η εγκαθίδρυση των διπλωματικών σχέσεων με τη Ιαπωνία). Η αποστολή δεν ήταν καθαρά ναυτική, αλλά και διπλωματική, εμπορική και επιστημονική: οι ειδικοί, που ταξίδεψαν με την «Ναντέζντα» («Ελπίδα») και τον «Νέβα», επέστρεψαν με τις τεράστιας σημασίες συλλογές βοτανικές, ζωολογικές, γεωλογικές, ωκεανογραφικές και εθνογραφικές, που προκάλεσαν ευρύτερο ενδιαφέρον σε όλο τον κόσμο. В этот день: 7 августа началось первое «русское» кругосветное путешествие 7 августа 1803 года, из Кронштадта пустился в кругосветное путешествие маленький флот, состоящий всего из двух небольших кораблей, «Надежды» и «Невы», под командованием Ивана Крузенштерна, который исследовал прилегающие к Японии острова и оставил ценнейшие записки, и Юрия Лисянского, открывшего один из островов Гавайского архипелага (он так и называется – остров Лисянского) и описавшего остров Пасхи, открытого в 1722 году. Путешествие продлилось 3 года и 12 дней, и корабли проплыли через: Данию, Великобританию, Канарские острова, Бразилию, остров Пасхи, Маркизские острова, Гавайские острова, Японию, Аляску, Китай, Португалию, остров Святой Елены, Азорские острова, и вернулись в Кронштадт 17 августа 1806. Экспедиция выполнила некоторые основные задания (как, перевозка грузов Российско-американской компании на Дальний Восток и продажа мехов в Китай), и в чем-то «оплошала» (не удалось установить дипломатические отношения с Японией). У нее не было чисто «морских» целей: специалисты, путешествующие на борту «Надежды» и «Невы», собрали богатейшие ботанические, зоологические, геологические, океанографические и этнографические коллекции, вызвавшие широчайший интерес во всем мире. See more details •	8 Σαν σήμερα: στις 8 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «πρωταθλητής των πρωταθλητών» Σαν σήμερα: στις 8 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «πρωταθλητής των πρωταθλητών» Αύγουστος 8, 2020 Σαν σήμερα: στις 8 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «πρωταθλητής των πρωταθλητών» Στις 8 Αυγούστου του 1949, σε ηλικία 78 χρονών, έφυγε από τη ζωή ο Ιβάν Ποντούμπνι (1871-1949), θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού, ανίκητος παλαιστής, τον οποίον οι Γάλλοι, αξεπέραστοι μαιτρ της γαλλικής πάλης, αποκάλεσαν «πρωταθλητής των πρωταθλητών». Γεννήθηκε στη σημερινή Ουκρανία, στην δοξασμένη Πολτάβα, στην οικογένεια Κοζάκων, και στα χρόνια, που ασχολήθηκε επαγγελματικά με τον αθλητισμό, δεν έχασε ούτε ένα πρωτάθλημα και πέντε φορές κέρδισε το Παγκόσμιο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Μάλλον, λάθος: το πρώτο του Παγκόσμιο πρωτάθλημα, το 1903 στο Παρίσι, όπου ήρθε μετά από μόλις ενός μηνός προπονήσεις στην γαλλική πάλη, ο Ιβάν Ποντούμπνι έχασε από τον 20χρονο Γάλλο Ραούλ Μπουσέ, πρωταθλητή Παρισιού. Κέρδισε και τους 11 θρυλικούς παλαιστές του κόσμου και έχασε από τον Γάλλο, που πάλεψε «βρώμικά», αλείβοντας το σώμα του με λάδι. Το 1905, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Αγία Πετρούπολη, ο Ρώσος γίγαντας θα πάρει το αίμα του πίσω και θα γίνει πρώτος Ρώσος Πρωταθλητής κόσμου στην πάλη. Όταν αργότερα ο Ποντούμπνι βρεθεί στο Παρίσι, ο Μπουσέ, που συνδεόταν με τον υπόκοσμο, θα αποπειραθεί να τον σκοτώσει. Η απόπειρα απέτυχε, και ο Μπουσέ αρνήθηκε να πληρώσει τη συμμορία: τον σκότωσαν οι αποτυχημένοι φονιάδες του Ποντούμπνι – παραδειγματικά, για αθέτηση της συμφωνίας! Ο Ρώσος, που δεν άντεχε τις ήττες, δεν συγχώρεσε ούτε τον νεκρό Μπουσέ, και όταν γέρασε και πήρε γάτο, τον ονόμασε Ραούλ. https://www.youtube.com/watch?v=bVSOspVrcLg Ιβάν Ποντούμπνι, 1912 В этот день: 8 августа ушел из жизни «чемпион чемпионов» 8 августа 1949 года, в возрасте 78 лет, ушел из жизни Иван Поддубный (1871-1949), легенда мирового спорта, непобедимый борец, которого французы, мастера французской борьбы, назвали «чемпионом чемпионов». Родился Поддубный на сегодняшней Украине, в героической Полтаве, в казацкой семье. За годы своей спортивной карьеры он не проиграл ни одного чемпионата и 5 раз был чемпионом мира среди профессионалов. Хотя, нет, один раз Иван Поддубный все-таки проиграл: свой самый первый чемпионат мира, в 1903 году в Париже, куда он приехал, потренировавшись всего лишь один месяц в незнакомой ему французской борьбе. Русский богатырь проиграл чемпиону Парижа, французу Раулю Буше, который перед схваткой натер свое тело маслом. Поддубный победил во всех 11 схватках с сильнейшими борцами мира, а Буше проиграл, хотя всем, без исключения, было ясно, что француз играл нечестно. В 1905 году, на чемпионате мира в Санкт-Петербурге, Поддубный обыграет Буше и станет первым русским чемпионом мира в борьбе. Позже, когда Поддубный вновь окажется в Париже, Буше, связанный с преступным миром, «закажет» убийство русского. Покушение провалилось, и Буше отказался платить наемным убийцам, за что те прибили его, в назидание. Поддубный, тяжело переживавший любые поражения, не простил даже мертвого Буше, и на старости лет заведя кота, назвал его Раулем. https://www.youtube.com/watch?v=bVSOspVrcLg Иван Поддубный, 1912 See more details •	9 Σαν σήμερα: Στις 9 Αυγούστου ξέσπασε η «γαμήλια εξέγερση» Σαν σήμερα: Στις 9 Αυγούστου ξέσπασε η «γαμήλια εξέγερση» Αύγουστος 9, 2020 Σαν σήμερα: Στις 9 Αυγούστου ξέσπασε η «γαμήλια εξέγερση» Στις 9 Αυγούστου του 1705, στην ρωσική πόλη Αστραχάν, τελέστηκαν ταυτόχρονα 100 γάμοι! Δεν είχαν καμιά σχέση με τους σύγχρονους κινέζικους γάμους στη Σαντορίνη, όπου οι νεόνυμφοι δίνουν όρκους αιώνιας αγάπης στη ρομαντική ατμόσφαιρα: στο Αστραχάν οι πατεράδες βρήκαν για τις κόρες τους γαμπρούς άρον-άρον, για να μην αναγκαστούν να τις παντρέψουν με… Γερμανούς! Αυτή την είδηση έφερε από τη Μόσχα ένας στρατιώτης: ο τσάρος Πέτρος (ο Μέγας Πέτρος, δηλαδή) ετοιμάζει, είπε, Διάταγμα, που θα απαγορεύει για 7 ολόκληρα χρόνια τα κορίτσια της πόλης να παντρεύονται τους ντόπιους νέους, αλλά μόνο τους ξένους, εν προκειμένω – τους Γερμανούς. Ο κόσμος πίστεψε πρόθυμα, μια και ήδη υπήρχε το Τσαρικό Διάταγμα, με το οποίο απαγορεύονταν τα ρωσικά παραδοσιακά ρούχα και επιβάλλονταν οι ενδυμασίες ευρωπαϊκές! Η «γαμήλια εξέγερση», όπως την ονόμασαν οι ιστορικοί, οδήγησε στην αληθινή εξέγερση κατά των αρχών, που έληξε, όπως είθισται, με αιματοχυσία… В этот день: 9 августа разразился «свадебный бунт» 9 августа 1705 года, в Астрахани, справили сразу 100 свадеб! Конечно же, их нельзя сравнивать с современными массовыми китайскими свадьбами на Санторине, где молодожены дают клятвы вечной любви в романтической атмосфере: в Астрахани отцы семейств искали женихов для своих дочерей в страшной спешке, боясь, что будут вынуждены выдать их замуж за … немцев! Эту информацию принес «на хвосте» московский стрелок: мол, царь Петр готовит Указ, по которому городским девушкам 7 лет нельзя будет выходить замуж за местных парней, а только за иностранцев, конкретно – за немцев. Народ поверил охотно: ведь совсем недавно Петр издал Указ, которым запрещалось носить традиционную русскую одежку, а только европейское платье. «Свадебный бунт», как его обозначили историки, вылился в самый настоящий бунт против властей и закончился, как водится, кровопролитием … See more details •
10 Σαν σήμερα: Στις 10 Αυγούστου γεννήθηκε ο θλιμμένος σατυρικός συγγραφέας Σαν σήμερα: Στις 10 Αυγούστου γεννήθηκε ο θλιμμένος σατυρικός συγγραφέας Αύγουστος 10, 2020 Σαν σήμερα: Στις 10 Αυγούστου γεννήθηκε ο θλιμμένος σατυρικός συγγραφέας Στις 10 Αυγούστου του 1895 γεννήθηκε ο μεγάλος Ρώσος σατυρικός συγγραφέας, Μιχαήλ Ζόσενκο, που τις δεκαετίες ΄20-΄30 ήταν ο δημοφιλέστερος σοβιετικός λογοτέχνης. Η χώρα πέθαινε από τα γέλια, διαβάζοντας τα διηγήματά του για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της, τις ιστορίες καθημερινής τρέλας και παραλογισμού. Δεν γέλαγε μόνο ο ίδιος ο Ζόσενκο, ένας εξαιρετικά νευρικός, θλιμμένος άνθρωπος με πολλές εμμονές και φοβίες. Ήταν παρασημοφορημένος στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, πολεμούσε στον Εμφύλιο πόλεμο, τον εξάντλησε όμως και τον νίκησε η καθημερινότητα, η μετριότητα και ο παραλογισμός. Το 1946 μετά από τις περίφημες οδηγίες της Οργανωτικής Επιτροπής του Κόμματος σχετικά με τα περιοδικά «Ζβεζντά» και «Λένινγκραντ», ο Μιχαήλ Ζόσενκο μαζί με την Άννα Αχμάτοβα και μερικούς άλλους λογοτέχνες, καταδικάστηκαν σε απόλυτη σιωπή και ανεργία. Μόλις το 1958 για τον Ζόσενκο «μισάνοιξαν» οι εκδοτικές ευκαιρίες και οι πύλες της Ένωσης Συγγραφέων, από την οποία εκδιώχθηκε μαζί με την Άννα Αχμάτοβα, αλλά ήταν ήδη αργά: πέθανε στο Λένινγκραντ στις 22 Ιουλίου του 1958 και ενταφιάστηκε στο δημοτικό νεκροταφείο της πόλης, μια και απαγορεύτηκε να ταφεί στο νεκροταφείο των συγγραφέων. В этот день: 10 августа родился печальный сатирический писатель 10 августа 1895 года родился выдающийся русский сатирический писатель Михаил Зощенко, самый популярный советский литератор 20-30-ых годов. Страна умирала со смеху, читая его рассказы о быте своих граждан, истории ежедневного сумасшествия и абсурда. Не смеялся только сам Зощенко, нервный, грустный человек со множеством навязчивых идей и страхов. А ведь он прошел героем Первую мировую войну, заслужив пять орденов за храбрость, но и тяжелейшее отравление газами и порок сердца. Прошел Гражданскую войну, но был истерзан, побежден серостью и абсурдом. В 1946 году, после печально знаменитого постановления Оргкомиссии ЦК о журналах «Звезда» и«Ленинград», Михаил Зощенко вместе с Анной Ахматовой и несколькими другими писателями был обречен на молчание и безработицу, а значит – на нищету. Только в 1958 году «приоткрылись» двери издательств и Союза писателей, из которого его и Ахматову выгнали с позором. Но для Зощенко было уже слишком поздно: 22 июля того же года Михаил Зощенко скончался и был похоронен на городском кладбище, так как на писательском кладбище хоронить его запретили власти. See more details •	11 Σαν σήμερα: Στις 11 Αυγούστου συνέβη η χειρότερη τραγωδία του σοβιετικού αθλητισμού Σαν σήμερα: Στις 11 Αυγούστου συνέβη η χειρότερη τραγωδία του σοβιετικού αθλητισμού Αύγουστος 11, 2020 Σαν σήμερα: Στις 11 Αυγούστου συνέβη η χειρότερη τραγωδία του σοβιετικού αθλητισμού Στις 11 Αυγούστου του 1979 στους ουρανούς της πόλης Ντνεπροντζερζίνσκ συγκρούστηκαν δυο αεροπλάνα: χάθηκαν ζωές 178 ανθρώπων, μεταξύ τους – των παικτών μιας από τις καλύτερες σοβιετικές ομάδες, της «Παχτακόρ» Τασκένδης. Τα δυο αεροπλάνα συγκρούστηκαν στα 7800 μέτρα πάνω από τη γη, και έγινε αυτό καθαρά από λάθος των δυο χειριστών του Πύργου ελέγχου στο αεροδρόμιο του Χάρκοβο... Επέζησε μόνο ο προπονητής της ομάδας, που την τελευταία στιγμή πήρε άδεια να δει την οικογένειά του και να βρει τους παίκτες του δυο μέρες αργότερα. Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Σοβιετικής Ένωσης αποφάσισε τότε, ότι η νέα ομάδα «Παχτακόρ» θα παραμείνει στη σούπερ λίγκα για δυο χρόνια ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, και ότι η «Παχτακόρ» θα έχει το δικαίωμα να προσκαλέσει στην ομάδα όποιον σοβιετικό παίχτη ήθελε. Στην Τασκένδη έφτασαν εθελοντές ποδοσφαιριστές από όλες τις γωνιές και λέσχες της Σοβιετικής Ένωσης. Μέχρι το 1976 για το «Παχτακόρ» έπαιζε και ο θρυλικός Έλληνας Βασίλης Χατζηπαναγής, ο καλύτερος Έλληνας παίκτης όλων των εποχών… В этот день: 11 августа советский спорт пережил одну из тяжелейших своих трагедий 11 августа 1979 года, над Днепродзержинском столкнулись два самолета. В авиакатастрофе погибли 178 человек, в том числе – 17 футболистов, вся молодая и перспективная команда ташкентского «Пахтакора», одна из лучших футбольных команд СССР. Самолеты столкнулись на высоте 7800 метров по вине двух диспетчеров харьковского аэропорта, в живых остался только главный тренер «Пахтакора», получивший отпуск на пару дней, чтобы повидаться с семьей. Футбольная Федерация СССР приняла тогда решение создать новую команду, в которую тренер мог пригласить любого футболиста из любого клуба, а также оставить «Пахтакор» в высшей лиге на два года, независимо от результатов. Вот когда в Ташкент стали съезжаться футболисты со всех уголков СССР, из самых разных команд. . До 1976 года за «Пахтакор» играл и легендарный грек Василис Хадзипанагис, признанный в Греции лучшим футболистом всех времен … See more details •	12 Σαν σήμερα: Στις 12 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή η πιο διάσημη νταντά της ρωσικής λογοτεχνίας Σαν σήμερα: Στις 12 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή η πιο διάσημη νταντά της ρωσικής λογοτεχνίας Αύγουστος 12, 2020 Σαν σήμερα: Στις 12 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή η πιο διάσημη νταντά της ρωσικής λογοτεχνίας Στις 12 Αυγούστου του 1828, σε ηλικία 70 ετών, έφυγε από τη ζωή ο πιο κοντινός, όπως πιστεύεται, άνθρωπος του μεγάλου Ρώσου ποιητή, Αλεξάντρ Πούσκιν, Αρίνα (Ιρίνα) Ροντιόνοβνα, νταντά του, με την οποία ο Πούσκιν ξεκίνησε τη ζωή του και με την οποία πέρασε αργότερα τα δύσκολα, αλλά πολύ δημιουργικά χρόνια στην εξορία, στο κτήμα Μιχάϊλοφσκογιε. Ήταν, εννοείται, δουλοπάροικος, χήρα με 4 παιδιά. Χάρη σε εκείνη, όπως λέει η παράδοση, ο Πούσκιν έγραψε τα περίφημα του παραμύθια και ήταν εξοικειωμένος και ερωτευμένος με τη ρωσική λαϊκή κληρονομιά. Εκείνη ήταν και πρότυπο της τροφού της Τατιάνας στον Ευγένιο Ονέγκιν και σε άλλα έργα. В этот день: 12 августа скончалась самая знаменитая няня русской литературы 12 августа 1828 года, в возрасте 70 лет, ушел из жизни самый близкий, как принято считать, человек великого русского поэта Александра Сергеевича Пушкина, его няня, Арина (Ирина) Родионовна, с которой Пушкин начал свою жизнь и которая неотлучно была рядом с ним в трудной, но такой творчески продуктивной Михайловской ссылке. Понятно, что Арина Родионовна была крепостной, вдовой, с четырьмя детьми, о которых мы ничего не знаем. Благодаря ей, опять же, согласно традиции, Пушкин написал свои прекрасные сказки и был влюблен в русскую народную культуру. Арина Родионовна была прототипом няни Татьяны в «Евгении Онегине» и других произведениях поэта. See more details •	13 Σαν σήμερα: στις 13 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «στρατηγός των πιονιών» Σαν σήμερα: στις 13 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «στρατηγός των πιονιών» Αύγουστος 13, 2020 Σαν σήμερα: στις 13 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «στρατηγός των πιονιών» Στις 13 Αυγούστου του 1984, σε ηλικία μόλις 55 ετών, έφυγε από τη ζωή ο αρμενικής καταγωγής θρυλικός σοβιετικός πρωταθλητής κόσμου (9ος) σε σκάκι (1963-1969), Τιγκράν Πετροσιάν. Όπως λένε οι ειδικοί, ήταν μοναδικός, ολοκληρωμένος παίκτης, εξίσου δυνατός στην επίθεση και στην άμυνα, μεγάλος γνώστης της στρατηγικής και της τακτικής, που χρησιμιποιούσε τη λογική, αλλά και τη διαίσθηση. Όσο κανείς άλλος, ήξερε να μεταχειρίζεται στη σκακιέρα τα πιόνια, επαναλαμβάνοντας, ότι τα πιόνια είναι η ψυχή του παιχνιδιού, όπως και οι στρατιώτες στον πόλεμο. Το βιβλίο του «Οι σκακιστικές διαλέξεις» ακόμα και τώρα θεωρείται ένα από τα καλύτερα και προσιτά εγχειρίδια για τους αρχάριους σκακιστές. Ο Τιγκράν Πετροσιάν ήταν διδάκτωρ φιλοσοφίας, και οι ειδικοί τον σινέκριναν με τον θρυλικό Χοσέ Καπαμπλάνκα, λέγοντας ότι και οι δυο τους δεν αντιλαμβάνονταν το σκάκι ως τυχερό παιχνίδι. В этот день: 13 августа ушел из жизни «генерал пешек» 13 августа 1984 года, в возрасте всего лишь 55 лет, из жизни ушел легендарный советский шахматист армянского происхождения, 9-ый чемпион мира (1963-1969), Тигран Петросян. Как утверждают специалисты, он был уникальным, гармоничным игроком, одинаково сильным в нападении и в защите, великий стратег и тактик, пользующийся разумно логикой и интуицией. Как никто другой, Петросян умел управлять пешками, считая, что они, как и солдаты на войне, являются душой сражений. Его книга «Шахматные лекции» и по сей день считается одним из лучших и доступных учебников для начинающих шахматистов. Тигран Петросян был кандидатом философских наук, и специалисты сравнивали его с великим Хосе Капабланкой: оба великих чемпиона отказывались смотреть на шахматы как на азартную игру... See more details •	14 Σαν σήμερα: Στις 14 Αουγούστου γεννήθηκε ένας από τους κύριους ιδρυτές του Ρωσικού συμβολισμού Σαν σήμερα: Στις 14 Αουγούστου γεννήθηκε ένας από τους κύριους ιδρυτές του Ρωσικού συμβολισμού Αύγουστος 14, 2020 Σαν σήμερα: Στις 14 Αουγούστου γεννήθηκε ένας από τους κύριους ιδρυτές του Ρωσικού συμβολισμού Στις 14 Αυγούστου του 1866 γεννήθηκε ένας σπουδαίος Ρώσος συμβολιστής, συγγραφέας και φιλόσοφος, όνομα του οποίου είναι αδίκως ξεχασμένο. Πρόκειται για τον Ντμίτρι Μερεζκόφσκι, που αρκετές φορές υπήρξε υποψήφιος για Νόμπελ Λογοτεχνίας, πρώτη φορά – το 1914, όταν το Βραβείο τελικά δεν απονεμήθηκε λόγω πολέμου. Το επόμενο έτος το Βραβείο πήρε ο Γάλλος Ρομαίν Ρολάν… Υπήρξε για 52 χρόνια ζευγάρι με την συμβολίστρια ποιήτρια και θεωρητικό ποίησης, Ζηναϊδα Γκίπιους: μαζί της και με τον Βασίλι Ροζάνοφ, έχει ιδρύσει το 1900 το Θρησκευτικό-φιλοσοφικό Σύλλογο. Ο Μερεζκόφσκι και η Γκίπιους δέχτηκαν απερίφραστα την Επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, αλλά αντιτάχθηκαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση, και το 1919 μετανάστευσαν στη Γαλλία, όπου το 1941 ο Ντίμτρι Μερεζκόφσκι πέθανε. Στα ελληνικά υπάρχουν, τουλάχιστον, δυο βιβλία του Μερεζκόφσκι – Λεονάρντο ντα Βίντσι (Εκδ. Σμίλη) και Η γένεση των Θεών ή ο Τουταγχκαμόν στην Κρήτη (Εκδ. Εκάτη). В этот день: 14 августа родился один из основателей русского символизма 14 августа 1866 года родился выдающийся русский писатель и философ, один из основателей течения символизма, Дмитрий Мережковский. Несколько раз Мережковский был кандидатом на Нобелевскую премию по литературе, но в первый раз ему помешала война (1914), в следующем году (1915) его «обошел» Ромен Роллан, в 1933 году – Иван Бунин. В течение целых 52 лет он ни на день не расставался со своей женой, поэтессой-символисткой и теоретиком поэзии, Зинаидой Гиппиус, вместе с которой, а также с философом Василием Розановым, учредил в 1900 году Религиозно-философское общество. Мережковский и Гиппиус сразу приняли Февральскую революцию 1917 года, но решительно отмежевались от Октябрьской революции и эмигрировали в 1919 году в Париж, где в 1941 году Мережковский скончался. На греческий язык переведены, по крайней мере, две его работы – «Леонардо да Винчи» (изд. Смили) и «Рождение богов. Тутанхамон на Крите» (изд. Экати). See more details •	15 Σαν σήμερα: Στις 15 Αυγούστου ολοκληρώθηκε η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο δέρας» Σαν σήμερα: Στις 15 Αυγούστου ολοκληρώθηκε η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο δέρας» Αύγουστος 15, 2020 Σαν σήμερα: Στις 15 Αυγούστου ολοκληρώθηκε η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο δέρας» Στις 15 Αυγούστου του 1993, το βράδυ της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες της Αμπχαζίας εγκατέλειψαν το εμπόλεμο Σουχούμι χάρη στην πραγματικά λαμπρή ελληνική επιχείρησης. «Χρυσόμαλλο δέρας». Να, τι πραγματικά συνέβη… «...Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ! Θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι Έλληνες της Αμπχαζίας. Στην περιοχή βίαιων των ένοπλων συγκρούσεων στο Σουχούμι εξακολουθούν να βρίσκονται περίπου δύο χιλιάδες Έλληνες, και είναι απαραίτητο, το ταχύτερο δυνατόν, να τους απομακρύνετε από εκεί. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν την περιοχή, όπου δεν υπάρχει ούτε ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε νερό, ούτε καύσιμα, ούτε τρόφιμα. Κάθε μέρα αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών από διασταυρούμενα πυρά..» Την επιστολή αυτή στις 8 Φεβρουαρίου του 1993 έστειλε η Ομοσπονδία Ελλήνων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης «Πόντος» στον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδας Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Δύο εβδομάδες αργότερα, η αντιπροσωπεία Ελλήνων της Γεωργίας επισκέφτηκε τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας και μίλησε για την κατάσταση των Ελλήνων της Αμπχαζίας, ζητώντας επίμονα να ληφθούν άμεσα μέτρα για την απομάκρυνσή τους. Έτσι ξεκίνησε η επιχείρηση "Χρυσόμαλλο δέρας", που έληξε έξι μήνες αργότερα, την ημέρα της Κοίμησεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου του 1993. Οι σκηνές που ξετυλίχθηκαν στην Αμπχαζία το ΄93, θύμιζαν τα γεγονότα του 1919 και 1922. Το πολυτελές κάποτε θέρετρο Σοχούμι έμοιαζε με την πυρπολημένη και λεηλατημένη Τραπεζούντα ή την Σμύρνη. Για την επιχείρηση αυτή χρειάστηκε μεγάλο θάρρος, στρατηγική, πειθαρχία και άψογος συγχρονισμός, αφού οι συντονιστές της βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά ο ένας από τον άλλον - στην Αθήνα, στη Μόσχα, στην Τιφλίδα, στο Σουχούμι. Τις περισσότερες πληροφορίες για τα γεγονότα έδωσαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελληνικής Πρεσβείας στη Μόσχα, Δημήτρης Καλμβρέζος, και ο δημοσιοφράγος Εβγκένι Κρούτικοφ. Η επιχείρηση που οργανώθηκε από την Ελλάδα και εφαρμόστηκε τόσο γρήγορα, φαντάζει εξωπραγματική: οι απεσταλμένοι στην Αμπχαζία έπρεπε να βρουν μέσα στο χάος του πολέμου πάνω από χίλιους Έλληνες, που ζούσαν ή κρύβονταν στο Σουχούμι και στα γύρω χωριά, να τους ενημερώσουν για την επιχείρηση, να συμπληρώσουν διαβατήρια, να τους στηρίξουν ψυχολογικά και υλικά. Επιπλέον, έπρεπε να έρθουν σε επαφή με τις γεωργιανές, τις ρωσικές αρχές και τις αρχές της Αμπχαζίας, και να προσαρμοστούν ταχύτατα στην σουρεαλιστική ποστ-σοβιετική πραγματικότητα. «Στις 21 Ιουλίου του 1993 με την τακτική πτήση Μόσχα-Τιφλίδα, έφτασαν τρεις καλοντυμένοι ξένοι μεσογειακής εμφάνισης , ακριβά ντυμένοι, με τεράστιες βαλίτσες, μια βαλίτσα χειρός ήταν δεμένη με χειροπέδες στο χέρι του νεώτερου από αυτούς, πιθανόν, στρατιωτικού», γράφει ο Ευγένι Κρούτικοφ. «Η αντιπροσωπεία της Ελληνικής Πρεσβείας στη Μόσχα, ο υπογράφων, ο στρατιωτικός ακόλουθος, Συνταγματάρχης κ. Γιώργος Κουσούλης και ο συνεργάτης της Πρεσβείας, κ. Πρόδρομος Τεκνόπουλος, έφτασε στην Τιφλίδα. Σκοπός της επίσκεψής μας ήταν να προετοιμάσουμε μαζί με τον Εκπρόσωπο του Εθνικού Ιδρύματος Υποδοχής και Αποκατάστασης Αποδήμων και Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων (Ε.Ι.Υ.Α.Π.Ο.Ε.), κ. Αδάμη Μητσοτάκη, την επιχείρηση οργανωμένης μεταφοράς των Ελλήνων της Αμπχαζίας στην Ελλάδα», - γράφει ο Καλαμβρέζος και συνεχίζει: «Αυτή η πανέμορφη πόλη της Μαύρης Θάλασσας με παραθαλάσσια ξενοδοχεία, εστιατόρια, δρόμους που περιβάλλονταν από πράσινο, καταστράφηκε. Παντού ερείπια με τοίχους υπό κατάρρευση, με χορτάρια να έχουν φυτρώσει στα φαγωμένα από οβίδες πεζοδρόμια». Μια τεράστια πόλη 160 χιλιάδων κατοίκων έμοιαζε με πόλη-φάντασμα: στους άδειους δρόμους δεν υπήρχε ψυχή, εκτός από τους στρατιώτες Καλάσνικοφ. Την εικόνα του τι πραγματικά συνέβη στην Τιφλίδα και στο Σουχούμι, δίνει ο Κρούτικοφ. Η βαλίτσα, δεμένη στο χέρι του Κουσούλη, ήταν γεμάτη δολάρια, αφού για κάθε τους βήμα οι Έλληνες έπρεπε να πληρώσουν: μια διανυκτέρευση στο «Μετέχι», μοναδικό ξενοδοχείο της Τιφλίδας με ηλεκτροδότηση και Ίντερνετ, κόστιζε 200 δολάρια! Οι Έλληνες έδωσαν χρήματα για ένα μήνα μπροστά. «Την επόμενη μέρα ο Συνταγματάρχης Κουσούλης ζήτησε από το Υπουργείο Αμύνης της Γεωργίας να τους παραχωρήσει αεροπλάνο για το Σουχούμι», γράφει ο Κρουτίκοφ. Ο απεσταλμένος, που έφτασε μυστικά από το Σότσι, παρέδωσε στον Καλαμβρέζο ένα ογκώδη φάκελο, το οποίο ο Πρόξενος είχε πάνω του μέχρι την τελευταία ημέρα. Αργότερα μάθαμε, ότι ο φάκελος περιείχε πολύτιμα διαβατήρια, που έπρεπε να συμπληρωθούν στο φλεγόμενο Σουχούμι και τα περίχωρά του». Στις 31 Ιουλίου ο Γεωργιανός Στρατηγός Γκλανταβάνζτε υποχώρησε, και νωρίς το πρωί οι Έλληνες με συνοδεία της στρατιωτικής αστυνομίας μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας. «Η επιμονή των Ελλήνων, η ακλόνητη αποφασιστικότητά τους να εκπληρώσουν την αποστολή και να αντιμετωπίσουν με σθένος κάθε ενδεχόμενο απρόοπτο, φάνηκε ήδη στο αεροδρόμιο, όπου επικρατούσε το απόλυτο χάος», γράφει ο Κρούτικοφ. Η Εθνική Φρουρά έπρεπε να φύγει για την Αμπχαζία αεροπορικώς, καθώς ούτε σιδηροδρομικώς, ούτε οδικώς δεν μπορούσε να φτάσει στο Σουχούμι. Οι βετεράνοι τσακώνονταν με τους νεοσύλλεκτους, οι Σβάνοι - με τους Γεωργιανούς, οι Έλληνες κινδύνευσαν άμεσα, όταν η στρατιωτική αστυνομία με δυσκολία κατάφερε να αποσπάσει τον Κουσούλη και τον Καλαμβρέζο από τα χέρια κάποιων μεθυσμένων στρατιωτικών». Στο Σουχούμι οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο κτίριο του πρώην σανατορίου του Υυπουργείου Αμύνης, το μόνο σχετικά ασφαλές μέρος. Παρά το γεγονός, ότι οι Αμπχάζιοι τηρούσαν την εκεχειρία, και η πόλη δεν κινδύνευε από τα πυρά, οι απειλές υπήρχαν άφθονες: μεθυσμένοι στρατιώτες, ληστείες, λεηλασίες. Ο Κουσούλης και ο Τεκνόπουλος έπρεπε να στείλουν στην Αθήνα την ακριβή περιγραφή της τοποθεσίας του λιμανιού, για το τελευταίο σκέλος της επιχείρησης. Οι λιμενικοί πέρασαν για κατασκόπους τους ξένους, που φωτογράφιζαν το λιμάνι, και παραλίγο να τους πυροβολήσουν. Φωτο_1 Μέσα στις επόμενες δέκα μέρες όλοι οι Έλληνες της Αμπχαζίας ενημερώθηκαν για την άφιξη των «Αργοναυτών», και υποδέχθηκαν τον Τεκνόπουλο και τον Κουσούλη σαν απελευθερωτές. Για την Αλεξαντρόβσκα, την Παυλόβσκα, την Χαληδόνα και άλλα χωριά σαν να ήρθε η Άνοιξη μετά από τον δριμύ χειμώνα. Ο Κουσούλης και ο Τεκνόπουλος δούλευαν πυρετωδώς, συμπληρώνοντας τα διαβατήρια: η ημέρα της εξόδου είχε οριστεί, αλλά κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί, ότι καμία από τις πλευρές δεν θα παραβίαζε την εκεχειρία. Με το φως των κεριών, που ο Κουσούλης με κίνδυνο για τη ζωή του αγόραζε στην αγορά της πόλης προς πέντε δολάρια το ένα, ο ίδιος και ο Τεκνόπουλος έκοβαν τις φωτογραφίες από τα παλιά οικογενειακά άλμπουμ και τα κολλούσαν στα διαβατήρια. Ο Καλαμβρέζος είχε την έδρα του στο κέντρο του Σουχούμι, σε ένα ελληνικό σπίτι. Εκείνες τις ημέρες εκδόθηκαν 1484 διαβατήρια… Όταν αυτό το γιγάντιο έργο ολοκληρώθηκε, η αποστολή της Ελληνικής Πρεσβείας επέστρεψε στην Τιφλίδα. Ο Ρώσος πρέσβης στη Γεωργία τους διαβεβαίωσε, ότι τουλάχιστον για λίγες μέρες ακόμα οι Αμπχάζιοι δεν θα παραβιάσουν την εκεχειρία. Κι έτσι η επιχείρηση «Χρυσόμαλλο δέρας» μπήκε στη δεύτερη και καθοριστική της φάση. «Στις 11 Αυγούστου από την Αθήνα έφτασε η ειδική ομάδα 11 ατόμων, που μετέφερε την ανθρωπιστική βοήθεια και τον στρατιωτικό εξοπλισμό. Την επόμενη μέρα πέταξαν με ένα μικρό αεροπλάνο στο Σουχούμι», θυμάται ο Καλαμβρέζος. «Στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας τους συνάντησε ο Καλαβρέζος προσπαθώντας αυτή τη φορά να κρατηθεί μακριά από τους Γεωργιανούς φρουρούς», συνεχίζει ο Κρούτικοφ. «Στο Σουχούμι οι Έλληνες επανεξέτασαν το λιμάνι και τις παρακείμενες οδούς και συζήτησαν με τους λιμενικούς τις τελευταίες λεπτομέρειες». Ο Στρατηγός Ντατουασβίλι και ο Υπουργός Αμύνης Γκεόργκι Καρκαρασβίλι, που «επέβλεπαν» τους Έλληνες, μόλις ένα χρόνο αργότερα εκτελέστηκαν με αυτόματα στην οδό Βερνάντσκι στη Μόσχα, μπροστά από το κτίριο της Ακαδημίας του Ρωσικού Γενικού Επιτελείου. Τι φοβερή περίοδος για όλους, κι όχι μόνο για τους Έλληνες, τους Αμπχάζιους, τους Γεωργιανούς! Νωρίς το πρωί της 15ης Αυγούστου του 1993 τα 11 άτομα των Ειδικών Δυνάμεων του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης της Ελλάδα κατέλαβαν το λιμάνι του Σουχούμι. Ταυτόχρονα έφτασε το πλοίο «Viscountess» και ξεκίνησε See more details •	16 Σαν σήμερα: Στις 16 Αυγούστου στο θεατρικό σανίδι πέθανε ηθοποιός, που γεννήθηκε επίσης στο θεατρικό σανίδι… Σαν σήμερα: Στις 16 Αυγούστου στο θεατρικό σανίδι πέθανε ηθοποιός, που γεννήθηκε επίσης στο θεατρικό σανίδι… Αύγουστος 16, 2020 Σαν σήμερα: Στις 16 Αυγούστου στο θεατρικό σανίδι πέθανε ηθοποιός, που γεννήθηκε επίσης στο θεατρικό σανίδι… Στις 16 Αυγούστου του 1987, σε ηλικία μόλις 46 ετών, πέθανε στη σκηνή ένας από τους χαρισματικότερους Ρώσους ηθοποιούς θεάτρου και κινηματογράφου, Αντρέι Μιρόνοφ, πρωταγωνιστής του περίφημου Θεάτρου Σάτιρας της Μόσχας. Η μητέρα του, ηθοποιός Μαρία Μιρόνοβα, γέννησε τον γιο της τις παραμονές της Ημέρας της Γυναίκας, στις 7 Μαρτίου του 1941, αμέσως μετά την παράσταση, σχεδόν στη σκηνή του Θεάτρου Μινιατούρας, όπου ήταν πρωταγωνίστρια. Ήταν ένας αληθινός σταρ: τραγουδούσε, χόρευε, ήταν μαιτρ της παντομίμας, ήταν εν ολίγοις άνθρωπος-ορχήστρα, και ίσως γι’ αυτό έπαιζε ασταμάτητα – και στο θέατρο και στο κινηματόγραφο, με τεράστια και μόνιμη επιτυχία. Ο Αντρέι Μιρόνοφ ήταν πολύ σεμνός, η μητέρα του έλεγε πάντα, ότι δεν πρόκειται να γίνει διάσημος ηθοποιός, γιατί δεν έχει σταγόνα ματαιοδοξίας. Και όμως έγινε. Χωρίς τη ματαιοδοξία, αλλά με απέραντη αγάπη και σεβασμό για τον θεατή του. Ο Αντρέι Μιρόνοφ πέθανε στη Ρίγα της Λετονίας, όπου έπαιζε στο θέατρο έναν από τους καλύτερους του ρόλους στους Γάμους του Φιγκαρό του Μολιέρου. Στο φινάλε της παράστασης της 14ης Αυγούστου χλόμιασε ξαφνικά, είπε την τελευταία του ατάκα: «Χαίρετε, μητέρα!» και… έχασε τις αισθήσεις. Σε δυο μέρες πέθανε. Όπως και ο Μολιέρος, στη σκηνή. В этот день: 16 августа на сцене умер актер, который родился на сцене... 16 августа 1987 года, всего лишь 46 лет от роду, умер на сцене один из лучших советских актеров театра и кино, Андрей Миронов, премьер Московского Театра Сатиры. Мать Андрея, актриса театра Мария Миронова, родила сына сразу же после представления, накануне Женского дня, 7 марта 1941 года, почти на сцене Театра Миниатюр, где она была премьершей. Андрей Миронов был настоящей звездой: он пел, танцевал, был отменным мимом, короче – истинный человек-оркестр. Возможно поэтому он и играл, не переставая – с неизменным успехом. Актер был очень скромным, и мать не раз говорила ему, что он никогда не будет знаменит, потому что у него нет ни капли тщеславия. Знаменитым Андрей Миронов стал и без тщеславия, благодаря таланту и бесконечной любви и уважению к своему зрителю. Андрей Миронов умер на гастролях в Риге, где он играл одну из лучших своих ролей в «Женитьбе Фигаро» Мольера. В финале, на спектакле 14 августа он проговорил последнюю атаку: «Прощайте, матушка!» и... потерял сознание. Через два дня он скончался Как и Мольер, на сцене. See more details •
17 Σαν σήμερα: Στις 17 Αυγούστου άνοιξε το Στάδιο, που θα ανοίξει το Μουντιάλ-2018 Σαν σήμερα: Στις 17 Αυγούστου άνοιξε το Στάδιο, που θα ανοίξει το Μουντιάλ-2018 Αύγουστος 17, 2020 Σαν σήμερα: Στις 17 Αυγούστου άνοιξε το Στάδιο, που θα ανοίξει το Μουντιάλ-2018 Στις 17 Αυγούστου του 1928 άνοιξε ένα από τα παλιότερα στάδια της Μόσχας, Στάδιο ΝΤΙΝΑΜΟ, όπου μια ζωή έπαιζε ο θρυλικός Λεφ Γιασίν, ολυμπιονίκης και μοναδικός τερματοφύλακας όλων των εποχών. Την ίδια μέρα στο παρθένο γρασίδι του σταδίου αγωνίστηκαν οι ομάδες της Λευκορωσίας και των εργατικών Σωματείων της Ελβετίας. Από αυτό το στάδιο, που κοσμεί σήμερα το άγαλμα του Γιασίν, θα ξεκινήσει του χρόνου το ΜΟΥΝΤΙΑΛ-2018 В этот день: 17 августа открылся стадион, который «откроет» Чемпионат мира-2018 17ого августа 1928 года, без году 90 лет назад, впервые заполнились трибуны старейшего московского стадиона, ДИНАМО, на котором команда Белоруссии встречалась с рабочими клубами Швейцарии. Это был «девственный» матч стадиона, и именно на его поле, на поле, где всю жизнь проиграл легендарный вратарь Лев Яшин, состоится самый первый матч Чемпионата мира по футболу-2018. А принимать болельщиков будет бронзовый Яшин, памятник которому установлен на территории стадиона. See more details •	18 Σαν σήμερα: Στις 18 Αυγούστου η Αγία Πετρούπολη απέκτησε τον Χάλκινο Καβαλάρη Σαν σήμερα: Στις 18 Αυγούστου η Αγία Πετρούπολη απέκτησε τον Χάλκινο Καβαλάρη Αύγουστος 18, 2020 Σαν σήμερα: Στις 18 Αυγούστου η Αγία Πετρούπολη απέκτησε τον Χάλκινο Καβαλάρη Στις 18 Αυγούστου του 1782, 235 χρόνια πριν, εγκαινιάστηκε το άγαλμα του Μέγα Πέτρου στην Αγία Πετρούπολη, το οποίο φιλοτεχνήθηκε με εντολή της Μεγάλης Αικατερίνης από τον Γάλλο γλύπτη Ετιέν Φαλκόνε. Ο Χάλκινος Καβαλάρης, όπως τον αποκάλεσαν οι κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης, έγινε σύμβολο της πόλης τους, αλλά στοίχειωσε και πολλούς ήρωες της μεγάλης ρωσικής λογοτεχνίας, ήρωες του Πούσκιν, του Γκόγκολ, του Ντοστογιέφσκι και άλλων. В этот день: 18 августа у Санкт-Петербурга появился Медный Всадник 18 августа 1782 года, 235 лет назад, состоялось торжественное открытие монумента Петру Великому, Медного всадника, созданного по приказу Екатерины Великой французским скульптором Этьеном Фальконе. Памятник быстро сделался эмблемой города, но и мрачным героем великой русской литературы, устрашавшим персонажей Пушкина, Гоголя, Достоевского See more details •	19 Σαν σήμερα: Στις 19 Αυγούστου ξεκίνησε το πραξικόπημα των τριών ημερών Σαν σήμερα: Στις 19 Αυγούστου ξεκίνησε το πραξικόπημα των τριών ημερών Αύγουστος 19, 2020 Σαν σήμερα: Στις 19 Αυγούστου ξεκίνησε το πραξικόπημα των τριών ημερών Στις 19 Αυγούστου του 1991, όταν ο Πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, βρισκόταν στις διακοπές στην Κριμαία, ο Αντιπρόεδρος της χώρας, Γενάντι Γιανάγιεφ, μαζί με τον Υπουργό Αμύνης, τον Υπουργό Εσωτερικών, τον Διοικητή της ΚαΓκεΜπε, ανακοίνωσαν, ότι ο Πρόεδρος της χώρας είναι άρρωστος, η εξουσία περνά στα χέρια του Αντιπροέδρου, και ότι συστήνεται η Επιτροπή Εκτάκτου Ανάγκης. Παράλληλα, στην πρωτεύουσα μπήκαν τα τανκς και μονάδες στρατού, μια και οι πραξικοπηματίες περίμεναν αντίδραση του Μπορίς Γιέλτσιν. Το πραξικόπημα εκδηλώθηκε για να αποτραπεί η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που ήταν προ των πυλών, μια και ο Γκορμπατσόφ ετοιμαζόταν να υπογράψει στις 20 Αυγούστου το νέο Συμβόλαιο λειτουργίας της αποκεντρωμένης πια Ένωσης. Το πραξικόπημα κράτησε έως τις 21 Αυγούστου, όταν με διαταγή του Γιανάγιεφ διαλύθηκε η Επιτροπή και οι πραξικοπηματίες παραδόθηκαν. Ηττήθηκαν, γιατί, πιθανόν, κανένας από τους αρχηγούς δεν ήθελε να πάρει την ευθύνη για πιθανή αιματοχυσία. Αδιευκρίνιστος παραμένει ο ρόλος του ίδιου του Γκορμπατσόφ μέσα σ’ αυτές τις τρεις ημέρες. Οι πληροφορίες διίστανται, και θα ήταν άδικο να υπερασπιζόμαστε την μία ή την άλλη άποψη. Το γεγονός είναι, ότι ο Γκορμπατσόφ επέστρεψε σε μια άλλη Μόσχα, στη Μόσχα του νικητή Γιέλτσιν. Ο Υπουργός Εσωτερικών, Μπορίς Πούγκο, αυτοκτόνησε, αυτοκτόνησε στο γραφείο του και ο στρατάρχης Σεργκέι Αχρομέγιεφ, αφήνοντας σημείωμα: «Δεν μπορώ να ζω, όταν πεθαίνει η πατρίδα μου και καταστρέφονται όσα θεωρούσα νόημα της ζωής μου». Ο Νικολάι Κρουτσίνα, αξιωματούχος της ΚΕ του ΚΚΣΕ έπεσε από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του. Στις 29 Αυγούστου το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ αναστέλλει τη δράση του ΚΚΣΕ σε όλη την επικράτεια της ΕΣΣΔ. Αυλαία. В этот день: 19 августа начался трехдневный путч 19 августа 1991 года, когда Президент СССР Михаил Горбачев находился на каникулах на своей крымской даче, вице-президент страны, Геннадий Янаев, вместе с министром обороны, министром внутренних дел и главой КГБ объявили, что Президент страны болен, а значит власть переходит в руки его заместителя. В связи со сложившейся ситуацией был создан Государственный Комитет по Чрезвычайному положению во главе с Янаевым. Параллельно, в столицу вошли танки и военные подразделения, так как путчисты ожидали реакции Бориса Ельцина. Переворот был организован с целью предотвратить развал СССР: начало ему должен был положить новый Договор о децентрализованном управлении страной, который 20 августа собирался подписать Михаил Горбачев. Но уже 21 августа все было кончено, когда Янаев распустил Комитет, а его члены были арестованы. Возможно, такое скорое поражение объясняется тем, что никто из организаторов переворота не хотел взять ответственность за неминуемое кровопролитие. Неясной остается роль самого Горбачева в эти три дня. Здесь информация противоречива, и было бы неверно принимать ту или иную сторону. Но факт остается фактом: Горбачев вернулся совсем в другую Москву, в Москву победителя Бориса Ельцина. Министр внутренних дел СССР Борис Пуго покончил жизнь самоубийством, в своем кабинете свел счеты с жизнью и маршал Сергей Ахромеев, оставив записку: «Не могу жить, когда гибнет мое Отечество и уничтожается все, что я всегда считал смыслом в моей жизни». Николай Кручина, управделами ЦК КПСС, разбился насмерть, выпав с балкона своей квартиры... 29 августа Верховный Совет СССР приостановил деятельность КПСС на территории всей страны. Занавес. See more details •	20 Σαν σήμερα: Στις 20 Αυγούστου λειτούργησαν οι «ρωσικές Βερσαλίες» Σαν σήμερα: Στις 20 Αυγούστου λειτούργησαν οι «ρωσικές Βερσαλίες» Αύγουστος 20, 2020 Σαν σήμερα: Στις 20 Αυγούστου λειτούργησαν οι «ρωσικές Βερσαλίες» Στις 20 Αυγούστου του 1721 άρχισαν να λειτουργούν τα περίφημα συντριβάνια του Πέτερχοφ, των θερινών ανακτόρων, τα οποία ίσα που πρόλαβε να χαρεί ο εμπνευστής τους, ο Μέγας Πέτρος. Γνώστης και θαυμαστής του δυτικού πολιτισμού, ο τσάρος της Ρωσίας ήθελε να φτιάξει τις Βερσαλίες του Βορρά, και τα κατάφερε περίφημα! Το Πέτερχοφ έγινε «πρωτεύουσα των συντριβανιών», ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα, όπου σήμερα λειτουργούν 10 Μουσεία και 3 πάρκα με 173 (!) συντριβάνια και 3 καταρράκτες! Το 1990 το συγκρότημα του Πέτερχοφ μπήκε στη λίστα της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του ΟΥΝΕΣΚΟ. В этот день: 20 августа заработал «русский Версаль» 20 августа 1721 года вступили в строй знаменитые фонтаны Петергофа, летнего дворцового ансамбля, которому еле успел порадоваться его вдохновитель и создатель, Петр Великий. Поклонник и знаток западной культуры, русский царь мечтал утереть нос французскому Версалю, что ему, безусловно, удалось!! Петергоф стал «столицей фонтанов», уникальным архитектурным шедевром, где сегодня работают 10 музеев и 3 парка с 173 (!) фонтанами и 3 κаскадами! В 1990 году ансамбль Петергофа был включен в список памятников культурного наследия ЮНЕСКО. See more details •	21 Σαν σήμερα: Στις 21 Αυγούστου η Επανάσταση εκτέλεσε τον ιδεολόγο της Σαν σήμερα: Στις 21 Αυγούστου η Επανάσταση εκτέλεσε τον ιδεολόγο της Αύγουστος 21, 2020 Σαν σήμερα: Στις 21 Αυγούστου η Επανάσταση εκτέλεσε τον ιδεολόγο της Στις 21 Αυγούστου του 1940, στο Μεξικό, δολοφονήθηκε ο ιδεολόγος της ρωσικής, αλλά και της παγκόσμιας Επανάστασης, 61χρονος Λέων Τρότσκι, δολοφονήθηκε από το «συντροφικό χέρι» του Ραμόν Μερκάντερ. Ήταν η δεύτερη στο Μεξικό απόπειρα δολοφονίας του κοντινότερου συντρόφου του Λένιν: επικεφαλής της πρώτης, αποτυχημένης, ήταν ο παγκοσμίου φήμης Μεξικανός ζωγράφος-τοιχογράφος, Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος! Ίσως ο Στάλιν και να είχε αρκεστεί στην απέλαση του Τρότσκι από την Σοβιετική Ένωση, αλλά ο Τρότσκι δεν τον άφηνε σε ησυχία, ούτε ο ίδιος είχε σκοπό να ηρεμήσει και να ασχοληθεί στο Μεξικό με εκτροφή κουνελιών και πτηνών. Έτσι, γράφει στο Μεξικό το θεμελιώδες έργο του Στάλιν, εκδίδει το πόνημα Η προδομένη Επανάσταση. Τι εστί η Σοβιετική Ένωση και πού βαδίζει, αλλά η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν το άρθρο Ο Βοργίας του Κρεμλίνου, όπου ευθύς κατηγορούσε τον Στάλιν, ότι δηλητηρίασε τον Λένιν... Στις 20 Αυγούστου ο Μερκάντερ έφερε στον Τρότσκι το άρθρο του, και μόλις ο άλλος ξεκίνησε την ανάγνωση, ο δολοφόνος έβγαλε το πιολέ και τον χτύπησε στο σβέρκο: η λεπίδα μπήκε στο κεφάλι του Τρότσκι 7 εκατοστά. Αλλά ο Τρότσκι δεν πέθανε, γύρισε, και έπιασε το πιολέ! Ο δολοφόνος τα έχασε και δεν μπόρεσε να αποτελειώσει το θύμα του. Οι φρουροί μπήκαν στο γραφείο και σάπισαν τον Μερκάντερ στο ξύλο, ο Τρότσκι, όμως, που διατηρούσε τις αισθήσεις του, διέταξε να μην σκοτώσουν τον δολοφόνο του, αλλά να μάθουν, ποιος τον έστειλε. Πέθανε στο νοσοκομείο, το πρωί της 21ης Αυγούστου. В этот день: 21 августа Революция пустила в расход своего идеолога 21 Αυγούστου 1940 года в Мексике был убит идеолог русской и мировой революции, 61летний Лев Троцкий, убит «товарищеской рукой» Рамона Меркандера . Это было уже второе покушение на Троцкого в Мексике: первой, неудачной, руководил великий художник-монументалист Альфаро Сикейрос! Вполне возможно, что Сталин не стал бы преследовать Троцкого, ограничившись депортацией из страны. Но вот сам Троцкий не оставлял Сталина в покое, не собирался угомониться и ограничиться разведением кроликов и птицы. Так, он пишет в Мексике свой фундаментальный труд «Сталин», издает работу «Преданная революция. Что такое Советский союз, и куда он идёт», но каплей, переполнившей стакан, стал текст «Сверхборджиа в Кремле», где он прямо обвинял Сталина в отравлении Ленина... 20 августа Меркандер принес Троцкому свою статью, и, когда тот углубился в чтение, ударил его по голове ледорубом, который вошел в череп аж на семь сантиметров! Но Троцкий вдруг обернулся и схватил рукой орудие убийства, чем привел Меркандера в полное замешательство, и тот не смог добить свою жертву. Ворвавшиеся в кабинет охранники принялись за Меркандера, но Троцкий, сохранявший сознание, запретил им убивать его, так как хотел знать, кто подослал к нему убийцу. Скончался Троцкий в больнице, утром 21ого августа. See more details •	22 Σαν σήμερα: Στις 22 Αυγούστου γεννήθηκε η Ρωσίδα «Miss Charme» των Καννών Σαν σήμερα: Στις 22 Αυγούστου γεννήθηκε η Ρωσίδα «Miss Charme» των Καννών Αύγουστος 22, 2020 Σαν σήμερα: Στις 22 Αυγούστου γεννήθηκε η Ρωσίδα «Miss Charme» των Καννών 90 χρόνια πριν, στις 22 Αυγούστου του 1927, γεννήθηκε μια από τις ωραιότερες γυναίκες του σοβιετικού και του παγκοσμίου κινηματογράφου, Ιρίνα Σκόμπτσεβα, η οποία δουλεύει στο χώρο του θεάματος έως σήμερα, μια και πέτυχε στη ζωή της σε όλα τα «μέτωπα» - και στο επαγγελματικό, και στο προσωπικό. Πρωτοεμφανίστηκε στο ρόλο της Δυσδαιμόνης στην ταινία «Οθέλος» του μεγάλου Σεργκέι Γιουτκέβιτς: το 1955 η ταινία παίχθηκε στις Κάννες, όπου απέσπασε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας, και η 28χρονη πρωταγωνίστρια, Ιρίνα Σκόμπτσεβα, χρίστηκε «Miss Charme». Στην ταινία ο συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Σεργκέι Μπονταρτσούκ, μελλοντικός σύζυγός της, με τον οποίον έζησε μια ολόκληρη ζωή – 45 χρόνια, μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος: ο μεγάλος σκηνοθέτης και ηθοποιός Σεργκέι Μπονταρτσιούκ πέθανε το 1994. Συνολικά η Ιρίνα Σκόμπτσεβα έπαιξε στον κινηματόγραφο 60 μεγάλους και μικρούς ρόλους, ένας από τους οποίους, ίσως ο καλύτερος – της καλλονής Έλεν Μπεζούχοβα στον Πόλεμο και Ειρήνη. В этот день: 21 августа родилась русская «Мисс Шарм» Каннского Фестиваля 90 лет назад, 22 августа 1927 года, родилась одна из красивейших женщин советского и мирового кинематографа, Ирина Скобцева, которая работает и по сей день, поскольку жизнь ее удалась на всех основных «фронтах» - как профессиональном, так и личном. Впервые она появилась на экране в роли «Дездемоны» в «Отелло» великого Сергея Юткевича: в 1955 году фильм был показан на Международном Каннском Фестивале, где завоевал приз за лучшую режиссуру, а сыгравшая главную роль 28-летняя Ирина Скобцева заслужила титул «Мисс Шарм». Ее партнером в фильме был Сергей Бондарчук, вскоре ставший и ее мужем, с которым актриса прожила целую жизнь, пока их не разлучила смерть: выдающийся режиссер и актер Сергей Бондарчук скончался в 1994 году. В общей сложности Ирина Скобцева сыграла в кино 60 больших и малых ролей, из которых, возможно, самая лучшая – Элен Безуховой в «Войне и мире» Сергея Бондарчука. See more details •	23 Σαν σήμερα: Στις 23 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο καλλιτέχνης, που αναδιαμόρφωνε τον κόσμο Σαν σήμερα: Στις 23 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο καλλιτέχνης, που αναδιαμόρφωνε τον κόσμο Αύγουστος 23, 2020 Σαν σήμερα: Στις 23 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο καλλιτέχνης, που αναδιαμόρφωνε τον κόσμο 40 χρόνια πριν, στις 23 Αυγούστου του 1977, έφυγε από τη ζωή ένας από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως καλλιτέχνες, Ρώσος κι αργότερα – Αμερικανός ζωγράφος, γλύπτης, αρχιτέκτονας, θεωρητικός Τέχνης, Ναούμ Γκαμπό, που γεννήθηκε το 1890 στη ρωσική πόλη Μπριάνσκ ως Ναούμ Πέβζνερ. Από τα 17 του χρόνια άρχισε να πειραματίζεται με υλικά και σχήματα, συνειδητοποιώντας, ότι δεν ήρθε σ’ αυτόν τον κόσμο για να τον αποτυπώνει, αλλά για να τον αναδιαμορφώνει, κάτι που διακήρυξε στο Ρεαλιστικό Μανιφέστο, το οποίο συνέταξε μαζί με τον αδερφό του, ζωγράφο και γλύπτη Αντουάν Πέβζνερ. Η συνεισφορά των αδερφών Πέβζνερ – πρωτοπόρων του AVANTGARDE - στις σύγχρονες πλαστικές και εφαρμοσμένες τέχνες είναι τεράστια, και ιδιαίτερα – στην εξέλιξη της αφηρημένης τέχνης. В этот день: 23 августа из жизни ушел художник, который переделывал мир 40 лет назад, 23 августа 1977 года, из жизни ушел один из крупнейших в мире творцов, русский и позже американский художник, скульптор, архитектор и теоретик искусства Наум Габо, родившийся в русском Брянске как Наум Певзнер в 1890 году. С 17 лет он начал экспериментировать с материалами и формами, осознавая, что пришел в этот мир не для того, чтобы его изображать, а чтобы его переделывать, о чем громогласно заявил в составленном вместе с братом, художником и скульптором Антуаном Певзнером, в «Реалистическом манифесте». Вклад братьев Певзнеров – выдающихся авангардистов – в современное пластическое и прикладное искусство трудно переоценить, особенно – в развитие абстрактного искусства. See more details •
24 Σαν σήμερα: Στις 24 Αυγούστου γεννήθηκε Μουσουλμάνος, για τον οποίον είναι υπερήφανη η Ρωσία Σαν σήμερα: Στις 24 Αυγούστου γεννήθηκε Μουσουλμάνος, για τον οποίον είναι υπερήφανη η Ρωσία Αύγουστος 24, 2020 Σαν σήμερα: Στις 24 Αυγούστου γεννήθηκε Μουσουλμάνος, για τον οποίον είναι υπερήφανη η Ρωσία Το 2012 γυρίστηκε ντοκιμαντέρ «Μουσουλμάνοι, για τους οποίους είναι υπερήφανη η Ρωσία», και ήρωας του β΄ μέρους του έγινε ο Ρώσος αστροναύτης ουζμπεκικής καταγωγής, γεννημένος στις 24 Αυγούστου του 1964 στην Κιργισία, Σαλιτζάν Σαρίποφ. Για πρώτη φορά ο Σαλιτζάν Σαρίποφ πέταξε στο Διάστημα ως μέλος της αμερικανικής αποστολής του διαστημόπλοιου «Endeavour», που συνδέθηκε στο Διάστημα με τον ρωσικό τροχιακό διαστημικό συγκρότημα ΜΙΡ.Τη δεύτερη φορά πέταξε στο Διάστημα ως αρχηγός του διαστημόπλοιου «Σογιούζ ΤΜΑ-5» και εργάστηκε ως μηχανικός πτήσης της 10ης κύριας αποστολής του Διεθνούς διαστημικού σταθμού: έμεινε εκεί ψηλά για επτά ολόκληρους μήνες και δυο φορές βγήκε στο ανοιχτό Διάστημα. «Ο πλανήτης μας είναι εκπληκτικά, απίστευτα ωραίος. Αν όλοι οι άνθρωποι μπορούσαν να δουν τη Γη μας από το Διάστημα, δε θα ξαναείχαμε ποτέ πολέμους… Από κει ψηλά δεν διακρίνεις σύνορα, διακρίνεις όμως καθαρά το λεπτό στρώμα ατμόσφαιρας, που προστατεύει τη ζωή στη Γη. Και διακρίνεις ξεκάθαρα, πόσο άσχημα φέρονται οι άνθρωποι στη Γη, ακόμα και τις πετρελαιοκηλίδες διακρίνεις… Η Γη είναι μικρή, εύθραυστη και ωραία, πρέπει να την προστατεύσουμε», έγραφε ο αστροναύτης. Σήμερα ο Ρώσος αστροναύτης, ουζμπεκικής καταγωγής, γεννημένος στην Κιργισία Σαλιτζάν Σαρίποφ, εργάζεται στο Κέντρο προετοιμασίας αστροναυτών «Γιούρι Γκαγκάριν», και ασχολείται με την…διαστημική οικολογία. В этот день: 24 августа родился мусульманин, которым гордится Россия В 2012 году вышел фильм «Мусульмане, которыми гордится Россия», героем второй части которого стал российский космонавт узбекского происхождения, рожденный 24 августа 1964 года в Киргизии Салиджан Шарипов. Впервые он полетел в космос в составе американского экипажа корабля «Endeavour», который состыковался в космосе с российской орбитальной станцией «МИР». Вторично Салиджан Шарипов полетел капитаном корабля «Союз ΤΜΑ-5» и работал бортинженером 10-ой основной экспедиции Международной космической станции: он находился в космосе целых семь месяцев и дважды выходил в открытый космос. «Наша планета прекрасна, она невероятно красива. Если бы все люди увидели нашу Землю из космоса, мне кажется, у нас никогда не было бы войн… Оттуда границ не видно, зато отлично заметен тонкий слой атмосферы, который защищает жизнь на Земле. И очень хорошо видно, как плохо люди относятся к природе, можно различить даже нефтяные пятна. Земля — она такая маленькая, хрупкая, красивая, мы должны защищать и беречь её», - писал космонавт. Сегодня российский космонавт узбекского происхождения, рожденный в Киргизии Салиджан Шарипов работает в Центре подготовки космонавтов им. Ю. Гагарина и занимается... космической экологией. See more details •	25 Σαν σήμερα: Στις 25 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, που αγάπησε βαθιά μια ελληνική πόλη Σαν σήμερα: Στις 25 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, που αγάπησε βαθιά μια ελληνική πόλη Αύγουστος 25, 2020 Σαν σήμερα: Στις 25 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, που αγάπησε βαθιά μια ελληνική πόλη Στις 25 Αυγούστου του 1938, σε ηλικία των 68 ετών, πέθανε ο σπουδαίος Ρώσος συγγραφέας Αλεξάντρ Κουπρίν, πέθανε στο Λένινγκραντ, ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στην πατρίδα από τη Γαλλία, ύστερα από την απουσία 18 ετών. Ο συγγραφέας του περίφημου, κλασικού Βραχιολιού με τους γρανάτες, πολυμεταφρασμένου και πολυδιαβασμένου στα ελληνικά, όπως και αρκετά άλλα έργα του Κουπρίν. Θα σταθούμε σήμερα αποκλειστικά στην «ελληνική περίοδο» της ζωής του στην Κριμαία, στην πόλη των Ελλήνων της Κριμαίας, ιστορική Μπαλακλάβα, όπου πήγε, σαγηνευμένος από της αφηγήσεις του Έλληνα της Αγίας Πετρούπολης, εμπόρου στρειδιών Γ. Δεναξά. Ο Κουπρίν έφτασε εδώ για πρώτη φορά το 1904, καταγοητεύτηκε και έμεινε, κάνοντας παρέα με τους κυρίως Έλληνες ψαράδες της Μπαλακλάβα και ψαρεύοντας μαζί τους. Μια μέρα, μετά από καλή ψαριά και το γλέντι στο ταβερνάκι, ο Κουπρίν μαζί με τους φίλους του ψαράδες βρέθηκε στο τηλεγραφείο, από όπου στην πρωτεύουσα έφυγε τηλεγράφημα με τον παραλήπτη τον ίδιο τον Αυτοκράτορα: «Η Μπαλακλάβα αυτοανακηρύσσεται ελεύθερη Δημοκρατία των Ελλήνων ψαράδων. Κουπρίν». Του απάντησε ο Πρωθυπουργός: «Να μην πίνεις με άδειο στομάχι. Στολίπιν». Ο Κουπρίν αφιέρωσε πολλά διηγήματα στους Έλληνες φίλους του, αναφέροντας και τα ονόματά τους. Αργότερα ο Κουπρίν αγόρασε οικόπεδο στη θέση Κεφαλόβρυση, μια και ήθελε να χτίσει σπίτι και να μείνει για πάντα σ’ αυτόν τον ελληνικό παράδεισο, κάτι που δεν έγινε ποτέ: μετά την καταστολή της εξέγερσης των ναυτικών στο καταδρομικό «Οτσάκοφ» (1905), ο Κουπρίν φυγάδευσε αρκετούς από αυτούς, και εκδιώχθηκε κι ο ίδιος από την πόλη. Για πάντα. Το 1994 η Δημοτική Βιβλιοθήκη της πόλης πήρε το όνομα του Κουπρίν, και από το 2009 το άγαλμα του συγγραφέα κοσμεί την πόλη και θεωρείται από κυριότερα αξιοθέατα της Μπαλακλάβας… В этот день: 25 августа из жизни ушел выдающийся русский писатель, который влюбился в греческий город 25 августа 1938 года, в возрасте 68 лет, скончался выдающийся русский писатель Александр Куприн, скончался в Ленинграде год спустя после возвращения на родину из Франции, где целых 18 лет пребывал в эмиграции. Писатель знаменитого «Гранатового браслета», не единожды переведенного на греческий язык и чрезвычайно любимого греческими читателями, как, впрочем, и другие его произведения. Сегодня мы остановимся исключительно на «греческом периоде» его жизни в Крыму, в городе крымских греков, Балаклаве, куда он отправился, зачарованный рассказами крымского грека Г. Денаксаса, столичного торговца устрицами. Куприн приехал в Балаклаву впервые в 1904 году, влюбился в нее и остался, водя компанию с балаклавскими рыбаками, в основном – греками, и рыбача вместе с ними. Однажды, после удачного дня и попойки в местной таверне, Куприн вместе со своими товарищами-греками завалился на местный телеграф, откуда ушла телеграмма в адрес самого императора российского: «Балаклава объявляет себя свободной республикой греческих рыбаковъ. Куприн». На каковую ему ответил премьер-министр: «Когда пьешь – закусывай. Столыпин». Своим греческим друзьям Куприн посвятил замечательные рассказы, где названа масса греческих имен и фамилий. Вскоре писатель приобрел земельный участок в местечке с греческим же названием Кефало-Вриси, где мечтал построить дом, чтобы остаться навсегда в этом греческом рае. Но мечтам его не суждено было сбыться: после подавления восстания на крейсере «Очаков» (1905), он принял активное участие в сокрытии моряков, за что был депортирован из города. Навсегда. Без права возвращения. В 1994 году городская балаклавская библиотека стала называться библиотекой им. А. Куприна, а с 2009 года памятник писателю украшает город и считается одной из главных достопримечательностей Балаклавы... See more details •	26 Σαν σήμερα: Στις 26 Αυγούστου η Ρωσία είδε με «επιστημονικό» μάτι την πατάτα Σαν σήμερα: Στις 26 Αυγούστου η Ρωσία είδε με «επιστημονικό» μάτι την πατάτα Αύγουστος 26, 2020 Σαν σήμερα: Στις 26 Αυγούστου η Ρωσία είδε με «επιστημονικό» μάτι την πατάτα Στη Ρωσία, όπως και στην Ελλάδα, η πατάτα πέρασε πολλές περιπέτειες, ώσπου να δεχτεί ο αγρότης να την καλλιεργεί και ο κόσμος – να την βάζει στο τραπέζι του. Την έφερε πρώτος ο Μέγας Πέτρος στα τέλη του 17ου αιώνα: η πατάτα άρχισε να καλλιεργείται στο αυτοκρατορικό περιβόλι της Πετρούπολης και να σερβίρεται στις δεξιώσεις από το 1736, και από το 1795, για να αντιμετωπιστεί ο λιμός, η Γερουσία διέταξε να καλλιεργείται η πατάτα υποχρεωτικά! Οι αγρότες αντιστάθηκαν στην αρχή, αλλά πολύ γρήγορα το νόστιμο και καρπερό λαχανικό κέρδισε τους Ρώσους. Επιστημονικά η χρησιμότητα και η αξία της πατάτας περιέγραψε στη Ρωσία για πρώτη φορά στις 26 Αυγούστου του 1770 ο γεωπόνος Αντρέι Μπολότοφ, στο πόνημά του Σημειώσεις περί της πατάτας, η οποία σήμερα αποκαλείται στη Ρωσία «το δεύτερο ψωμί». В этот день: 26 августа Россия взглянула на картофель «по-научному» В России, как и в Греции, картофель пережил множество перипетий, пока крестьяне не согласились его возделывать, а народ – допускать на свой стол. В Россию ее первым привез Петр Великий еще в конце 16 века: картофель начали возделывать на аптекарском огороде Санкт-Петербурга и подавать на банкетах с 1736 года, а с 1795 года, борясь с голодом, Сенат в приказном порядке заставил крестьян сажать картофель! Крестьяне, само собой сопротивлялись, но вкусному и плодовитому овощу все-таки удалось завоевать их симпатии. Научно ценность и пользу картофеля впервые обосновал агроном Андрей Болотов в изданном 26 августа 1770 года трактате «Примечания о картофеле», той самой картошке, которую в России называют сегодня «вторым хлебом». See more details •	27 Σαν σήμερα: Στις 27 Αυγούστου εθνικοποιήθηκε ο Ρωσικός κινηματογράφος Σαν σήμερα: Στις 27 Αυγούστου εθνικοποιήθηκε ο Ρωσικός κινηματογράφος Αύγουστος 27, 2020 Σαν σήμερα: Στις 27 Αυγούστου εθνικοποιήθηκε ο Ρωσικός κινηματογράφος Στις 27 Αυγούστου του 1919 η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ρωσίας εθνικοποίησε με ειδικό Διάταγμα τον κινηματόγραφο στη χώρα, μια τέχνη ακριβή και αριστοκρατική, αλλά εντελώς απαραίτητη για την Επανάσταση, που σκόπευε να την χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς της και πρωτίστως – για την προπαγάνδα. Οι ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών εταιρειών δεν είχαν τους ίδιους στόχους, οι περισσότεροι από αυτούς εγκατέλειψαν τη χώρα, παίρνοντας μαζί το υλικό και τον εξοπλισμό. Αλλά με ό, τι απέμεινε, η νεαρή Ρωσία έφτιαξε μια νέα κινηματογραφική τέχνη, αριστουργήματα της οποίας είναι το καμάρι του παγκοσμίου κινηματογράφου. Από το 1979 και για μια δεκαετία και κάτι, η 27η Αυγούστου εορταζόταν ως Ημέρα του Σοβιετικού κινηματογράφου, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ – ως Ημέρα Ρωσικού κινηματογράφου. В этот день: 27 августа было национализировано кинодело в России 27 августа 1919 года правительство Советской России специальным Декретом национализировало кинодело в стране, дорогое и аристократическое, но такое нужное Революции искусство, которое она намеревалась поставить себе на службу, и, в первую очередь – использовать его для пропаганды. Большинству владельцев кинокомпаний было с Революцией не по пути, и они покинули страну, увозя с собой кинокартины и оборудование. Но и из того, что осталось, молодая Россия создала такое кино, чьи шедевры стали гордостью мирового кинематографа. С 1979 года и десятилетие с лишком 27 августа праздновалось как День Советского кино, а после развала СССР – как День Российского кино. See more details •	28 Σαν σήμερα: Στις 28 Αυγούστου στη Μόσχα «επέστρεψε» η Παναγία Σαν σήμερα: Στις 28 Αυγούστου στη Μόσχα «επέστρεψε» η Παναγία Αύγουστος 28, 2020 Σαν σήμερα: Στις 28 Αυγούστου στη Μόσχα «επέστρεψε» η Παναγία Στις 28 Αυγούστου του 2004, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄ παρέδωσε στη Μόσχα στον Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών Αλέξιο Β΄ την στολισμένη με πολύτιμα πετράδια Παναγία του Καζάν, θαυματουργή εικόνα, η οποία πωλήθηκε μετά την Επανάσταση στο εξωτερικό και από το 1981 βρισκόταν στην κατοχή του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ στο Βατικανό. Ένα πολύτιμο αντίγραφο του 18ου αιώνα της αυθεντικής εικόνας της Παναγίας του Καζάν, που φιλοτεχνήθηκε το 1579 και υπήρχε πολλές φορές ασπίδα της Ρωσίας στις σκληρότατες πολεμικές συγκρούσεις ανά τους αιώνες. Σήμερα η πολύτιμη κόπια φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού στο Καζάν, σε ένα επίχρυσο κιβωτό, υπό το άγρυπνο βλέμμα των 13 καμερών… В этот день: 28 августа в Москву «вернулась» Божия Матерь 28 августа 2004 года Папа Римский Иоанн Павел Второй передал в Москве Патриарху Московскому и Всея Руси Алексию Второму украшенную драгоценными камнями икону Казанской Божией Матери, чудотворную икону, проданную за границу после Революции и с 1981 года находившуюся в Ватикане, во владении Папы Римского Иоанна Павла Второго. Драгоценную копию 18-ого века Казанской Божией Матери оригинальной иконы, созданной в 1579 году и на протяжении веков защищавшей Россию в страшных военных столкновениях. Сегодня переданная копия хранится в Благовещенском монастыре в Казани под неусыпным взглядом 13-ти видеокамер … See more details •	29 Σαν σήμερα: Στις 29 Αυγούστου το δικαίωμα στη μόρφωση δόθηκε σε πολλούς, αν όχι σε όλους Σαν σήμερα: Στις 29 Αυγούστου το δικαίωμα στη μόρφωση δόθηκε σε πολλούς, αν όχι σε όλους Αύγουστος 29, 2020 Σαν σήμερα: Στις 29 Αυγούστου το δικαίωμα στη μόρφωση δόθηκε σε πολλούς, αν όχι σε όλους Στις 29 Αυγούστου του 1938 με Απόφαση του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων (δηλαδή, της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ) «Για την εξ’ αποστάσεως ανώτατη εκπαίδευση» καθορίστηκε ο κύκλος ανωτάτων σπουδών εξ’ αποστάσεως και δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ΑΕΙ για σπουδές εξ’ αποστάσεως και ειδικά τμήματα εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης σε όλα τα ΑΕΙ της χώρας. Εκτός αυτού, όλοι όσοι εργάζονταν και φοιτούσαν σ’ αυτά τα ΑΕΙ, είχαν το δικαίωμα για ειδικές, πληρωμένες άδειες για να προετοιμάζονται για τις εξεταστικές και να παραβρίσκονται στα Ιδρύματά τους για τις εξετάσεις! Μ’ αυτόν τον τρόπο δόθηκε η ευκαιρία σε εκατομμύρια άτομα όλων των ηλικιών να μορφωθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας και ζωής τους. Προπαγάνδα; Πες το και έτσι… Το γεγονός όμως παραμένει με ό, τι συνεπάγεται μ’ αυτό… В этот день: 29 августа право на образование получило большинство, если не все... 29 августа 1938 года Постановлением Совета Народных Комиссаров «О высшем заочном обучении» была определена система заочного обучения и создана целая сеть ВУЗов для студентов-заочников. Кроме того, в уже существующих ВУЗах были организованы факультеты заочного обучения. Но самым главным стало решение о предоставлении дополнительного отпуска студентам-заочникам для подготовки к сессии и на сдачу экзаменов! Таким образом, миллионы людей ВСЕХ возрастов получили возможность овладеть высшим образованием и улучшить условия работы и жизни. See more details •	30 Σαν σήμερα: Στις 30 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «Μάγος της Ρωσίας» Σαν σήμερα: Στις 30 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «Μάγος της Ρωσίας» Αύγουστος 30, 2020 Σαν σήμερα: Στις 30 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο «Μάγος της Ρωσίας» Στις 30 Αυγούστου του 2006 έφυγε από τη ζωή ο Ίγκορ Κίο, ο θρυλικός ταχυδακτυλουργός, που έκανε τα απίστευτα και αστείρευτα μαγικά του κόλπα πολύ νωρίτερα από τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ: ο Κίο ισχυριζόταν, ότι αν είχε χρηματοδότηση, που έχει ο Κόπερφιλντ, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί σκληρά τον διάσημο Αμερικανό μάγο. Ο Ίγκορ Κίο γεννήθηκε το 1944 στην οικογένεια του μεγάλου μάγου του τσίρκου της Μόσχας, Αιμίλιου Γκίρσφελντ, που από πολύ νωρίς υιοθέτησε το ψευδώνυμο Κίο, και ξεκίνησε την καριέρα του στο τσίρκο δίπλα στον πατέρα του σε ηλικία μόλις πέντε ετών. Στα 21, μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Ίγκορ Κίο τον αντικατέστησε στην αρένα του τσίρκου, συντηρώντας και πολλαπλασιάζοντας την οικογενειακή τους δόξα. Λίγοι γνωρίζουν, ότι ο Ίγκορ ήταν παντρεμένος με την Γκαλίνα Μπρέζνεβα, κόρη του μελλοντικού Γενικού Γραμματέα του ΚΚΣΕ, Λεονίντ Μπρέζνιεφ, όταν εκείνος ήταν ακόμα υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος. Αυτός ο γάμος έγινε το 1962, όταν ο Κίο ήταν 18 χρονών και η Γκαλίνα – 32, και κράτησε μόλις… 9 μέρες: όπως αποδείχτηκε, εκείνη την περίοδο στη χώρα υπήρχαν πολύ πιο ισχυροί και επιδέξιοι «ταχυδακτυλουργοί», που εξαφάνισαν από την ταυτότητα του Κίο την σφραγίδα, που επισημιποιούσε το γάμο. Ο Ίγκορ Κίο θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό μετά τη διάλυση της πατρίδας του, της ΕΣΣΔ, αλλά προτίμησε να μείνει και να δουλεύει στη Ρωσία έως το θάνατο στα μόλις 62 χρόνια, στις 30 Αυγούστου του 2006. В этот день: 30 августа ушел из жизни главный волшебник России 30 августа 2006 года скончался Игорь Кио, легендарный иллюзионист, делавший невероятные и бесконечные волшебные трюки задолго до знаменитого Дэвида Копперфильда: Кио утверждал впоследствии, что при хорошем финансировании он смог бы оказать жесткую конкуренцию американскому магу. Игорь Кио родился в 1944 году в семье крупного циркового волшебника Эмилия Гиршфельда, принявшего псевдоним Кио: впервые на сцену Игорь Кио вышел в пятилетнем возрасте, а в 21 год, после смерти отца, он стал достойным продолжателем его дела, заменив Эмилия Кио на цирковой арене, сохраняя и приумножая раз и навсегда усвоенное мастерство иллюзиониста и семейную славу. Немногим известно, что Игорь Кио был женат на Галине Брежневой, дочери Леонида Брежнева в его бытность крупным партийным чиновником. Свадьба состоялась в 1962 году, когда Кио было 18 лет, а Галине Брежневой – 32: брак продержался лишь... 9 дней, так как в те времена работали «иллюзионисты» и помощнее Кио, которые в одну минуту убрали печать о бракосочетании из паспорта артиста цирка. Вот где настоящий цирк и неповторимые фокусы! Игорь Кио мог бы сделать блестящую карьеру за границей, когда развалился Советский Союз, но он предпочел остаться на родине, где жил и работал до самой своей смерти всего лишь в 62 года, 30 августа 2006 года. See more details •
31 Σαν σήμερα: Στις 31 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας της Άνοιξης Σαν σήμερα: Στις 31 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας της Άνοιξης Αύγουστος 31, 2020 Σαν σήμερα: Στις 31 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας της Άνοιξης Στις 31 Αυγούστου, την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού του 1967, 50 χρόνια πριν, έφυγε από τη ζωή ο τόσο γνωστός στην Ελλάδα ποιητής και συγγραφέας Ηλία Έρεμπουργκ, ο οποίος γεννήθηκε στο Κίεβο το 1891, αλλά από μικρός έζησε στη Μόσχα. Την Επανάσταση ο Έρεμπουργκ δεν την αποδέχτηκε και γλίτωσε από το βέβαιο θάνατο την θυελλώδη εκείνη εποχή μόνο χάρη στην επέμβαση του Μπουχάριν, του παλιού του συμμαθητή από το Γυμνάσιο. Έφυγε από τη Ρωσία το 1921 και επέστρεψε το 1940, την παραμονή του πολέμου, αλλά τα τελευταία του χρόνια στο εξωτερικό υπήρξε «φωνή» της Σοβιετικής Ρωσίας στη Δύση. Ανάμεσα στα πολλά ταξίδια του Έρεμπουργκ στην Ευρώπη και την Ανατολή, ήταν και το ταξίδι στην Ελλάδα και την Τουρκία. Τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του ο συγγραφέας συγκέντρωσε στο βιβλίο Ταξιδιωτικές σημειώσεις Ιαπωνία. Ελλάδα, Ινδία, που βγήκε το 1960. Στον Έρεμπουργκ ανήκει ο όρος (από το ομώνυμο μυθιστόρημα) «Άνοιξη», με τον οποίο μπήκε στην Ιστορία η σύντομη περίοδος, όταν ο Χρουστσόφ «λάσκαρε» για λίγο τα λουριά… В этот день: 31 августа ушел из жизни писатель оттепели 31 августа, в последний день лета 1967 года, 50 лет назад, из жизни ушел известный в Греции поэт и писатель Илья Эренбург, родившийся в Киеве в 1891 году, но с малых лет оказавшийся с семьей в Москве. Революцию Эренбург не принял и избежал смерти в тот лихой период только благодаря заступничеству своего старого однокашника по гимназии, Бухарина. Писатель покинул Россию в 1921 году и вернулся в 1940, накануне войны, но уже в последние годы своего пребывания за границей он являлся «рупором» Советской России на Западе. Много путешествуя по Европе и Востоку, Эренбург оказался в Турции и Греции: свои впечатления и мысли относительно современной ему Эллады он изложил в книге «Путевые записи. Япония, Греция, Индия», вышедшей в 1960 году. Именно Эренбургу принадлежит термин «оттепель», просочившийся в Историю благодаря одноименному роману: так стал называться краткий период, когда Хрущев чуть ослабил тугие ремни … See more details •