“Μπορείτε να δουλεύετε πάνω στον εαυτό σας χωρίς τη σκηνή”
Ημέρα έκτη
“Πρέπει να μάθουμε να αλλάζουμε εγκαίρως ταχύτητα όταν παίζουμε: πεδιάδα-βουνο, πεδιάδα-βουνο. Τότε είναι που ο θεατής γίνεται ανυπόμονος. Και αυτό είναι πολύ καλό. Ο θεατής θέλει στην περίπτωση αυτή το έργο να πάει παρακάτω και εσείς τον κρατάτε”.
“Τα λόγια πρέπει να πετάνε. Οι ηθοποιοί πάντα φοβούνται τη μονοτονία. Μη φοβάστε να φανείτε μονότονοι! Είναι όπως στη μουσική. Ο Τσαϊκόφσκι έχει ένα ρυθμό, ο Ραβέλ άλλο, λιγότερο πολύπλοκο, και ο Σοστακόβιτς στην περίφημη Συμφωνία του επαναλαμβάνει επί είκοσι λεπτά το ίδιο ρυθμό. Και είναι πολύ εκφραστικο!»
Το βασικό γεγονός για τον ηθοποιό που παίζει στον Σπιούνο τον σύζυγο, είναι οτι γίνεται έρευνα για τον φίλο και συνάδελφο του. Ο τρόμος ήδη έχει φωλιάσει στην καρδιά του και ξεκινάει το παιχνίδι με τον εαυτό του. Αλλά ούτε στον εαυτό του ομολογεί, γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο τον φίλο του. Συμβαίνει το εξής: ο ήρωας δεν ξέρει ακόμα τι του συμβαίνει, το ξέρει όμως ο ηθοποιός. Ο ήρωας δεν ομολογεί στον εαυτό του ότι φοβάται, και βρίσκει άλλη εξήγηση. Όπως στο σχολείο. Έχω ερωτευτεί, αλλά δεν το συνειδητοποιώ ακόμα, ενώ όλοι οι άλλοι το βλέπουν ξεκάθαρα. Εγώ δεν ξέρω ακόμα αυτό που ξέρουν οι άλλοι. Δεν λέω ψέματα, απλά δεν το συνειδητοποιώ ακόμα. Γι’ αυτό πρέπει να αναλύσουμε όλο το κείμενο για να καταλάβουμε τι πρέπει να παίξουμε στην αρχή. Για να μην παίζουμε ότι προσποιουμαστε, αλλά ότι πράγματι δεν καταλαβαίνουμε».
«Η δουλειά πάνω στον εαυτό μας είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Ο ηθοποιός πρέπει να παίζει τις καταστάσεις στο κεφάλι του. Συχνά δεν υπάρχουν συνθήκες για πρόβες, είτε δεν υπάρχει χρόνος, είτε ο σκηνοθετης είναι ανόητος. Όταν δύο ηθοποιοί διαβάζουν το κείμενο, οι υπόλοιποι δεν πρέπει απλά να ακούνε, αλλά να παίζουν νοερά. Είναι πολύ καλή μέθοδος: ο σκηνοθέτης κάνει πρόβα με έναν ηθοποιό και οι άλλοι ηθοποιοί παίζουν νοερά. Όπως ένας προπονητής που χάνει σε κάθε αγώνα 3 με 4 κιλά μόνο κοιτάζοντας τους παίκτες να παίζουν».
«Μπορείτε να δουλεύετε πάνω στον εαυτό σας χωρίς τη σκηνή, στη κουζίνα. Το βασικό είναι να ενεργοποιείστε».
«Μπορείτε να παίρνετε τα χρώματα με δύο τρόπους: από τον εαυτό σας ή από έξω, από αυτά που βλέπουμε γύρω μας».
«Στη ζωή 1 ευρώ αποτελείται από 10 λεπτά επί 10. Στην Τέχνη δεν είναι έτσι. Όπως και στη πυγμαχία, στους θεατές δεν αρέσει όταν κερδίζει ο πυγμάχος που πήρε τους περισσότερους βαθμούς. Οι θεατές περιμένουν ένα θεαματικό νοκάουτ. Τη σκηνή-αποκορύφωμα ακολουθεί η δραση».
«Ο Σπιουνος μιλάει για τον τρόμο, για το ότι κανείς δεν πιστεύει κανένα. Ότι μπορείς να πιστέψεις τα πάντα. Και στην πραγματικότητα φταις που πιστεύεις τα παντα, φταις επειδή δεν αμφιβάλλεις. Δεν πρέπει να είσαι βλάκας».
