Στη μοναδική συναυλία του Κόεν στη Μόσχα ο κόσμος έκλαιγε…

Ο Λεονάρντ Κόεν ήρθε να τραγουδήσει στη Ρωσία μια και μοναδική φορά: η συναυλία του 76χρονου θρύλου έγινε στις 7 Οκτωβρίου του 2010 στην Μεγάλη Αίθουσα του Παλατιού Συνεδριάσεων του Κρεμλίνου.

Τον περίμεναν από το Μάρτιο και έπαψαν κάποια στιγμή να πιστεύουν, ότι θα έχουν την ευκαιρία να δουν το ίνδαλμά τους ζωντανό.

Αλλά ο Κόεν ήρθε. Αρνήθηκε να δώσει συνέντευξη Τύπου και κάθε άλλη συνέντευξη, λέγοντας ότι θα μιλήσει από σκηνής με τους θεατές του. Και μίλησε. Στην καρδιά τους, στην ψυχή τους.

Οι Μοσχοβίτες σχημάτισαν μια ατελείωτη ουρά στον Κήπο Αλεξάνδροβφσκι κάτω από τα τείχη του Κρεμλίνου, περιμένοντας να μπουν μέσα.

«Πολύς κόσμος θεωρεί τους στίχους του Κόεν πεσιμιστικούς, αλλά τι να περιμένεις από έναν άνθρωπο που πέρασε πολλά χρόνια σε ένα ελληνικό νησί και σε  άλλα τόσα μέρη – όπως σε ένα βουδιστικό μοναστήρι;» έγραφαν οι εφημερίδες της ρωσικής πρωτεύουσας.

Ο τραγουδιστής με το καπέλο επί τρεις ώρες κράτησε τους ακροατές του σε τρομερή ένταση. Δεν υπήρχαν εφέ, προβολείς, οι οκτώ μουσικοί της ορχήστρας του κάθονταν στις θέσεις τους, κι ο ίδιος ο Κόεν, με κλασικό κοστούμι και γιλέκο τραγουδούσε το ένα μετά το άλλο τα χιτ του.

Στο τέλος του πρώτου μέρους, μετά από το Waiting for the Miracle, είπε ότι είναι πολύ χαρούμενος που βρίσκεται στη Μόσχα και ότι πάντα ήθελε να έρθει εδώ.

«Ευχαριστώ, που δεν φύγατε από την αίθουσα!» φώναξε ξεκινώντας το δεύτερο μέρος της συναυλίας.  Αλλά να πάνε πού; Ο καθένας ήξερε, ότι αυτή η μαγεία συμβαίνει μόνο μια φορά στη ζωή…

Ο κόσμος εγκατέλειπε τις θέσεις του και μαζευόταν κάτω από τη σκηνή. Άναβαν αναπτήρες, τραγουδούσαν μαζί του…

«Θέλω να τραγουδάω για σας όλη τη νύχτα, είπε ο Κόεν, αλλά δυστυχώς είναι αδύνατο! Γι΄αυτό θα τραγουδήσουμε για το φινάλε. Έχω ακούσει, ότι εδώ ξέρουν να πίνουν. Αλλά το μπαρ κλείνει, ο μπάρμαν σκουπίζει τα ποτήρια και αναποδογυρίζει τα τραπέζια. Σας εύχομαι καλό δρόμο, ασφαλή επιστροφή στα σπίτια σας, ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή και παρηγοριά στη μοναξιά. Και να μην είναι πολύ κρύος ο χειμώνας!» φώναξε ο Κόεν.

Φεύγοντας, έξω από το Παλάτι, ο κόσμος άρχισε να τραγουδάει το Famous Blue Raincoat…